"We geven elkaar de ruimte ondanks theologische verschillen. Omdat de liefde van Jezus ons bindt..."
“‘Leuk kennis te maken! Waar ik kerk? Ik ben een Christelijk-Gereformeerd -Vol Evangelisch-Vrijgemaakt-Hervormd- Charismatische-Baptist. En jij?’ ‘Euhm… Ik ben een christen’.’
Verrijkend
De tijd dat ‘Hervormd’ niet met ‘Gereformeerd’ mocht omgaan, ligt gelukkig achter ons. Wat voel ik me gezegend met christelijke vrouwen uit diverse kerken om me heen. In onze geloofsgesprekken hebben we het niet zozeer over onderlinge verschillen. Maar delen we wie Jezus voor ons is en bidden we samen. Wat een enorme verrijking voor mijn geloofsleven zijn deze contacten! Elkaar de ruimte geven ondanks theologische verschillen. Omdat de liefde van Jezus ons bindt.
Hoop
Nu het Corona virus ons wereldwijd in zijn greep houdt, groeit er een verlangen naar geestelijke vernieuwing en EENHEID. Mensen voelen zich angstig. Verdriet, ziekte en dood komen zomaar via de voordeur binnen. Waar is op dat moment de zekerheid die we dachten te hebben? Wat een geweldige taak ligt hier voor christenen. Wij mogen in praktijk brengen wat Jezus ons leerde: hoop brengen aan een wereld die Hem nodig heeft.
Kerkmuren
Wat mis ik de zondagse samenkomsten van onze gemeente. Maar ik voel me ook gezegend met de techniek van deze tijd. Gods Woord laat zich niet doven. Het brandt vuriger dan ooit. Vanuit mijn huiskamer zijn er geen kerkmuren. En lijken theologische verschillen waar we soms zo druk mee zijn, te vervagen. Ik realiseer me dat een ieder na de crisis weer naar zijn eigen gemeente gaat. Maar wat verlang ik ernaar dat iets van de eenheid die ik nu proef mag blijven rondwaaien in Nederland. Dat er vanuit deze crisis een nieuwe vorm van geloven is geboren.
Allemaal
In 1 Korinthe 12:12 spreekt Paulus over de gemeente als het lichaam van Christus: “Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat. Ondanks die veelheid vormen al die delen samen een lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus.” Ik las dit altijd vanuit de context van de gemeente waar ik lid van was. Maar ik denk dat Paulus het breder bedoelde. De gemeente van Christus zijn wij immers allemaal. Wij vormen als verschillende gemeenten die Jezus willen dienen SAMEN het LICHAAM van Christus. Wat gaat er een enorme kracht uit van dat lichaam, wanneer het als eenheid functioneert!
"Wij mogen, juist nu, in praktijk brengen wat Jezus ons leerde..."
Accent
In de ene gemeente ligt het accent op het HOOFD, de ratio en is kennisoverdracht belangrijk. In een andere gemeente is EMOTIE en gevoel een speerpunt en vindt ontmoeting met God plaats in vrije aanbidding. Een volgende gemeente ziet met OGEN de nood in de wereld en slaat de HANDEN ineen voor sociale gerechtigheid. Weer een andere gemeente gebruikt de VOETEN en baant een weg voor de volgende generatie, zoekend naar nieuwe vormen om Jezus te vinden. Zo worden wij allemaal op onze plek ingezet voor een groter geheel, leven vanuit Zijn Koninkrijk!
Kloppend hart
Wat al die lichaamsdelen, gemeenten, aan elkaar verbindt? Dat is het kloppend hart: Jezus. Zodra wij de focus op het HART verliezen, wordt kilte, dogma en intern gerichtzijn belangrijker dan liefde. Wanneer we ons richten op Jezus, ONS HART, dan gaan we verbinden in onderlinge liefde. Wij zijn elk onderdeel van het LICHAAM nodig om LICHT uit te stralen. Of je nou Gereformeerd of Hervormd of Baptist bent. We mogen Gods Vaderhart weerspiegelen aan de wereld die ons juist vandaag zo hard nodig heeft.
Boventoon
Kees Goedhart zegt het raak: ‘Als je vervuld bent met de Heilige Geest, praat je alleen maar positief over andere kerken’. Dat vind ik zo mooi! Als we Jezus liefhebben voert liefde en respect de boventoon. We zijn elkaars broeders en zusters. En allemaal kinderen van onze Hemelse Vader!
Welk deel van het lichaam wil jij graag zijn?
Mooi Christien! Inderdaad : ik ben nog opgegroeid met “gereformeerd is alleen goed en hervormd wel echt veel minder goed” .
Nu ben ik blij evangelisch en zie ik de rijkdom van het omgaan met gelovigen uit verschillende kerken.
Toch betrap ik mezelf er nog wel ‘s op dat ik ook geneigd ben om in hokjes te denken, dat is er zo ingestampt.
Maar in deze coronatijd….en daarna……wat hebben we elkaar nodig!