“Herken je de gedachte ‘Zit er iemand op mij te wachten? Ik persoonlijk wel… ‘Zitten ze eigenlijk wel op een blog van mij te wachten?’ Het is een gedachte die er soms zo makkelijk insluipt en waar we vast allemaal wel eens last van hebben.

Voelde Jezus zich ook zo?

Ik denk, naar aanleiding van Lucas 2 vers 7, dat Jezus zich ook zo voelde vanaf zijn geboorte. In dit vers lezen we:

“Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad” (NBV).

Onze Redder werd daar geboren, in een stal, omdat niemand Hem verwachtte en ook niet op Hem zat te wachten.

Ik zit niet op God te wachten

Toen ik dit stuk nog eens overdacht, realiseerde ik me dat die situatie in 2019 niet heel anders is. Hoe vaak hoor je de uitspraak ‘Ik.. nee, ik hoef niks met het geloof’. Het lijkt wel alsof mensen niet op God zitten te wachten. In een maatschappij die draait om zelfvoorziening, heeft men geen Redder nodig, althans, dat wordt gedacht. Laat staan een Redder die geboren werd in een stal.

Daarom geloof ik niet

Als ik mensen vraag waarom zij niet zitten te wachten op Jezus, krijg ik verschillende reacties. Ik deel er graag een paar met je:

• > Mensen zijn bevooroordeeld over het christelijk geloof; vaak hebben ze al bedacht wat ze er van vinden zonder te kijken wat Jezus hen persoonlijk kan bieden;
• > Anderen hadden een nare ervaring met christenen en willen er daarom niks van weten;
• > Soms gebeurt het dat mensen een beeld van God creëren, waar Hij volgens hun eisen niet aan voldoet;
• > Of mensen haken af, omdat God niet in hun hoofd past en ze er dus niet alles van begrijpen.

Dit ging niet volgens mijn timing en ik voelde me in de steek gelaten. De neiging was groot om te zeggen, dat ik ook niet meer op God zat te wachten, maar oh.. wat verlangde ik naar bevrijding van mijn eigen duisternis.

Zonder twijfel

In het kerstverhaal komen we ook mensen tegen die er eigenlijk niet zo toe deden. Het waren de herders, het uitschot van de samenleving. Ik vind het zo fascinerend dat God hen uitkiest om als eerste het goede nieuws te horen. Maar weet je wat mij het meest raakt? Zonder twijfel gaan zij op weg zodra ze horen van Jezus. Zij waren de laatsten, die Hem verwachtten, hadden geen enkel idee wat hen te wachten stond en toch begonnen zij aan hun zoektocht. Een letterlijke reis door het donker staat hen te wachten.

Knielend in de viezigheid

Maar na een lange tocht, komen ze dan eindelijk aan bij het kindje Jezus. Weet je wat ze daar moeten doen? Ze moeten knielen om te zien wie Jezus is, om Zijn aangezicht te bewonderen en om dichter in Zijn buurt te zijn. Niet knielen op een net kleedje, nee, knielend in de viezigheid.

Proef jij de vreugde?!

Het mooiste vind ik dat we in de Bijbel ook kunnen zien wat er gebeurt met de herders op het moment dat ze weer weggaan. In Lucas 2 vers 20 lezen we:

“De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden.” – NBV.

Proef jij hierin ook de vreugde die het met zich meebrengt als we het aangezicht van Jezus opzoeken?

Ik moest knielen

In mijn reis door het donker moest ik op een gegeven moment knielen. Het was meer dan nodig om Gods aangezicht te zoeken. Ik zou niet zeggen dat ik dat niet deed, maar of ik ook écht in die viezigheid, daar waar Jezus is, wilde knielen, weet ik niet. Maar oh, wat een geweldige keuze was dat! Omdat ik Hem verwachtte, kan ik jou vandaag aanmoedigen om dat ook te doen. Om je hart volledig open te stellen voor de Redder.

Heel dichtbij

Ik heb nog steeds vieze knieën, want ik moet elke dag bij Jezus knielen. Om Hem te ontmoeten. Om Zijn liefde te kunnen ervaren, om dit vervolgens uit te delen. Hij is de Bron van Licht en Liefde waar ik heel dichtbij wil zijn. Wat van mij vraagt om te knielen, ook op plekken waar het niet zo mooi is.

Alles voor elkaar

Nu denk jij misschien, Marieke, mijn leven loopt eigenlijk helemaal op rolletjes. Die reis in het donker waar je het over hebt, die heb ik allang gemaakt of daar herken ik mezelf totaal niet in. Dan moeten we misschien nog even verder lezen en kijken naar de andere gasten die bij Jezus op kraamvisite kwamen. Er kwamen namelijk ook drie mannen bij de kribbe, van wie het lijkt alsof ze het helemaal voor elkaar hadden. Dit zijn de drie wijzen. Maar uiteindelijk moeten zij dezelfde houding aannemen om Jezus te zien, ook zij moeten knielen om Zijn aangezicht te zien.

Samen bij Jezus’ kribbe

Het mooie is dat, hoe ons leven er ook uitziet en wat we ook meemaakten, we mogen elkaar allemaal ontmoeten bij Jezus’ kribbe. Hij nodigt ons allemaal uit om bij Hem te knielen en Hem te bewonderen. Ook jij hebt een geboortekaartje ontvangen en je hoeft niet eens te bellen voor een afspraak!

Als jij het moeilijk vindt om in je eentje te knielen, vraag anderen dan om je te helpen!