De zin die je op dit moment leest, heb ik in korte tijd heel vaak ge-delete en overgetypt. Want op welke manier moet ik beginnen met de allereerste bemoediging die ik mag schrijven?   

“Uit je comfortzone..”, zo begint dit momentum aan woorden. Dit is toch wel heel erg van toepassing op mijzelf, bedenk ik me. Had ik van tevoren al een onderwerp, of beter gezegd een richting waarmee ik met deze blog op wilde gaan, terwijl ik dit type besef ik me dat ik me volledig buiten mijn comfortzone bevind. Waarom doe ik dit ook alweer? Dit voelt eigenlijk niet zo fijn en de onzekerheid komt weer de hoek om kijken. Wat zullen mensen wel niet van me denken? 

Struikelend 

God vraagt op dit moment niet meer van me dan te getuigen van Zijn grote daden. Net als jij ben ik onderweg, achter Jezus aan. Soms struikelend, maar altijd sta ik weer op dankzij Zijn liefdevolle Vaderhand. Dit herinnert me aan een tekst uit de Bijbel, die ik een poosje geleden tegenkwam: “Een rechtvaardige komt zevenmaal ten val, maar telkens staat hij op.” (Spreuken 24:16 NBV). Wat een bemoediging! Ik hoef me niet voor te doen als een perfecte christen, want volgens mij bestaat die niet. Ik mag kwetsbaar zijn. Sterker nog, pas dán volbrengt God Zijn kracht en grootheid, juist door alle zwakheid heen.  

Loslaten 

Terwijl ik deze woorden typ, is het net of God Zelf met Zijn Geest tegen me spreekt. Hij bemoedigt me terwijl ik jou probeer te bemoedigen. Ik hoop en bid dat deze woorden je mogen raken, doordat ze herkenbaar voor je zijn. Uit je comfortzone stappen voelt heel oncomfortabel en heel onzinvol (ik zit ‘vol’ met ‘geen zin’), maar wat als God dit nou wilt gebruiken om doorheen te spreken? Iets met loslaten.. 

Gezellig

Op een camping ontbreekt het niet aan contact met mensen en zo werden we op een avond uitgenodigd om wat te komen drinken bij de buren. Het klikte meteen. 

Omdat ik zelf zo vol ben van God, wil ik daar vaak graag over vertellen, maar weet ik vaak niet hoe ik moet beginnen. Ik nam mezelf voor om samen met mijn man gewoon te genieten van het gezellige samenzijn. Voor we er erg in hadden waren we aan het vertellen over de liefde van God. Hoe deze liefde ons huwelijk had gered en hoe blij we waren Hem gevonden te hebben. Hoe we nooit meer terug zouden willen. 

Wereldvreemde woorden

Het bleek dat deze mensen nog nooit hadden gehoord over Jezus, de Zoon van God en Zijn reddingsplan voor de mensheid. Dat vond ik best erg en maakte me bewust van de ernst om Zijn Licht te verspreiden. Maar om daar verder over na te denken had ik geen tijd voor. Ik was te druk met getuigen en vertellen. Ik merkte dat mijn lichaam trilde en was onzeker over hoe deze wereldvreemde woorden mijn mond uitgingen. Maar toen we het nodige gezegd hadden, reageerden ze beiden met verwondering. Verwondering over hoe zoiets met zoveel liefde aan hen verteld kon worden. We waren verbijsterd en stonden zelf ook met onze mond open. Dat kan ook alleen God, hè? Wanneer wij in zwakheid onze woorden spreken, laat Hij er kracht van uitgaan (naar 2 Kor. 12: 9b). Wanneer wij denken, “is het zinvol om nu uit mijn comfortzone te stappen?”, heeft God al veel meer gedaan dan wij ons kunnen beseffen.  

Relax, je hebt een Helper! 

Het is dus zeker wel zinvol. Gods gedachten reiken veel verder dan die van ons. Durven we te vertrouwen? Wanneer wij in een kramp het evangelie proberen te delen, lopen we vaak God alleen maar in de weg. Relax! We hebben een Helper: de Heilige Geest. Híj zal het doen. En wij mogen erop vertrouwen dat waar wij gezaaid hebben, God het gezaaide laat groeien (naar 1 Kor. 3:6b). 

Deze blog verscheen eerder in 2019.