"Ruim drie jaar geleden zat ik in zo'n donkere periode. Van mij hoefde het allemaal niet per se meer…"

Je ziet het vanaf een klein schermpje. Lelijke hoeken eraf geschaafd, mooi filtertje eroverheen en delen maar. Met je vrienden, je kennissen, je volgers. Het is verraderlijk. Je laat iets zien van jezelf, maar eigenlijk ook weer niets. Je laat iets zien van jezelf waarvan jij wilt dat anderen het zien. Dat deel van jezelf ziet het licht. Maar dat wat je Γ©cht bent, ligt verscholen in het donker.

Hoe ik in het donker belandde

Ruim drie jaar geleden zat ik in zo’n donkere periode. Ik deed een HBO-studie die ik eigenlijk niet meer zo zag zitten, ik had een vriend met veel problemen en ik had geen doel in mijn leven. Nadenken over de toekomst maakte mij onrustig. Na een korte maar heftige periode ging mijn relatie uit. Dat luchtte op. Maar steeds vaker skipte ik colleges. Ik bleef wakker tot laat in de nacht en sliep tot ver in de middag. Lange dagen in bed, slecht eten en weinig contact met vrienden. Ik had er allemaal geen zin meer in. Zelfs niet de dingen waar ik normaal zo van genoot. Van mij hoefde het allemaal niet per se meer…

Lucht & leegte

De uitspraak van Prediker speelde veel door mijn hoofd: β€œAlles is lucht en leegte” (Prediker 1:2). Best een donkere en ontmoedigende gedachte, maar ik begreep Prediker in die periode heel goed. Het leven op aarde voelde leeg. Familie en vrienden in mijn omgeving zagen wel aan mij hoe dat ik niet goed in mijn vel zat, maar ze vonden het lastig om zich in te leven.

Bang en trots

Ik stopte uiteindelijk met mijn studie. Ook moest ik mijn huis uit. Gelukkig kon ik bij mijn ouders terecht. Ik besloot om die periode, zonder studie, huis, werk of relatie, te besteden aan mezelf. Ik zei al jaren dat ik eens naar Noorwegen wilde, al had ik het idee dat niemand echt geloofde dat ik dat ooit zou doen. En toen ging ik. Bang en trots. Het was een prachtige ervaring.

Door mensen heen

Toen ik daar zat, besefte ik hoeveel lieve vrienden en familie ik heb. Ook al begrepen ze mij niet altijd, ze stonden altijd voor mij klaar. Mijn ouders voor een knuffel, een vriendin die voor mij kookt of iemand die gewoon even naar mij luistert zonder te oordelen. Zij gaven een stukje van Gods liefde door aan mij. In hen zag ik Gods licht.

lume, licht, donker, vrienden, friends, depressie

"Toen ik daar zat, besefte ik hoeveel lieve vrienden en familie ik heb."

Licht door de kiertjes

God is er altijd voor mij geweest. Hij was er bij deze bijzondere reis. Hij was er in mijn donkerste diepte, in mijn zonnigste seizoen. En hij blijft bij mij in de tijd die komen gaat. Ik kan nu beter zien dat er ook hele mooie dingen in het leven zijn. God wil laten zien dat er licht is in de duisternis. Hij liet dat aan mij zien door de liefde in de harten van andere mensen. Dat is voor mij een voorbeeld: dat ik er ook voor anderen mag en kan zijn. Juist wanneer het donker is. Samen met God.

Toon je wonden

Ik geloof dat God ook met jou is. Hij gaat met je mee, in je diepste, diepste dalen. Dat wil niet zeggen dat alles dan ineens goed en mooi en opgelost is. Nee, helaas niet. Dat blijft het lijden van deze wereld. Maar Hij is wel mΓ©t je. Hij kent jouw wonden. Ook Hij weet dat het leven niet perfect is. En eigenlijk weet iedereen dat wel, ook al zie je dat vaak niet. Kijk maar eens naar die perfecte plaatjes op Facebook en Instagram. Ik doen er zelf ook aan mee. Je oneffenheden en wonden laten zien is onwijs lastig. Je stelt je er kwetsbaar mee op. Maar je hoeft je niet te verschuilen in het donker. Dat donkere stuk in je leven is Γ³Γ³k een deel van jou. Je mag in het licht komen, met jouw wonden en oneffenheden.

Een tijd om te dansen?

Het leven is zoals de seizoenen: soms is het donker en soms is het licht en schijnt de zon. Net zoals Prediker (3:4) zegt: β€œEr is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen”.

God wil erbij zijn. Bij jouw huilen en lachen. Hoe krijgt God een plek in jouw licht Γ©n donker?