Ik ben biseksueel en daardoor val ik soms in een buitencategorie. Vooral in de christelijke wereld is het soms zoeken naar mijn plek als biseksuele vrouw. Gelukkig heb ik al veel liefde en acceptatie ervaren. In dit verhaal vertel ik over hoe mijn familie licht voor mij was tijdens mijn coming-out.

Zoektocht 

Ik ben 24 jaar oud en inmiddels ruim een jaar volledig ‘uit de kast’. Maar voordat ik volledig uit de kast kwam, heb ik ongeveer anderhalf jaar een zoektocht doorlopen naar mijn geaardheid. Dit was een zoektocht naar een stukje van mijn identiteit en hoe dit zou samengaan met mijn geloof, mijn leven en mijn netwerk. Deze zoektocht bouwde toe naar dat ene, spannende moment: de coming-out.

Liefdevolle reacties 

Veel vrienden, familieleden, kennissen en pastorale hulpverleners hebben een rol gespeeld in mijn zoektocht en coming-out. Maar de coming-out naar mijn broers, zussen en ouders zie ik als het belangrijkste en spannendste onderdeel van dit proces. Dankbaar kijk ik terug op hun liefdevolle reacties.

Gerustgesteld 

Mijn oudste zus heb ik al vrij snel betrokken in het proces. Zij wist denk ik al een jaar voordat de rest van het gezin het wist, dat ik biseksueel ben. Al viel er toen nog niet veel te ‘weten’, want ik wist zelf eigenlijk nog niet zeker wat mijn geaardheid was.

Een van mijn grootste vragen was, hoe mijn ouders zouden reageren. Dit was voor mij de belangrijkste reden om mijn zus er al zo vroeg bij te betrekken. Ik wilde met iemand praten die mijn ouders kent en mij hierin kon adviseren.

Ik ervaarde bij mijn zus een nuchtere houding. Zij wist mij gerust te stellen: “Papa en mama staan er meer open voor dan jij denkt, Kirsten.” Deze bevestiging, van iemand die mijn ouders goed kent, gaf mij rust. Ook al was ik er toen nog niet klaar voor om het aan hen te vertellen.

Nu écht uit de kast 

De zoektocht ging verder en uiteindelijk wist ik het zeker: ik ben biseksueel. Met deze zekerheid kwam ook steeds meer de behoefte om dit uit te spreken en te delen met anderen. Bij vrienden ging dit redelijk vanzelf, maar bij mijn familie… dat vond ik nog wel erg spannend. Uiteindelijk merkte ik: het móet eruit. En in augustus 2020 besloot ik uit de kast te komen.

Het hoge woord 

Ik besloot eerst naar mijn jongste broer en zijn vrouw te gaan. Ik hoopte dat zij mij daarna konden helpen om het te vertellen aan mijn ouders. Ik ging bij hen eten en had van tevoren al gezegd dat ik iets moest vertellen. Op die manier kon ik niet meer terugkrabbelen.

Toen we aan tafel zaten moest het hoge woord eruit: ik ben biseksueel. Ze reageerden eigenlijk heel rustig en waren niet geschokt, terwijl ik dat wel had verwacht.

We spraken erover door en ik benoemde dat ik bang was dat ik anders behandeld zou worden. Waarop mijn broer zei: “Ik zou niet eens weten hoe ik je anders zou moeten behandelen”. Deze nuchtere uitspraak gaf mij de bevestiging dat dit voor onze relatie geen issue zou zijn.

Liefde eerst, daarna vragen

Mijn vader reageerde: “Geef me eerst maar eens een knuffel!”. De tranen schieten weer in mijn ogen als ik terugdenk aan dit moment. Dit moment vat de reactie van mijn ouders samen: hun liefde voor mij kwam eerst, daarna kwamen pas hun vragen. Voordat het diepe gesprek kwam, mocht ik eerst tot rust komen in de veilige armen van mijn vader.

‘Nog steeds mijn Kirsten’

We spraken door en wederom kwamen mijn zorgen ter sprake: gaan jullie anders naar mij kijken? Gaan jullie mij anders behandelen? Waarop mijn moeder zei: “Kirsten is nog steeds mijn Kirsten”. Deze gouden uitspraak gaf mij de bevestiging en opluchting waar ik naar verlangde. Ik mag nog steeds dezelfde zijn bij hen!

Heerlijk nuchter

Als laatste moest ik uit de kast komen voor mijn oudste broer en zijn vriendin.

Het was een warme dag en we zaten buiten te kletsen. Voor dit gesprek was ik het minst zenuwachtig, want ja, ik had het inmiddels al een paar keer gedaan.

Ook bij hen ervaarde ik geen schok, maar een relaxte houding. En na mijn opmerking: “Ik snap dat je hier even aan moet wennen”, reageerde mijn broer heerlijk nuchter: “Bij deze ben ik eraan gewend”. Zo simpel kan het dus blijkbaar ook zijn!

De liefde centraal 

Ik merk als ik terugdenk dat mijn broers en zussen een kwaliteit bezitten waar ik vaak te weinig van heb: nuchterheid. Waar ik mij oneindig zorgen kan maken, kunnen zij heel relaxt zijn, wat in dit proces een zegen was voor mij.

Bij mijn ouders merk ik dat de liefde centraal staat. Ik ben nog steeds hun geliefde dochter en dat hebben zij mij laten voelen. Voor al deze nuchterheid, liefde en acceptatie ben ik hen eeuwig dankbaar. Zó ben je licht voor iemand tijdens een coming-out!