"Ik had graag meer van haar geleerd, over vrede vinden in moeilijke omstandigheden..."

Ze is erg verzwakt als ik haar aan haar ziekbed voorlees uit een christelijk dagboekje. Plotseling begint ze te vertellen. Flarden van wat ze in de oorlog meemaakte deelt ze met me: het neergeschoten Engelse vliegtuig, het rennen door het bos met haar buurjongens en de aanblik van een gesneuvelde piloot… en toen die woorden: β€˜had ik het maar nooit gezien…’ Ze raken me ruim tien jaar later nog steeds.

Onvrede

Helaas ben ik nooit meer in de gelegenheid geweest om op dit gesprek terug te komen; iets wat mij een gevoel van onvrede kan geven. Wat had ik van haar kunnen leren als het gaat om vrede vinden in moeilijke omstandigheden? WΓ©l kan ik te rade gaan bij de Vredevorst, want Christus is onze vrede. (Efeze 2:14, Het Boek)

Vrede zij u

Vrede… na Jezus’ dood en opstandig zijn het de woorden waarmee Hij regelmatig Zijn volgelingen begroet, als Hij verschijnt: β€œVrede zij u” (Joh. 20: 19 en 26, HSV). Nog voor Zijn sterven belooft Jezus al Zijn vrede achter te laten: een vrede die de wereld niet kan geven. (Joh. 14: 27) Hij voorziet dan al dat Zijn discipelen dit meer dan nodig hebben, want wat is hun angst en onvrede na Jezus’ gevangenneming en dood ontzettend groot!

Vrede die het verstand te boven gaat

Ook wij hebben die vrede vaak niet: niet tussen elkaar en niet in onszelf. Toen ik mij begon te verdiepen in dit onderwerp was de oorlog in OekraΓ―ne nog niet uitgebroken. Ook zonder oorlog in onze omgeving was dit voor mij een intrigerend thema. Hoe vaak klopt in mijn hart niet de onrust, en ligt de onvrede zwaar op mijn maag? Hoe ontvang ik dan toch dΓ­e vrede, die alle verstand te boven gaat en die de wacht houdt over mijn hart en gedachten? (Fil 4: 6-7, Het Boek)

Vrienden maken

Monnik Anselm GrΓΌn laat me anders kijken naar dergelijke gevoelens. Achter elk gevecht en elke oorlog schuilt namelijk een bepaald verlangen, dat op een verkeerde manier vervulling zoekt. Hoe kun je dit verlangen zo vervullen, dat het niet je eigen of andermans grond of vrede vertrapt? GrΓΌns raad helpt me op weg: onderzoek je vijanden, nodig ze uit en maak ze te vriend!

Je vijand als gast

Als onrust en onvrede bij je aankloppen als vijand, als ongenode gast, behandel ze als gast! Doe de deur open en vraag wat ze nodig hebben. Heeft die nare herinnering troost nodig, die afwijzing warmte of die pijn een luisterend oor? Onderzoek je pijn, ontdek je schaduwkanten en ga het gesprek met ze aan. Niet om ze te accepteren, in de zin van β€˜ik kan er toch niks aan veranderen’, maar verzoen je met alles wat er mooi en minder mooi aan je is.

Energieverslindend

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Echter, wat is de consequentie als je het niet doet en je de deur dicht laat? Onrust en onvrede blijven aankloppen, hoe je je er ook voor afsluit.

pizza, samen

"Doe de deur open en kijk wat ze nodig hebben..."

Je kunt wel denken dat wat je niet toelaat, er niet is, maar dan creΓ«er je een schijnvrede. Ongemerkt sluipt het om je levenshuis heen en komt via jouw achterdeur naar binnen. Het hoorbaar kloppen op je deur wordt zo een onzichtbaar, onrustig bonken van je hart. Je schaduwkanten vreten zo je energie op. De eenheid verdwijnt, verharding verschijnt en de geboorte van een vijand is aanstaande.

Breng het in Zijn licht

In plaats daarvan roept GrΓΌn op: breng het bij God en laat het door Hem ombuigen: β€œAlles wat verborgen is, moet openbaar worden gemaakt, en alles wat geheim is, moet aan het licht komen.” (Mark. 4:22 NBV) Vecht niet alleen, maar laat Gods licht erop schijnen. Vanuit het besef dat Hij alles toch al weet Γ©n alles in handen heeft. Dan worden je interne en externe vijanden vanuit verschillende invalshoeken zichtbaar en heb je ze gemakkelijker lief. Zo worden vijanden tot kennissen en misschien wel tot vriend gemaakt!

Ruimte om te zingen

Soms brengen herinneringen je terug op plekken vol van onvrede, waar je liever nooit meer wilt zijn. Dat is hoe ons brein werkt, vaak op momenten waarop we op ons zwakst zijn. Een klein voorval associeert je brein met iets uit het verleden. Waak ervoor dat je het laat uitgroeien tot iets groots en deel het met God of met degene die bij je is, leer ik van mijn beppe. Van Aselm GrΓΌn ontdek ik, dat wanneer ik mij verzoen met mijn vijanden en schaduwkanten, ze een energiebron worden in plaats van een energieslurper zijn. Dan krijg ik ruimte om te zingen: β€œLet there be peace on earth and let it begin with me”.

Vrede is hard werken

Zo komt de innerlijke vrede binnen handbereik. β€œWie leeft vanuit innerlijke vrede, aanvaardt makkelijker de uiterlijke omstandigheden. Deze kunnen de innerlijke vrede dan niet verstoren. Innerlijke vrede als voorwaarde voor tevredenheid”, aldus Anselm GrΓΌn. Jezus deed het ons al voor in Zijn lijden en sterven. Gemakkelijk ging dat niet, getuige het feit dat Hij bloed zweette in de Hof van Getsemane. Andere christenen zochten ook openlijk naar innerlijke vrede: Corrie ten Boom in de concentratiekampen en zingende OekraΓ―ners in metrostations.

Sjalom!

Gaan deze situaties je verstand te boven? Godzijdank is er boven ons verstand een Vredevorst, die steeds weer zegt: β€œVrede zij u”. β€˜Jezus Christus heeft gezegd: β€˜Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede zult hebben. In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen’’ (Joh.16:33 HSV). Deze Vorst beschermt onze ziel en zaligheid met Zijn leven en wil ons in elk gevecht Zijn liefdevolle Vrede geven. Help ons om ons daar aan over te geven, Heer! Dan brengt U wederopbouw te midden van alle puinhopen. Sjalom!

Leestip:Β Boeken van Aselm GrΓΌn over dit onderwerp: ‘Geluk vinden in kleine dingen’ en ‘In therapie bij Jezus’. Of: ‘De helende kracht van Bijbelse verhalen’.

bijbel oma vrede