Maaike Bikker

Maaike opent haar mailbox en ziet geheel onverwachts een mail van een kennis. Een opname van een lezing popt op en gefascineerd luistert ze ernaar. Het raakt haar. Vanaf dat moment grijpt Maaike terug op één zin die haar extra is bijgebleven na het beluisteren van de lezing, wanneer mensen in haar omgeving door een donkere periode gaan en de juiste woorden niet te vinden zijn. Benieuwd welke boodschap haar zo aansprak? Je leest Maaikes verhaal hier!

Binnenkort viert Maaike gewoon alweer kerst. Ja, alweer....althans, zo voelt het voor haar. Het jaar is voor Maaike echt omgevlogen. Ze viert het leven in december, the season of giving. Voor haar is Kerst een tijd van hoopvol verlangen, delen en vieren. Ervaar jij dat anders? Zie je juist een beetje op tegen Kerst? Dan heeft Maaike een mooie uitdaging voor je...

Maaike rijdt op een rotonde en denkt: "Zo ziet mijn leven er soms ook uit." De link is snel gelegd: haar leven lijkt op een grote cirkel met verschillende afslagen. Auto's die tussendoor komen, die zorgen voor druk of vertraging. Twijfelen of je wel de goede afslag hebt genomen. Hoe zorg je er dan voor dat je dichtbij jezelf blijft? Maaike zet haar gedachten eens goed op een rijtje en komt tot een eenvoudige conclusie. Lees je mee?

Maaike zit rechtop in haar bed, ze voelt haar hartslag in haar keel. Haar rookmelder is afgegaan. Gelukkig, loos alarm. Gefrustreerd legt ze het apparaat weg, met de batterij eruit; ze is het vertrouwen in het ding kwijt. Maar of dat zo verstandig is? Het voorval zet Maaike aan het denken over haar vertrouwen op God. Laat God bij haar wel eens een alarm afgaan? Heeft ze daar eigenlijk wel oog voor? En jij?

Terwijl Maaike piekert over de onrust in haar leven, neemt ze een moment om na te denken over wijze woorden die haar oma vroeger sprak. “Tel je zegeningen. Én tel ze bij elkaar op!” Het zet Maaike aan het denken. Ze pakt pen en papier en schrijft al haar lichtpuntjes op – grote dingen en kleine dingen – alles waar ze dankbaar voor is. Hoe jij dat ook kunt doen en waarom dit zo belangrijk is? Je leest het in Maaikes verhaal.

Hoe geef je het geloof door aan (je) kinderen? Maaike hoort in haar omgeving regelmatig opmerkingen van ouders voorbij komen die zoeken naar manieren waarop ze hun kinderen kunnen motiveren voor het christelijk geloof. Het lijkt soms alsof die missie pas geslaagd is als het kind in kwestie een kerkdienst of kerkelijke activiteit bezoekt. Maar is dat wel zo?

Op een zonnige dag zit Maaike heerlijk buiten op haar balkon met een kop koffie. Onder haar ziet ze een man en een jongen druk bezig met lange stokken en een touw. Na een paar minuten verschijnen er mooie grote zeepbellen. Ze zijn aan het bellen blazen. Elke keer als er een bel kapot knapt, proberen ze vol enthousiasme een nieuwe te maken. Het zet Maaike aan het denken. Hoe zit het met haar eigen zeepbubbel? Durft zij, zoals Jezus oproept, haar eigen bubbel door te prikken? Of voelt dat te oncomfortabel?

Nu het 's avonds weer vroeg donker is, kan Maaike niet zonder haar fietsverlichting. Net nu ze deze nodig heeft, blijken zowel haar voor- als achterlicht niet meer te werken…. de batterijen zijn op. En die conclusie leidt ineens tot een pijnlijk zelfinzicht over Jezus’ liefde uitstralen: heb ik ongemerkt mijn licht uitgezet?

Maaike loopt op de hei bij haar in de buurt. Nu het Coronavirus het land beheerst, zit haar hoofd vol gedachten. En daar op die hei, terwijl ze de eerste tekenen van de lente ziet, doet ze een ontdekking die haar even stil zet: probeert God haar iets duidelijk te maken?

Maaike zit op YouTube en komt tijdens een zoektocht een bijzonder lied tegen, dat de wereld veroverde. Met het volume op standje maximaal, probeert ze de intensiteit waarmee gezongen wordt te vangen en de eeuwenoude tekst binnen te laten komen. Ze wordt geraakt, niet alleen door de woorden, maar ook door de kracht die ervan uitgaat: dat zoveel mensen wereldwijd Gods liefde bezingen en zo het licht doorgeven.