Hoe die dronken man mijn naaste bleek…

“Vind jij het lastig om zonder oordeel naar mensen te kijken? Ik wel. Onlangs merkte ik zelfs hoe mijn oordeel het delen van mijn geloof in de weg stond…

Bierflesje

Ik zat in een volle bus, onderweg naar huis. We waren al even onderweg toen er een man instapte en naast me kwam zitten. Hij rook naar alcohol en had een bierflesje in zijn hand. Hij leek me dronken. Ik pakte gauw een boek uit mijn tas, want ik had echt geen zin in een praatje met hem. Maar nog voordat ik mijn boek kon openen, vroeg hij me waar mijn boek over ging.

Verbazing

Zonder er bij stil te staan, legde ik het hem uit (het was een christelijk boek) en vertelde ik hem over Jezus. Tot mijn verbazing begon hij daarop te vertellen dat hij ook gelovig was! Hij vertelde me dat hij uit Zimbabwe kwam en hij sinds hij in Zuid-Afrika was, zijn geloof was kwijtgeraakt. Hij wilde heel graag weer naar de kerk. Ik noteerde zijn telefoonnummer, om deze aan een dominee te geven bij hem in de buurt, en direct daarna stapte hij uit; aangekomen op zijn plaats van bestemming.

Muisstil

En terwijl de bus verder rijdt, denk ik na over het gesprek. Blijkbaar was de man toch niet zo dronken, want we hadden een helder gesprek. Een gesprek dat alle medepassagiers ook hoorden, want het was muisstil in de bus en iedereen luisterde mee naar ons gesprek over Jezus.⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Wonderlijk

Wat wonderlijk… Ik veroordeelde deze persoon. Mijn irritatie omdat hij dronken was, was zelfs zo groot, dat ik niet wilde luisteren naar de zachte stem in mijn hart die me vertelde dat ik juist een gesprek met hem moest aangaan. Maar God had het anders gepland. Ik ben ervan overtuigd dat God de woorden van ons gesprek in het hart van deze man plantte én in die van hen die meeluisterden in de bus. Zijn woord zal nooit naar Hem terugkeren zonder dat het Zijn doel heeft bereikt!”⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀