Wietske Schaafsma

Voor de tweede keer leeft Wietske toe naar een Pasen in coronatijd: een online-feest vieren via een schermpje, met veel minder mensen om haar heen. Ze verlangt naar meer. En juist dat verlangen doet haar, rond Pasen, nadenken over de vraag: wat maakt nou écht gelukkig? Wat kan een rustiger, stiller Paasfeest juist hierover aan het licht brengen?

De lockdown hakt er af en toe behoorlijk in bij Wietske. En dan laait soms zomaar uit het niets boosheid op. Als het thuis te lang niet zo gaat zo als zij het wil bijvoorbeeld. Of wanneer ze zich niet gehoord voelt, er niet geluisterd wordt of er teveel drukte en onrust is bij het omhoog houden van de extra ballen van de lockdown… Maar woede is toch iets om je verre van te houden? Iets om je eigenlijk voor te schamen… en het tegenovergestelde van licht zijn? Wietske duikt de Bijbel in, op zoek naar antwoorden. Hoe kan ze in deze situatie toch licht zijn voor zichzelf én haar gezin?

Jarenlang heeft Wietske een lichte haat-liefde-verhouding met oud & nieuw. De belofte van weer een nieuw jaar, stemde haar meerdere jaarwisselingen niet erg vrolijk. Maar tijdens een tijd van overspannenheid en de zoektocht naar zichzelf, ontdekte Wietske de sleutel om een nieuw jaar toch stralend in te gaan. En dat heeft alles te maken met hemels vuurwerk! Licht van Boven waardoor Wietske opnieuw leerde getuigen van haar God.

Wietske heeft het niet zo op deze donkere dagen voor Kerst. Eigenlijk is dat nog een understatement… Ze heeft een grote hekel aan deze tijd van regen, harde wind en korte dagen. De kilte die verspreid wordt, lijkt zich overal binnen te dringen. Ze moet oppassen dat grijze, grauwe gedachten geen kleverig, weerbarstig web spinnen in haar hoofd. Hoe moet dat nou als ze vol verwachting wil toeleven naar het Feest van het Licht dat naar de wereld kwam? Ze gaat te rade bij hét volk dat alles weet van leren leven in het duister.

Wanneer Wietske ook maar iets bespeurt van een conflictsituatie, dan maakt ze het liefst meteen rechtsomkeert. De ‘denker’ in haar kan vervolgens nog tijden stil staan en ‘aanmodderen’ bij wat er gebeurde… en bij wat ze moet doen. Want hoe kun je licht zijn in een conflictsituatie? Wietske ontdekte een antwoord tijdens het winterklaar maken van haar tuin.

‘What’s in a name?’ zegt Shakespeare. Nou, een heleboel, vindt Wietske. Voor haar kinderen koos ze bewust namen die van God getuigen. Maar hoe doe je zo’n naam eer aan in een wereld die zo gebroken en onrechtvaardig is? Hoe laat je iets van Hem zien te midden van zoveel onrecht? Wietske worstelt met die vraag en dook de Bijbel in. In de jammerklacht en vragen van profeet Habakuk vindt ze herkenning én antwoorden.

Wij zijn kinderen van het licht, leert de Bijbel ons. En na een dag, waarop de regen keihard tegen de ramen klettert en de zon zich hardnekkig achter de wolken verstopt, beseft Wietske ineens hoe hard ze licht nodig heeft. In Ezechiël leest Wietske hoe de Israëlieten met dat gemis omgaan. Maar of dat nou een goede manier is...?!