Het verschil in cultuur werd vooral duidelijk in de kleine gespreksgroepjes.

Diversiteit en verbinding

Op maandagochtend stapte ik vroeg in de auto. Met een rit van bijna twee uur voor de boeg wilde ik op tijd vertrekken. Aangekomen in Meppel zaten de dames al klaar voor de start van de dag. Ik keek mijn ogen uit. Zoveel diversiteit in één zaal bij elkaar: India, Sri Lanka, Venezuela, Uganda, Zuid-Afrika. Als enige witte Europeaan voelde ik me een beetje een vreemde eend in de bijt. Gelukkig ontdekten we snel dat er, ondanks de verschillen, ook veel overeenkomsten zijn. De meesten hadden, net als ik, een gezin; sommigen zelfs met kinderen die net zo oud zijn als mijn kinderen. De drukke agenda’s, het genieten van een kopje thee of koffie in de zon en het heerlijk wandelen door het mooie Meppel: op veel vlakken kwamen we met elkaar in verbinding.

Shock

’s Avonds tijdens het avondeten kletsten we volop over hoe onze levens eruitzien. De verhalen van de vrouwen raakten me diep. Vanuit mijn rijke leventje gezien, was deze conferentie gewoon een leuke week. Voor deze dames was de conferentie echter het hoogtepunt van het jaar. Sommigen van hen hadden nog nooit in een vliegtuig gezeten, en nu zaten ze hier in Meppel. Na een paar dagen was de cultuurshock bij de vrouwen enigszins gedaald, en begon ook bij hen de nieuwsgierigheid te groeien. Hoe is het leven hier bij jullie?

Cultuur

Het verschil in cultuur werd vooral duidelijk in de kleine gespreksgroepjes. Waar ik in een Nederlandse setting gewend ben snel het voortouw te nemen, realiseerde ik me dat dit in deze setting niet de beste keuze zou zijn. Door mijn mond te houden (best een uitdaging voor mij) en stil te blijven totdat anderen het gesprek begonnen, ontstond er ruimte. Ruimte voor vrouwen die in hun eigen context niet mogen spreken.

In ons groepje ontmoette ik Benita uit Oeganda. Ze vertelde dat ze had geleerd om niet vanuit zichzelf te spreken, vooral niet in een groep. In het begin van de week fluisterde ze alleen maar en was ze nauwelijks te verstaan. En opeens… op donderdagmorgen hoorde ik luid gelach en keek ik op. Daar zat Benita te stralen, samen met twee andere vrouwen. Voor het eerst in die week hoorde ik haar echte stem. Ze sprak hardop! Dat was zo’n bijzonder moment!

Geweld

Ik kan me niet voorstellen hoe het is om als vrouw alleen te spreken wanneer mij iets gevraagd wordt. Ik weet niet hoe het is om mijn moeder door mijn vader vermoord te zien worden. Mijn wieg heeft op een veilige plek gestaan. Deze conferentie heeft me meer dan ooit doen beseffen dat veel vrouwen geen veilig thuis hebben. Op 25 november is het de Internationale Dag Tegen Geweld Tegen Vrouwen. We kunnen misschien het geweld in verre landen niet stoppen, maar we kunnen ons wel verbonden voelen met degenen die geen veilig thuis hebben.

Tevoorschijn komen

Tijdens de conferentie kwam dit vers uit Efeziërs 3 regelmatig voorbij.

“Dan zult u met alle heiligen in staat zijn de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte te begrijpen, ja de liefde van Christus te kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u geheel vervuld zult raken van de volheid van God.”

Met al deze vrouwen mochten we de liefde van God voor ons ontdekken. Ook in de omstandigheden die je niemand toewenst, komt Gods liefde tevoorschijn. De verhalen van deze vrouwen blijven me nog lang bij. Ik ben dankbaar ben ik dat ik via Lume voor deze vrouwen een stem mag zijn, en dat er zoveel mooie vrouwen tevoorschijn zijn gekomen tijdens de conferentie in Meppel.

bemoedigen featured vrouwen