"Het is moederdag. Daar horen bloemen bij. Van het groeiende gras en de volle bermen in de polder ziet mijn moeder nu niets..."

Wij zijn ook maar gewoon uit de knotwilgen gehakt. Ik grinnik om die uitdrukking, gebruikt door mijn vriendin. We groeiden op in dezelfde polder, tussen de knotwilgen en boerenslootjes.  Onze moeders vonden er hun wieg. Een gevoel van heimwee bekroop me toen ik vanmorgen door die polder reed. Langs kromme knotwilgen en hoog, weelderig fluitenkruid.  Alsof de tijd stil heeft gestaan.

Moederen

Ik mijmer over de mooie ochtend, terwijl ik aandachtig mijn moeders nieuwste bloemenjurk gladstrijk. Ze was enthousiast geweest over haar aankoop, maar had het nu pas voor het eerst gedragen. Hersenvliesontsteking en bloedvergiftiging hebben haar zo ziek gemaakt dat ze na vier weken ziekenhuis nu in een verpleeghuis verblijft om te revalideren.

Zij hoort mijn strijk te doen

‘Misschien word ik ook niet ouder dan 62’, mompelde ze zwak. Ze had vrede. Kon in haar pijn verlangen naar haar Hemels Huis. Maar o, het besef dat mijn moeder me zomaar kan ontglippen, kwam best hard binnen. Zij hoort mijn strijk te doen, dat was haar plan. En mijn gemak. Dat is toch het idee van moeders?

Al vanouds?

Nu strijk ik haar kleding. Het voelt alsof ik nu moeder over mijn moeder. Moederen is tenslotte een werkwoord. Ik ben dankbaar dat ik haar nog heb. Dat er nog geen einde is gekomen aan het maken van herinneringen met haar. Maar of het ooit wordt als vanouds?

Vertrouwen

Ik luister naar ‘Casting Crowns’ en de woorden treffen me: My seasons change, You stay the same. You are the God of all my days. Hij is de God van al mijn moeders dagen en de God van al mijn dagen.

bloemen, lume, moeder, moederdag

"Ik pik de mooiste stengel uit mijn versgeplukte  fluitenkruidboeket..."

Door de seizoenen van het leven heen, blijft God dezelfde. En Hij laat nooit los. Dát geloven, is vertrouwen. En vertrouwen is je eigen angst loslaten en het verwachten van God. Een les die ik leerde van mijn moeder. Nu zie ik hoe zij haar geloof in de praktijk brengt.  Hoe ze vol overgave haar toekomst toevertrouwd aan God.

Gemis

Vandaag is het moederdag. Daar horen bloemen bij. Van het groeiende gras en de volle bermen in de polder ziet mijn moeder nu niets. En als je uit de knotwilgen bent gehakt, is dat best een gemis.

Mijn lichtend voorbeeld

Ik pik de mooiste stengel uit mijn versgeplukte  fluitenkruidboeket en leg het zorgzaam tussen een stapel zware boeken. Misschien ben ik nog op tijd om een gedroogd bloemetje in te lijsten voor mijn moeder. Als dank voor hoe zij voor mij talloze mooie herinneringen maakte en in zoveel dingen een lichtend voorbeeld is. En ik bid voor haar. Haar voorbeeld volgend.

Welke rol speelt jouw moeder in jouw herinneringen? In welke dingen is of was zij voor jou een lichtend voorbeeld? Hoe kun jij als moeder een lichtend voorbeeld zijn voor je kinderen? En hen helpen mooie herinneringen te maken?

featured gemis herinneringen mama moeder moederdag