"Het werken in de jeugdzorg, omdat dit mijn baan is wat ik met plezier doe. Is dat licht?"

β€œMijn eerste blog en dan nog wel voor Lume! Ben ik dan genoeg ‘licht’? Vroeger misschien, maar nu? Ik kijk op tegen al die bloggende, bevlogen en betrokken vrouwen. Zo bewust bezig om een licht te zijn in deze wereld. Ik geloof, dat is zeker. Maar wat ook zeker is, is dat ik een moeder ben van drie prachtige kinderen, echtgenote, werkende vrouw, student, amateurzanger, bestuurslid en huisvrouw, al probeer ik dat laatste overigens zoveel mogelijk uit te besteden… Stille tijd lijkt vooral iets onbereikbaars te zijn!

Geraakt

En dan word ik geraakt op een Lume-vrouwendag in onze kerk, de tekst Handelingen 13:47 komt binnen: ‘Ik ben bestemd tot licht!’ Ik, die vanuit liefde en plichtsbesef mijn kinderen zo goed mogelijk probeer op te voeden, er voor ze te zijn. Gewoon, zoals het hoort. Is dat licht? Het werken in de jeugdzorg, omdat dit mijn baan is wat ik met plezier doe. Is dat licht? Geld geven aan goede doelen; je start bewust maar daarna zijn het onopgemerkte automatische incasso’s, is dat oprecht geven?

Automatische piloot

Zo voelde het niet. Ik heb vanuit mijn kritische zelfreflectie vaak het gevoel dat ik het niet goed doe. Dat wat ik geef, geen licht is voor de ander als ik het vooral op de automatische piloot doe. Omdat het hoort, wordt verwacht en okΓ©, misschien omdat iets in mij dit ook wil. Alleen niet vanuit een dagelijks veel samen zijn met mijn Vader.

Toch licht!

Na de vrouwendag gebeurt er iets op mijn werk. Een wanhopige ouder, die zijn zorg deelt en zijn geloof benoemt. Zoekt naar genade en troost. Doordat hij er contact over maakt, mag ik luisteren en hopelijk met mijn reactie richting geven in zijn wanhopige situatie. Opeens besef ik: dit is Licht zijn! Ook als de ander God niet kent en Hij niet ter sprake komt. Ik kan mijn werk niet doen zoals ik het doe, als ik God niet had gekend. Ik ben moeder, vanuit mijn identiteit in Christus. Met vallen en opstaan, maar toch! We delen onze rijkdom omdat we beseffen dat het niet ons eigendom is.

Gelukkig

Het is mijn kritische zelfspraak die ervoor zorgde dat ik niet zag dat ik al een licht was. Gelukkig is God niet afhankelijk van ons besef om ons te kunnen inzetten. Wat een genade dat we door Zijn kinderen te zijn al Zijn Licht mogen uitstralen in deze donkere wereld! Ook wanneer we gewoon plichtsgetrouw doen wat we moeten doen. Dit besef maakt dat ik bewuster ben gaan schijnen.

En jij, (plichtsge)trouwe vrouw, zie jij nu ook hoeveel mensen hoop kregen door jouw onbewust licht zijn?

bethelight licht lume