Te gast op deze wereld?!

“Soms heb ik moeite met de manier hoe niet-gelovigen naar mij kijken. Zelf ben ik niet gelovig opgevoed en heb daardoor in mijn familie-, vrienden- en kennissenkring veel mensen die niet gelovig zijn. Zij kennen mij van jongs af aan al als een rationeel, slim en weldenkend persoon. En iemand die gelooft, is voor veel van hen het tegenovergestelde daarvan.

Spannend

Die situatie maakte het vooral in het begin, en nu nog steeds af en toe, spannend om uit te komen voor mijn geloof. Waarschijnlijk herkennen veel van jullie dit ook als het gaat om bijvoorbeeld collega’s op werk of tegenover die nieuwe mensen uit de buurt. Er zijn zoveel vooroordelen over mensen die geloven. Ze zijn: dom, goedgelovig, naïef, zweverig; noem het maar op! Mensen kijken anders naar ons en dat is lang niet altijd positief.

Deal ermee

Tegenover sommige mensen die ik minder goed ken, kan ik er goed voor uitkomen. Mijn geloof is belangrijk voor me; het is een deel van wie ik ben, dus ze hebben er maar mee te dealen. Wat maakt het uit wat zij denken? Maar het nare is dat een groot deel van die ongelovige mensen me wel nauw aan het hart ligt en ik geef er wel degelijk om wat zij denken. Maar zij snappen niet hoe iemand kan geloven, net zoals ik dat vroeger zelf ook niet snapte…

Barrière

Helaas zorgen deze vooroordelen soms voor een barrière om ons geloof te delen. Soms denk ik dat hoe meer ik groei in geloof, des te groter die barrière lijkt te worden. Het Bijbelgedeelte uit 1 Petrus 2 vers 7-10 is dan een bemoediging voor mij.

“Voor u die op Hem vertrouwt, is Hij kostbaar. Voor mensen die niets van Hem willen weten, geldt wat in de Boeken staat: ‘De steen die door de bouwers was afgekeurd, is juist tot de hoeksteen geworden.’ Zo is Christus niet alleen de onmisbare hoeksteen geworden, Hij is ook de steen waarover men struikelt en waaraan men zich stoot. Dat laatste geldt alleen voor de mensen die niet naar Hem willen luisteren, die weigeren Hem te gehoorzamen. Het ligt dus voor de hand dat zij zullen struikelen. Maar zo bent u niet. U bent door God uitgekozen om koninklijke priesters te zijn, mensen die voor God zijn afgezonderd om overal te vertellen hoe goed en groot Hij is die u geroepen heeft om vanuit de duisternis naar zijn heerlijk licht te komen. Vroeger hoorde u bij een volk dat niet bij Hem hoorde, nu bent u zelf het volk van God! Vroeger wist u niet hoe goed en vriendelijk God is, nu hebt u zijn goedheid zelf ervaren.”( 1 Petrus 2 vers 7-10)

Niet langer ontkennen

“Broeders en zusters, wij blijven hier op aarde vreemdelingen, gasten. Omdat ons werkelijke thuis bij de Here is, dring ik er bij u op aan niet toe te geven aan de slechte begeerten van deze wereld, die uw leven in gevaar brengen. (1 Petrus 2 vers 11-12). Het enige wat ik kan is hopen dat ik door het groeien in geloof zoveel van God laat zien, dat ze Hem niet langer zullen ontkennen. Dit betekent dat tot die tijd, mijn familie en vrienden de kloof wellicht zullen blijven voelen.

Trots

Paulus zegt zo mooi dat, omdat ons werkelijke thuis bij de Here is, wij hier op aarde als vreemdelingen zijn. Dit verklaart waarom mensen naar ons kunnen kijken alsof we aliens zijn. Hoe pijnlijk dat ook is, we mogen weten dat dat slechts is omdat we bij Hem horen. We zijn inderdaad anders, maar daar mogen we trots op zijn.

Allergisch

Toch wil ik proberen om niet de religie te laten zien, maar de liefde van God. Wie niet gelooft, wil vaak bewust niks met religie te maken hebben en keren zich hier vanaf (of hebben dit al gedaan). Ze lijken er soms allergisch voor te zijn. Maar ik geloof niet dat iemand zich ooit zou willen afkeren van de liefde van Jezus.

Dus vergeet niet… wanneer je in contact komt met ongelovigen,

– wees trots dat je bij God hoort, jij bent een door Hem uitgekozen koninklijke priester;

– laat God in jou zien, zodat zij meer van Hem mogen zien.

Heb jij ook weleens moeite met hoe mensen naar jou kijken als gelovige? Hoe ga jij hiermee om?