“Ben ik gewoon zo’n tuttebel die het ene cadeautje meer op waarde schat dan het ander?”

Wc-rol met glitters 

De vijf liefdestalen van Gary Chapman zijn wel bekend, denk ik. En anders even googelen, want het is zeker interessant om hier eens in te duiken. Jaren geleden ontdekte ik mijn liefdestaal: cadeautjes! Door het geven van cadeautjes zeg je tegen de ander dat je aan hem of haar denkt. En als ontvanger ervaar je het geschenk als een teken van liefde voor jou. Volgens de theorie maakt het dan niet eens zoveel uit wat er in het pakje zit. Of het een luxe giftset uit de parfumeriezaak is of een plakkerige wc-rol met glitters, gemaakt door je peuter.

‘Een hip plukboeket graag’ 

Mijn man heeft mijn liefdestaal goed ingeprent. Ik word heel regelmatig verrast met een mooie bos bloemen of een onverwacht cadeautje, op vakantie bijvoorbeeld. Superlief toch? Ja… dat is het zeker… en toch betrap ik mezelf de laatste tijd steeds vaker op een kritische houding richting die cadeautjes. Want een bloemetje is leuk, maar dan wel graag zo’n hip plukboeket en niet die bos beige chrysanten (en gelukkig weet hij dat!).

Van prullaria word ik ook minder blij. Mijn dochter kocht eens douchegel voor me. Drie flessen maar liefst, want “ze waren maar een euro, mam!” Dat ik vervolgens een half jaar naar afwasmiddel moest ruiken, had ik dus voor lief moeten nemen. Maar dat ging mij toch iets te ver. Ik denk dat er nu een klant van de voedselbank naar afwasmiddel ruikt. Sorry mevrouw, dat komt omdat deze dame nogal kritisch is… Mijn vriendinnen schonken mij vorig jaar op mijn verjaardag een adventskalender met van die vakjes. Achter elk vakje zat een Rituals-cadeautje. Dát was nou een schot in de roos! Zo superlief!

Liever dan lief?

Maar is zo’n perfect cadeautje inderdaad liever dan lief? Of ben ik gewoon zo’n tuttebel die het ene cadeautje meer op waarde schat dan het ander, terwijl de intentie van de gever net zo goed is? En hoe zit dat met God? Is het ene offer Hem meer waard dan het andere, omdat het er beter uitziet of zorgvuldiger is gebracht? Of kijkt Hij naar degene die Hem het offer aanbiedt? Dat laatste toch… het gaat Hem toch niet om de handeling van het offer. Om de grootte van die donatie vanuit jouw portemonnee. Het gaat Hem om je hart! Als jij Hem iets van jezelf geeft, wat het dan ook is, dan ervaart Hij dat als een perfect geschenk.

Het ultieme december cadeautje 

En het allermooiste is nog wel dat het niet nodig is om Gods liefde voor je te winnen. Je hoeft Zijn liefdestank niet te vullen. Die zit namelijk altijd al vol. Zo boordevol, dat Hij daar voluit van kan uitdelen en dat doet Hij ook. God biedt je elke dag weer het grootste en mooiste cadeau aan wat je je kunt wensen. Het ultieme decembergeschenk: Zijn eigen Zoon, speciaal voor jou. Verpakt in pure liefde.

De vraag is of je dát cadeau kunt ontvangen. Het is toch veel te gek eigenlijk. Zomaar, Heer? Alleen maar omdat ik het ben? En hoeft U echt niets terug? Mag ik al mijn kritische mitsen en maren zomaar loslaten? Hoef ik werkelijk alleen maar mijn handen te openen en te ontvangen?

Deze verwende cadeautjesontvanger heeft nog veel te leren. Oefenen in dankbaarheid zou je kunnen zeggen. Maar vooral ook leren kijken naar de gever. Elk geschenk is een teken van liefde voor mij.

Dank je wel!

Dank U wel!