"Ons nieuwe huis wordt steeds meer een thuis en daar geniet ik van. Maar die boom…hoe kom ik er eigenlijk bij?”
Kerstversieringen
Het was al het eerste adventswonder te noemen dat ik mijn man mee kreeg op een zaterdagmiddag naar Intratuin om een boom te kopen. Een kerstboom, welteverstaan. Met lichtjes, en ook lichtjes voor onze nieuwe veranda en o ja, ik wilde ook graag een klein boompje bij de voordeur. Ook met lichtjes. Een veel te dure maar prachtige plant met rode besjes ging ook mee in het wagentje…
Bij thuiskomst, na wat mopperend geharrewar met lichtjes in de knoop, staat de boom. Ik rommel nog wat aan met kaarsen en waxinelichtjes en verschuif wat dingen. Man hangt de lampjes aan de veranda. Met een kop thee zit ik ’s avonds op de bank om me heen te kijken. Ons nieuwe huis wordt steeds meer een thuis en daar geniet ik van. Maar die boom…hoe kom ik er eigenlijk bij? Ik heb al jaren een klein boompje omdat ik het vind afleiden van waar advent en kerst echt om moeten gaan…
Ellendig
En ineens overvalt me zo’n ellendig gevoel. Maak ik het hier thuis gezellig en licht maar hoe moet het met die mensen in kamp Moria? Met de vrouw die vanmiddag in een reclamespot voorbij kwam, op zoek naar medicijnen voor de baby die slap in haar armen ligt? Ik voel me ondankbaar en vind het moeilijk om met mijn man te delen. Ik schreeuw het van binnen een beetje uit naar God. Heer! Hoe kan ik zo genieten van dit binnen zijn, van het zo comfortabel hebben? Hoe moet ik Advent vieren in deze wereld…? Laat het me zien alstublieft.
Blog
Die avond tref ik op Instagram een blog van Sarah Bessey die precies mijn gevoel omschrijft. Hoe kun je, in een wereld die in brand staat, genieten van hoop, joy, warmte, lichtjes?
Maar, beschrijft ze, dat is niet wat Advent alleen is…Advent is: wachten. Wachten op wat komt. En juist dat, dat uitzien naar, dat is waar we aan herinnerd mogen worden en waarom we toch Advent kunnen en mogen vieren.
Voetstappen
Een paar dagen later loop ik langs het strand waar ik een paar dagen in mijn eentje ben. Ik loop in een pad van voetsporen al door iemand anders gemaakt. En bedenk me dat dat Advent voor mij ook is: Lopen in het pad dat Jezus hier op aarde voor ons gebaand heeft. Een tijd waarin Hij net als wij geboren werd uit een vrouw en onderworpen was aan de wet (Galaten 4:4). Hij kwam om ons van die wet vrij te maken maar weet zelf als geen ander hoe het is om je gebukt te voelen gaan onder pijn, verdriet, schuld en alle narigheid die we ook maar kunnen voelen. Hij liep ons voor!
En daarom probeer ik toch te genieten van de lichtjes, de warmte en mijn veilige huis. Maar ik vraag Hem ook om me deze tijd te laten zien waar ik kan uitdelen en hoe ik nog meer Licht kan zijn buitenshuis.
Wat betekent Advent voor jou?