Het project van Lume-vrouw Marie

“Ik groeide op in een gezin met zeventien kinderen, mijn vader had vier vrouwen. In ons gezin was huiselijk geweld dagelijks aan de orde; mijn moeder werd continu geslagen door mijn vader. Ik schaamde me hiervoor. Tegelijkertijd maakte de situatie me woedend, ik was boos op alle mannen en nam mijzelf voor ‘Ik ga nooit trouwen!’

Kuisheid en zelfopoffering…

Ik groeide op tussen twee culturen; ik ben van oorsprong Nigeriaans, maar geboren in Mali. Dit vormde mij als vrouw. Zowel in Mali als Nigeria worden vrouwen opgevoed met waarden als uithoudingsvermogen, deugd, kuisheid en (zelf)opoffering. Ik mocht bijvoorbeeld nooit mijn verdriet laten zien. Ook werd ik al op zeer jonge leeftijd voorbereid op mijn rol als echtgenote; zo kon ik op mijn negende al koken, want dat is in Mali een belangrijke taak voor een toekomstig echtgenote.

Emoties

Op school werd soms gesproken over vrouwen- en kinderrechten. Zodra het daarover ging, voelde ik allerlei emoties. Het sterkte mijn verlangen om mijzelf volledig in te zetten voor de meisjes en vrouwen van ons land. Ondertussen zocht mijn moeder wanhopig naar een man voor mij; het maakte haar niet uit of hij goed of betrouwbaar was, als ik er maar één had. Zelfs voodoo en talismannen werden ervoor ingezet. Toen ik op mijn 28ste nog niet getrouwd was, voelde ik intense afkeuring van de mensen om mij heen.

Dit leven wilde ik niet

Ik raakte steeds meer ontzet door de manier waarop ik en de vrouwen om mij heen werden behandeld. Polygamie, huiselijk geweld… dit was niet het leven dat ik wilde. Ik kwam in opstand en nam daarbij ook afscheid van de Islam. Ik kon niet geloven in een religie die geweld tegen vrouwen goedkeurt. In de jaren erna ging ik studeren en kwam ik in aanraking met het christelijke geloof. Op mijn 24e kwam ik tot bekering en vroeg ik Jezus in mijn leven.

Geschokt

Ik had hoge verwachtingen van christenen en was geschokt toen bleek dat ook in christelijke gezinnen veel huiselijk geweld voorkwam. Gelukkig heeft deze ontdekking er niet toe geleid dat ik afscheid nam van het christelijk geloof. Ik geloof namelijk dat wanneer je werkelijk wedergeboren bent in Christus, Hij je van binnenuit verandert! Daarom is het zo belangrijk dat mensen Christus écht leren kennen.

Voorlichting en praktische hulp

Al deze ervaringen sterkten mij in mijn verlangen om van betekenis te zijn voor de meisjes en vrouwen in ons land. Ik ging werken bij de organisatie World Renew. In 2011 startte ik, samen met een team van Malinese kerkelijke leiders, een programma waarmee we christelijke jongeren, vrouwen en echtparen via kerken voorlichting geven over zaken als seksuele intimidatie, huiselijk geweld en gezondheid van vrouwen. Taboedoorbrekende onderwerpen. Daarnaast begeleid ik veel meisjes en vrouwen die slachtoffer zijn van seksueel en/of huiselijk geweld. Ik help hen bij het verwerken van hun trauma’s en het doorbreken van de zwijgcultuur. Ook schrijf ik veel over dit onderwerp.  Zo schreef ik een boekje met ervaringsverhalen van vrouwen; Het was voor mijzelf een middel om te helen en ik merk dat het ook andere vrouwen helpt in hun traumaverwerking. Ik ben dankbaar dat ik een luisterend oor mag zijn voor meisjes en vrouwen in ons land en hoop dat ik dit werk nog heel lang mag blijven doen!”

Marie Harouna is regionale coördinator ‘Gender Justice’ bij World Renew in West-Afrika. Daar runt ze, samen met haar team van 15 kerkleiders en christelijke gezondheidswerkers het voorlichtingsprogramma en biedt ze praktische hulp. Marie volgt op dit moment een Masteroplediing in Gender en Ontwikkeling aan het Graduate Institute of Geneva. In het dagelijks leven is Marie gelukkig (!) en gelijkwaardig getrouwd en moeder van David (16), Caleb (12) en Fiona (10).