Waarom je vooral naar je eigen licht moet kijken

“Onlangs kwam ik een uitspraak tegen van schrijver Steven Aitchison: “Als je de kaars van iemand anders uitblaast, zal die van jou niet feller branden.” Aitchison schrijft veel boeken over zelfontwikkeling en hoe dat werkt in onze psyche. Zijn uitspraken laten je nadenken en zijn veelal van toepassing op ieders leven. Waar sta jij voor?

Jaloezie en angst

Zo ook bij zijn uitspraak over de kaars: Jij hebt dat vast ook wel eens gedaan, een ander via het wereldwijde web of via social media van een afstand bekeken en gescrold over zijn of haar pagina. Soms bekruipen ons dan jaloerse gevoelens of gedachtes als “Houd nu je klep maar over één of andere prestatie. Herkenbaar? Ik geef het toe; ik heb dat soort gevoelens soms. Nu wellicht minder dan vroeger, maar het is er nog steeds wel eens. Ik weet dat ik in stilte succesvol ben. Maar het idee om mezelf op te hemelen (professioneel althans) op sociale media vervult me met angst. Terwijl ik wel oprecht trots kan zijn op wat anderen hebben bereikt en daarover delen.

Valkuil van vergelijken

Het is zo makkelijk om in een eindeloze cyclus van jaloezie terecht te komen, het leven van anderen met dat van jezelf te vergelijken en jezelf daardoor helemaal gek te maken. Waarom doen we dat toch? Vergelijking is de dief van vreugde en het succes van een ander staat niet gelijk aan jouw falen. Jaloezie en boosheid zijn zulke sterke emoties. Waarom zou je je energie verspillen door al die negatieve gedachten op iemand anders af te schuiven? Het is niet gezond en het brengt je niet verder.

Minderwaardig voelen

Die gevoelen van jaloezie kunnen ons op veel terreinen in ons leven overvallen. Bijvoorbeeld op professioneel vlak, maar ook in de privésfeer of je gezinsleven. Je vergelijkt je leven met dat van een ander. De ander heeft het vaak zoveel beter, en kan zoveel meer en is misschien talentvoller. Althans, zo lijkt het vaak aan de buitenkant. Maar zelfs binnen gezinnen, vriendschappen en tussen geliefden kan het voorkomen dat de één de kaars van de ander uitblaast om zelf feller te schijnen. Het is ontzettend verdrietig, wanneer er mensen worden onderdrukt door een ander. Of de één de ander minderwaardig laat voelen. Of dat jij jezelf minderwaardig laat voelen!

Trots zijn

Als je de kaars van iemand anders uitblaast, zal die van jou niet feller branden. Jij mag trots zijn op jezelf, op wie jij bent, of langzaamaan ontdekt te zijn. Jij hebt een talent die ik niet bezit, maar ik heb op mijn beurt weer een ander talent die jij misschien bijzonders vindt. Zo zijn we allemaal goed in iets en op die manier toch allemaal gelijk. En tegelijkertijd zijn we allemaal middelmatig: we blinken uit maar schieten ook tekort. En dat maakt ons juist zo mooi, zoveel meer een mens.

Samen in Het Licht

Dus ga nu maar je kaars aansteken en kijk eens goed: een kaars heeft een schaduw en iets donkers. Maar het Licht, de vlam, bevat geen schaduw. Immers, in het Licht is geen duisternis. Wees blij, deel uit, geef jouw vlammetje door en steek de kaars van de ander aan, wanneer deze is gedoofd:

“Indien dan uw gehele lichaam vol licht is, en geen deel donker is, zo zal het gehele lichaam vol licht zijn, gelijk het helder schijnen van een kaars u licht geeft”.
Lucas 11:36 KJV

Een gedicht dat zo past bij het verhaal van Tirza is het gedicht ‘Be average and unafraid’ van Whitney Hanson. Ze vertaalde het voor je:

Ik denk dat we te veel tijd besteden aan het bang
zijn voor onze eigen middelmatigheid.
We willen niet te hard zingen,
want stel dat iemand ontdekt dat we geen stem
als breekbaar en helder glas hebben.
We schrijven geen muziek, omdat we Mozart niet zijn.
We schilderen niet, omdat we Picasso niet zijn.

We vertellen mensen niet dat we van ze houden,
omdat onze stem zou breken als we het zeggen.
We proberen niet onze kwetsbare tranen te laten zien.
We dansen niet, omdat we niet zo goed zijn.

De realiteit van onze menselijkheid
is dat we allemaal een beetje gemiddeld zijn in een heleboel dingen.
De waarheid is, dat we allemaal niet zo goed zijn
dus houdt jezelf niet langer tegen
om te genieten van de dingen waar je van houdt.

Omdat je niet in alles een wonderkind bent:
schreeuw het liedje uit volle borst en beken dat je ervan houdt.
Laat je stem breken, huil lelijke kwetsbare tranen, dans echt slecht;
het leven is te kort om bang te zijn om mens te zijn.