Eline Baan

Eline betrapt zichzelf erop dat ze het nieuws steeds vaker weg klikt. Bang om geraakt te worden door het zoveelste nieuwsbericht over honger, oorlog en aardbevingen scrollt Eline uit zelfbescherming liever verder. Haar comfort en veilige bubbel zijn haar meer waard dan het meeleven met anderen, ver weg. En dat gevoel knaagt...

Eline tintelt van warmte als ze de kracht van het zachte herfstlicht ervaart. Ze klampt zich vast aan dat heerlijke gevoel en een ode aan het licht borrelt in haar op. Een ode die een veel grotere vorm in haar aanneemt als ze de Bijbel erbij openslaat. Hoe duidelijk kan God zijn? Zijn licht is radicaal, geruststellend en levensveranderend! Lees hier waarom!

De ogen van Eline zijn er niet zo best aan toe. Ze draagt een bril met aan beide kanten een sterkte van bijna min zes. Zonder die bril komt ze geen stap vooruit! Ze ziet alles wazig en tast een beetje in het duister. De bril, soms een last, soms een hippe accessoire, ziet Eline als een mooie metafoor voor haar relatie met Jezus. Ontdek in deze blog waarom en ga samen met Eline de challenge aan!

Past jouw naam bij wie je bent? Eline werd vernoemd naar de Bijbelse Jochebed, de moeder van Mozes. En hoewel Eline jaloers kan zijn op de inspirerende manier waarop Jochebed haar geloof deelt, voelt ze zich in de verste verte geen Jochebed. Bovendien vindt ze het maar een rare naam. Waarom gaven haar ouders haar nu uitgerekend deze doopnaam? En kan ze deze doopnaam ooit met trots dragen?

Het huis van Eline is toe aan een voorjaarsschoonmaak. Het stof dwarrelt flink rond, zowel in haar huis als in haar hoofd. De beelden van oorlog, van vluchtende kinderen en huilende vrouwen, maken haar somber en dat straalt ze ook uit. Haar spiegelbeeld is vertroebeld. Het is tijd voor een grondige schoonmaak; van haar huis én van zichzelf. En juist de 40-dagentijd blijft hét perfecte moment daarvoor! Lukt het Eline om haar huis en zichzelf weer te laten stralen?

Als Eline in de spiegel kijkt, ziet ze…. hm, niet veel bijzonders eigenlijk. Een heel gewoon mens, met gebreken én sterke punten. Ach ja, we hebben allemaal wat.
Eline wordt geraakt als ze op een zondag onderuit gezakt op de bank luistert naar een preek over het team volgelingen dat Jezus om Zich heen verzamelt tijdens Zijn leven op aarde. Een groep heel gewone mannen, allemaal met hun eigen sores. Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze….misschien wel een van hen?

Goede voornemens, daar doet Eline niet aan. Ze wordt er gewoon zo moedeloos van. Ze mislukken tóch altijd. Liever doet ze maar gewoon elke dag haar eenvoudige best. Maar is je best doen eigenlijk wel genoeg? Tijdens de lockdown ging bij haar thuis de spelletjeskast elke dag open en leerde Eline een belangrijke les over winnen, en vooral over heel vaak verliezen.

Terwijl in haar hoofd vooral veel kleine zorgen om zichzelf de revue passeerden, ging tijdens een kerkdienst in tijdens Advent het licht aan voor Eline. Een lied triggerde haar om de dingen anders te zien, een scherp en confronterend, maar vooral héél helder lied… en zó in lijn met de boodschap van Kerst!
Nieuwsgierig geworden? Lees waar Eline door werd aangesproken!

Een alledaags gesprek dat Eline op het schoolplein voert, neemt een bijzondere wending. “Deze week gingen we voor de verandering eens in de ochtend bij ze langs. Dan zijn ze nuchter; dat is een rare ervaring joh!” Gijs, een vader van het schoolplein, met wie ze normaal gesproken alleen over ditjes en datjes praat, vertelt vol vuur over het vrijwilligerswerk dat hij doet. Hoe dat Eline aan het denken zet? Je leest het hier.

Deze zomer raakte het Eline meer dan ooit. Samen met haar gezin genoot ze van een heerlijke vakantie, terwijl in Afghanistan een oorlog uitbrak die een niet voor te stellen leed veroorzaakte. Het zorgde ervoor dat ze zich schuldig voelde en niet meer durfde te bidden voor zichzelf: voor een fijne vakantie, voor lekker weer, voor een veilige terugreis…het leken haar opeens totaal irrelevante en onrechtvaardige vragen.