"‘Mag ik voor je bidden?’ Ze keek onbewogen, maar knikte toch..."

Bidden met een ongelovige. Dus niet zelf, alleen, thuis voor iemand bidden, maar naar deze persoon toegaan en vragen of je hardop mag bidden voor hem of haar. Durf je dat? Ik wil je aanmoedigen om -als je ervaart dat God dit op je hart legt- dit vrijmoedig te doen. Het is een kwetsbare daad die oprechte betrokkenheid laat zien en waarin je de ander een inkijkje geeft in jouw leven met God.

Opgegeven

Een tijdje geleden heb ik deze lastige stap zelf ook gezet: Een moeder van school lag op sterven. Al jarenlang worstelde ze met borstkanker. Het was uitgezaaid door haar hele lichaam. Ze was opgegeven…

Biddend strijken

Ze vertelde dat ze opgegroeid was als Jehovagetuige, maar dat ze geen deel meer was van de gemeenschap toen ze verkering kreeg met een jongen die nergens in geloofde. Daarom had ze zelf haar geloof ook vaarwel gezegd. Maandenlang heb ik voor haar gebeden terwijl ik stond te strijken. Iedere keer weer kwam ze in mijn gedachten. Op een woensdagochtend zaten we met een paar moeders bij het schoolgebed toen ik zo’n innerlijke drang kreeg om naar haar toe te gaan, dat ik de moeders opdracht gaf om voor me te bidden. Ik stapte op mijn fiets en reed naar haar huis. Met knikkende knieën belde ik aan.

Van een andere planeet

‘Mag ik voor je bidden?’ Ze lag op een bed in de woonkamer die verder vol zat met vrouwen. Een aantal kende ik van school. Ze keek onbewogen, maar knikte toch. Ik heb geen idee meer wat ik precies heb gebeden, maar ik weet nog dat ik iets heb gezegd over overgave aan de Vader voordat het te laat was, omdat Hij van haar hield. Toen ik ‘amen’ zei en naar haar keek was haar gezicht nog steeds onbewogen. Bij haar man rolden wel de tranen over de wangen. De rest van de vrouwen in de kamer keken naar me alsof ik van een andere planeet kwam.

Rust

Ik weet ook niet meer hoe ik daarna weg ben gekomen. Maar toen ik op de fiets naar huis zat was ik zo rustig en blij! Ik had gedaan wat ik moest doen. De uitkomst was niet aan mij. Toen ik de volgende ochtend op school kwam, bleek ze overleden te zijn. Ik weet niet of ze zich in haar laatste uren nog heeft overgegeven aan haar Vader. Ik weet niet hoe het nu met haar man is, of hij nog verder aan het denken is gezet.

Pure vreugde

Ik weet wel dat ik tot op de dag van vandaag dankbaar ben dat ik gehoor heb gegeven aan de stem van God (daar ben ik van overtuigd) om naar haar toe te gaan en voor haar te bidden. En het gevoel van pure vreugde om door God op deze manier gebruikt te zijn, kan ik ook tot op de dag van vandaag weer terughalen. Eenmaal gedaan, proeft het naar meer!

En jij? Vind jij hardop bidden met iemand die niet gelooft mooi of moeilijk?