Daarom leef ik uit liefde

“Toen ik nog jong was, vond ik het niet leuk om de afwas te doen. Toch vertelden mijn ouders dat ik het moest doen, dat was nou eenmaal de regel thuis; iedereen draagt wat bij in het huishouden. Ik stelde de klus zo lang mogelijk uit, tot mijn ouders me weer eens riepen dat ik nu toch echt eens moest beginnen. Uiteindelijk, na veel gedoe, deed ik het dan toch en hield ik me aan de regels van mijn ouders.

Stressen

Toen ik ouder werd, realiseerde ik me pas hoe erg mijn moeder een hekel had aan een onopgeruimd aanrecht. Vooral als anderen dat zagen. Maar ook al zou er niemand komen, het idee dat er iemand kon binnenkomen en het zou zien, was voor mijn moeder al genoeg om haar de hele avond te laten stressen. Nadat ik dat besefte, stopte ik met uitstellen en deed ik het (bijna altijd) meteen.

We zien de straf, niet de liefde

Niet lang geleden las ik Romeinen 13:10 (HTB) en toen moest ik aan dit voorbeeld denken. Deze tekst zegt: “Wie van zijn medemens houdt, doet hem geen kwaad. Als er werkelijk liefde is, worden de andere voorschriften overbodig.” Het hoofdstuk gaat over gehoorzaamheid aan de overheid. Als het op deze, maar ook op andere regels aankomt, zijn we maar al te vaak gefocust op de regel zelf, of op de straf die op de regel staat. We zien de liefde niet die schuilt achter de regel.

Direct effect

Als we te hard rijden in onze auto’s denken we vaak: “Ach, die regel kan best een beetje gerekt worden” of “Ik moet hier even niet meer te hard rijden want daar is een snelheidscontrole”. We denken niet of minder aan het belang van de regel zelf: dat we geen gevaar vormen voor onszelf of anderen. Het is heel begrijpelijk dat we dit doen, want onze acties hebben direct effect op ons leven. Als we niet even te hard rijden, komen we wellicht te laat voor een afspraak of als we een boete krijgen dan kost ons dat een hoop geld. Maar daarmee denken vooral aan onszelf en niet aan de ander.

Uit liefde

Als we ons nou eens focussen op de ander en niet op onszelf, dan zijn die regels inderdaad niet nodig. Als we oppassen hoe hard we rijden voor de veiligheid van een ander, hoeven er geen snelheidsregels te zijn (en al helemaal geen boetes daarvoor). Als we erop letten waar onze naasten mee zitten, dan willen we hen uit liefde helpen. Dan hoeven ze het niet eens te vragen.

Met reden

Elke verplichting heeft een reden. Maar wat nou als we het zware van de verplichting, het “moeten”, niet per se vergeten, maar eens anders bekijken? Als iets verplicht is, heeft het vast een hele goede reden, toch? Je doet er iemand vast een heel groot plezier mee. Dan is dat “moeten” ineens “iets doen voor een ander”. Zo wordt dat ‘verplichte’ bezoekje naar oma een bezoekje waarvan je je realiseert hoeveel die voor haar betekent. En voor je het weet is dat verplichte bezoekje niet meer verplicht, omdat je het zelf al aanbiedt voor je oma de kans heeft je te vragen.

Zo maakt leven uit liefde mijn leven een stuk plezieriger én makkelijker.

Heb je ook wel eens het gevoel dat je vooral heel veel moet? Wat helpt jou dan om alsnog Gods licht en liefde uit te delen?