Zo vond Wietske vrede die alle verstand te boven gaat
“Ik wou dat ik het nooit had gezien…” Een frons op haar voorhoofd, dichtgeknepen ogen en een haperende stem. De onvrede straalt van haar anders zo lieve, vrolijke gezicht. Veilig in haar bed is Wietskes zieke, oude beppe (oma) terug in de Tweede Wereldoorlog, die ze als jonge vrouw meemaakte. Haar onvrede is ook Wietskes onvrede geworden, zij het op een andere manier. Het spoort Wietske aan om op zoek te gaan naar ‘de vrede die alle verstand te boven gaat’.