Jessie Vuulink

Hoe reageer je als iemand nogal veroordelend spreekt over een ander? En wat misschien nog wel lastiger is… hoe reageer je als de bezwaren over die persoon terecht zijn? Hoe houd je hoop voor zo iemand? En hoe kun je die hoop delen, in de hoop dat een ander het ook ziet? Jessie weet uit ervaring dat iemand, die niet altijd de goede keuzes maakt in het leven, snel veroordeeld wordt. Maar dat kan ze niet rijmen met wat Jezus ons voorhoudt: mensen een nieuwe kans geven en ze laten weten dat iedereen gered kan worden. Lukt het haar om dit uit te stralen? Lees hier het mooie pleidooi van Jessie!

Geloof en wetenschap, dat gaat toch niet samen? Met die lastige vraag worstelde ook Jessie. Voor haar gevoel moest Jessie geloof en wetenschap kunnen verenigen, voor ze tot geloof kon komen. Een lang proces volgde, waarbij ze alles wat ze voorheen als waarheid zag, onder de loep moest nemen. Uiteindelijk vond Jessie ruimte, waardoor de ‘clash’ tussen geloof en wetenschap niet langer meer tussen haar en God instaat. 

Heb jij nog wel eens vragen over de Bijbel? Of heb jij voor jezelf voldoende antwoorden gevonden? Jessie is iemand die graag gelijk heeft, maar ze ontdekt steeds weer dat dit op geloofsgebied nog niet zo makkelijk is… Toch vond ze voor zichzelf, en in gesprekken met anderen, een manier om goed om te gaan met discussies over de Bijbel. Benieuwd hoe en wat jij daaraan kunt hebben? Lees het in haar nieuwste blog!

Sinds Jessie met het geloof in aanraking kwam, is ze op zoek naar antwoorden. Waar sommige aspecten van het geloof in het begin duidelijk leken, bleek het vaak allemaal toch niet zo makkelijk te zijn. Zo zorgt een specifiek Bijbelgedeelte over 'gered worden' voor grote verwarring bij Jessie. Hierdoor kwamen de nodige vragen naar boven; is geloven wel zo simpel als sommige christenen dat doen lijken? Die vragen stemden haar tot nadenken en brachten haar tot een dieper inzicht wat het betekent om te geloven.

Toen Jessie op 19-jarige leeftijd echt in aanraking kwam met het geloof, ging een hele wereld voor haar open. Waar zij dacht dat steeds minder mensen geloofden, kwam ze ineens een hele gemeenschap tegen vol liefde voor elkaar en Jezus. Van buitenaf leerde ze kennen wat voor moois de christelijke wereld te bieden had. Maar deze plotselinge ontdekking van deze ‘nieuwe wereld’ maakte haar waakzaam voor het fenomeen van de christelijke bubbel. Had ze niet al veel eerder geconfronteerd moeten worden met geloof?

Jessie verlangt ernaar om een verschil te maken, licht te zijn, in het leven van de mensen om haar heen. Maar haar goedbedoelde pogingen worden niet altijd gewaardeerd. Een opmerking van haar vriend zet haar aan het denken; wat als juist een stapje terug doen een verschil maakt? Als in: let go and let God. Durft Jessie zich daaraan over te geven?

Als tiener had Jessie een gruwelijke hekel aan de afwas. Pas toen ze begreep wat een opgeruimde keuken voor haar moeder betekende, lukte het haar beter om haar tegenzin opzij te zetten en te helpen vanuit liefde. Aan dat voorbeeld moest Jessie terugdenken toen ze onlangs Romeinen 13 las: ‘Als er werkelijk liefde is, worden de andere voorschriften overbodig.’ Kunnen we van Gods licht en liefde getuigen en uitdelen, ook als het soms voelt als moeten?

Hoe kun je van God getuigen? Door het onmogelijke te doen, ontdekt Jessie. Zoals iemand vergeven die iets onvergeeflijks heeft gedaan. Welke kracht daar vanuit gaat, zag Jessie toen vorig jaar een video viral ging waarin een man de vrouw vergaf die zijn broer had doodgeschoten. Het was voor haar een video waarin God zelf bijna zichtbaar was, door mensen heen. En dat zette haar aan het denken.

Jessie groeide niet-gelovig op. Sinds ze op latere leeftijd toch tot geloof kwam, merkt ze dat haar niet-gelovige vrienden en familie anders naar haar kijken. Alsof ze niet van deze wereld is. En dat vindt ze moeilijk: hoe kun je in zo’n situatie toch uitkomen voor je geloof? En is dit wat Petrus misschien bedoelde toen hij zei ‘Wij zijn vreemdelingen op aarde?’ Ontdek hoe de woorden van Petrus haar niet alleen hielpen te accepteren 'een vreemdeling op aarde' te zijn, maar haar zelfs een gevoel van trots gaven.