Hoe vaak voelen we ons minder omdat we naar anderen kijken?

Bewust ruimte maken

Een paar weken geleden was ik bij een christelijke vrouwendag georganiseerd door True You. Ik houd van zulke dagen. Ik merk dat als ik bewust ruimte maak voor zulke momenten, mijn verlangen naar God opnieuw gaat vlammen. Het zijn van die heilige pauzes waarin ik weer hernieuwd word.

Die dag hoorden we prachtige woorden en rond de middag kregen we de opdracht om in stilte te wandelen. Het was heerlijk weer en we liepen een bosgebied in. Terwijl ik daar liep, hoorde ik de vogels zingen. En toen kwam er een zin in mijn gedachten die maar bleef terugkomen: “Hoeveel te meer…”

Het was alsof God zachtjes tegen me zei: Als Ik al voor de vogels zorg, hoeveel te meer zal Ik zorgen voor jou, voor je gezin, voor alles wat je meedraagt? Het raakte me diep.

Bemoedigende woorden

Een paar weken later was ik bij een Vuuravond van Arise. Daar raakte ik in gesprek met een vrouw, en we kregen de opdracht om te delen wat ons soms tegenhoudt om echt een licht te zijn in deze wereld. We kwamen al snel op het punt van vergelijking: hoe vaak voelen we ons minder omdat we naar anderen kijken? Toen zei ze iets wat me is bijgebleven: “Een duif is geen merel, en een mus geen ijsvogel.” Wat een waarheid. We hoeven niet de ander te worden. We mogen zijn wie we zijn.

Even later schreven we bemoedigende woorden voor elkaar op, en ik kreeg deze mee: “Zie de vogels, zing je eigen lied.”

Bevestiging

En toen – een paar dagen later – kwamen we opnieuw samen voor de tweede dag van True You. De leidster las een tekst uit Hooglied voor, die ik later zelf ook nog ben gaan nalezen. En hoe passend was die tekst: “Zie, de winter is voorbij, de zangtijd is aangebroken!” Wat een bevestiging. Al die momenten samen: Hij zorgt. Ik mag mijn eigen lied zingen. De tijd is aangebroken. Voor mij voelt dit als een liefdevolle knipoog van God. Hij ziet mij. Hij kent mij. En Hij vuurt mij aan.

Mijn hart zingt. En ik wil zingen voor Hem. Vol verlangen om met Hem verder te gaan, in het proces dat Hij begonnen is in mij. Halleluja!

Gebed

Lieve Vader, Vuur ons aan, Heer, door ons Uw liefde te laten zien – juist in de kleine dingen. In de kleuren van de schepping, in het zingen van vogels, in een oprechte glimlach of een bemoedigend woord. Wat is het bijzonder dat er plekken zijn waar we als vrouwen samen mogen komen, waar we elkaar mogen ontmoeten, bemoedigen en aansporen in ons geloof.

Dank U voor deze samenkomsten die als zuurstof zijn voor onze ziel. Ze brengen nieuw leven, nieuwe passie, nieuw vuur. We hebben het nodig, Heer – deze momenten van ontmoeting met U en met elkaar. Voor vrouwen die zich soms alleen voelen in hun geloof, die het niet kunnen delen met een partner, of die zich niet begrepen voelen in hun omgeving – wees dichtbij. Geef dat ze deze plekken mogen vinden waar ze zich gekend en gedragen weten.

Laat deze avonden en dagen van samenkomen niet zomaar momenten zijn, maar heilige grond waar U spreekt, aanraakt en herstelt. Laat het geen smeulend vuur blijven, maar een vlam die oplaait, zodat we vol vuur en licht weer naar huis gaan – klaar om dat licht verder te dragen.

Heer, zegen al deze ontmoetingsplekken door heel Nederland. Maak ons moedig om vrouwen uit te nodigen, om samen te gaan, om anderen mee te nemen. Laat deze momenten tot diepe zegen zijn.

In Jezus’ naam, Amen.

Ps. Zet het in je agenda: op 28 juni is er zo’n avond van Lume! Een inspirerende avond vol theater, muziek en verhalen rondom het thema ontmoeting. Wil jij ook aangeraakt en aangevuurd worden?

Kom dan zeker! Aanmelden kan via deze link