"Eén van de dingen die vaak achter onze excuses zit is angst, een diep gewortelde angst..."

‘Welk excuus heb jij om niet over Jezus te praten?’ Dat is een behoorlijk confronterende, misschien wel harde vraag… En ik vraag me af, is het wel eerlijk om een vrouw die Jezus oprecht probeert te volgen deze vraag te stellen? 

Angst  

Eén van de dingen die vaak achter onze excuses zit is angst, een diep gewortelde angst. Om uitgelachen te worden, om niet goed uit je woorden te komen… En als je dan al wat durft te zeggen, dat je klinkt als een valse kraai in doodsnood. Dus dat voorkom je maar liever. 

Twijfels  

Of je voelt angst om Gods Liefde te delen omdat je zelf nog zoveel twijfels ervaart. Angst omdat je bang bent voor afwijzing, om uitgelachen te worden, of misschien erger? Want we weten ook allemaal van mensen die geslagen, geschopt en verkracht worden vanwege hun geloof in Jezus. Onze angst kan ook voortkomen uit een gebrek aan vertrouwen hebben in Jezus, Voorziet Hij echt wel in onze nood? Laat Hij mij niet zitten, wanneer ik Hem echt nodig heb? Of angst voor God, voor Zijn oordeel. Zou het ooit goed genoeg zijn?.  

Door de ellende heen   

En dan is er nog die angst voor de duivel. Want kijk eens om je heen in de wereld; wat een ellende, wat een pijn. Twijfels, is hij echt overwonnen? Is hij echt verslagen? Kan ik hem echt weerstaan en helpt God mij daar dan echt wel bij? En hoe moet ik door die ellende heen, die iedereen ziet, dan getuigen van een almachtig en goede God? Dat gelooft toch werkelijk niemand? En ik roep maar weer “Heer kom mijn ongeloof  en mijn angst voor U en de wereld te hulp!”  

Wrange vruchten 

Angst, in alle vezels van onze maatschappij is het doorgedrongen. Voed een angst, speel er op in, en je verdienmodel is gegarandeerd geslaagd! Iedereen pikt er het liefst een graantje van mee. Van psychologen en coaches tot sociale media. En vergeet vooral de politici in Den Haag niet. Iedereen plukt de wrange vruchten van de angst.  

"Ik ervaar rust nadat ik al mijn onzekerheid en angst voor de 1000ste keer weer bij Hem heb neergelegd."

Dom en naïef 

Dat wij vrouwen het dus moeilijk en ingewikkeld vinden om van Jezus te getuigen is dus niet heel raar. Zeker in een maatschappij waarin onafhankelijkheid de norm is.  Vertrouwen op een vaag Iets dat zit in een hemel en niet te bewijzen is, wordt bepaald niet als een talent gezien. Eerder als dom en naïef. Toch vraagt Jezus aan ons om van Hem te getuigen. Hij vraagt ons Zijn discipel/ volgeling te worden en te getuigen van Zijn onverwoestbare Liefde voor mensen (lees Mattheus 28:19 maar eens).  

Ik tril en beef 

Maar hoe moeten we dat doen wanneer we zo bang zijn? Urenlang spit ik in de Bijbel naar teksten die mezelf kunnen bemoedigen, troosten en opbeuren. Die mijn angst kunnen beteugelen. Ik spit naar teksten die ik met mensen kan delen waardoor ze misschien overtuigd raken van de noodzaak om toch God te gaan volgen. Helaas ervaar ik voor de zoveelste keer dat ik zelf niet bepaald het goede voorbeeld ben. Ik blaak niet van zelfvertrouwen, ik blaak niet van een woest onaantastbaar geloof en vertrouwen op God. Ik tril en ik beef en ik huil soms in paniek omdat ik God niet meer vind, niet meer ervaar en niet meer voel of zie.  

Overtuiging  

En toch….., ik weet dat ik bij Hem moet zijn, alleen bij Hem. Diep in mijn hart leeft de overtuiging dat Hij alleen mijn hoop en verwachting is. Voor mezelf en voor de wereld en ik troost mezelf met de gedachte van Paulus “In mijn zwakte zal Hij sterk zijn.“(2 Kor:12). Dus moet ik terug naar Hem, want ik weet dat ik alles aankan door Hem die Mij kracht geeft (Filip.4:13). Want Jezus is in mijn hart komen wonen. Zijn Geest overtuigt mijn bange, kwetsbare geest dat ik een kind mag Zijn van Hem.  Een kind aan wie Hij beloofde ‘Ik verlaat je niet’.  

licht, Lume

"Wat er ook op mijn pad komt, hoe ik ook behandeld word… Zijn Licht zal samen met Mij door het duister gaan."

Ik ren terug naar Jezus 

Komen er uitdagingen? Verleidingen? Angsten? Of word ik getroffen door onzekerheid? Faalangst? Gebrek aan vertrouwen? Een schuldgevoel? Ja, uit ervaring weet ik dat ze voorbij blijven komen omdat de duivel nog rondslaat en van zich aftrapt, kapotmaakt en vernietigt. Hij zoekt altijd ingangen om je bij God weg te trekken. Feilloos weet hij je zwakke plekken te raken. Maar dan ren ik terug naar Jezus en vraag Hem mijn hoofd en hart te beschermen tegen die vurige pijlen van de duivel. Dat Hij mijn hoofd in Zijn grote warme Handen neemt en me vasthoudt en beschermt tegen het geweld van buitenaf.  

Bij Hem 

En dan komt Hij en spreekt in mijn gedachten woorden van rust en vertrouwen. Ik vind teksten door de Bijbel heen. Soms is er ineens een mooi gesprek. Ik ervaar rust nadat ik al mijn onzekerheid en angst voor de 1000ste keer weer bij Hem heb neergelegd. Ik richt me op herinneringen waarin ik Zijn aanwezigheid en leiding mocht ervaren. Waardoor mijn vertrouwen groeit. Ik put kracht uit Jezus om door te gaan. Wat er ook op mijn pad komt, hoe ik ook behandeld word… Zijn Licht zal samen met Mij door het duister gaan.  

Sterker 

God vraagt geen onmogelijke dingen van jou. En als Hij dat wel vraagt, dan zorgt Hij er ook voor, dat je ervoor klaar wordt gemaakt; sterker nog, dat je er waarschijnlijk zelfs zin in krijgt (1 Korinitiërs 10: 12-13). Vraag God wat jij kunt doen, hoe jij met al je angsten en onzekerheden op kunt staan om met Hem te werken aan het grote Plan dat Hij met de wereld heeft. En misschien is dat heel gewoon, een kop koffie drinken met je alleenstaande buurvrouw, koken voor een asielzoeker of er gewoon zijn en luisteren naar die ander. Vraag niet van jezelf dat je op iedere straathoek het Johannesevangelie moet gaan proclameren. Of dat je met een billboard ‘Jezus Redt’, door de stad moet gaan rennen.  Jezus vraagt heel gewoon; Blijf bij Mij, iedere dag en Heb Mij en je naaste lief.  

 
Herken je iets in het verhaal van Natascha? Deel het hieronder!   

angst delen evangeliseren excuses featured