Luister als God tot je spreekt

God is groter dan wij beseffen. Als Mozes aan God vraagt: “Mag ik alstublieft uw hemelse macht en majesteit zien?” (Ex. 33:18 BB) bedekt God hem met Zijn hand. Het zou teveel voor Mozes zijn; hij zou het niet overleven. Ik merk bij mezelf dat ook ik God wil ontmoeten en Zijn grootheid wil zien. De relatie die ik met hem heb wil ik dieper en intenser beleven. Ik wil mijn leven in Zijn handen leggen en erop vertrouwen dat Hij voor mij zorgt. Maar hoe doe je dat? En hoe kun je naar Zijn stem luisteren en weten dat het God is die tot je spreekt?

Mijn reis naar Oekraïne zou in het teken staan van het brengen van ambulances die ingezet worden om gewonde soldaten mee te vervoeren. Het was de bedoeling om de ambulances zo ver mogelijk weg te brengen. Natuurlijk neem je de veiligheidsrisico’s in acht. Dus er werd een plan werd opgesteld, locaties besproken en mensen opgetrommeld die mee zouden reizen. Maar op het laatste moment gebeurde er iets vervelends. Een contactpersoon uit Oekraïne waarschuwde dat het niet veilig was om zover oostelijk te gaan. Want als jou, als Nederlander, iets overkomt zou dat grote consequenties hebben voor alle hulp die uit Europa naar Oekraïne wordt gestuurd. Maar wat doe je met dit advies? Is dit God die waarschuwt of moet je je eigen plan trekken en gewoon gaan? Ik heb toch een roeping gekregen?

Luister naar goed advies

Na tijd te hebben genomen voor gebed en overleg met verschillende mensen werd de beslissing genomen: de eerst bedachte locaties om de ambulances af te leveren werden gecanceld. Een nieuwe, en veiligere locatie werd gevonden. Eerlijk gezegd had ik niet het idee dat ik Gods stem daarin verstond. Juist niet: mijn gezonde verstand zei dat het beter was om niet zo ver oostelijk te gaan. Maar mijn gevoel dacht daar heel anders over. Het verstand won, en dat was maar goed ook.

De aflevering van de ambulances gebeurde in Poltava, iets te oosten van midden Oekraïne. Een groep soldaten nam de voertuigen in ontvangst en brachten ze verder het land in, naar de locaties waar wij zelf over hadden besloten niet naartoe te gaan. Een paar uur later kreeg ik een appje op mijn telefoon. De man, en broeder in geloof, waar ze de ambulance aan wilde overhandigen moest plotseling weg. Daarom werd er op het laatste moment een nieuwe locatie afgesproken. Toen ze de overhandiging deden was er een raketinslag, precies op het tijdstip en de plek waar ze eerst hadden afgesproken. “So we thank God that He planned the change of place in advance”, schreef mijn contactpersoon.

Als je zo’n berichtje krijgt besef je je terdege hoe mis het had kunnen gaan. Tegelijkertijd was het God zelf die de tijd en plaats regisseerde. Het is de kunst om mee te gaan in Zijn bewegingen. Meerdere mensen in Oekraïne hebben mij gelijksoortige verhalen verteld. Bijvoorbeeld over mensen die in de schuilkelder zaten en een sterke drang voelden om die te verlaten. Nog geen tien minuten later was er een voltreffer op diezelfde plek. God spreekt op zoveel verschillende manieren, door verschillende mensen heen. Het is aan ons om daarnaar te luisteren.

Tja, nu ben ik weer thuis. En hier voel ik het niet zo, die hemelse macht en majesteit van God. Dus ik schrijf mijn herinneringen op om ze, als ik het even niet meer weet, terug te lezen. Ik heb het nodig dat ik Zijn hand in mijn leven zie. Alleen vergeet ik het soms, of merk ik het even niet. Dus ik regelmatig ik door mijn ‘bijzondere-momenten-met-God’ boekje. En nu ik kan er weer een bladzijde bijschrijven. Eentje waaruit blijkt dat God groter is dan ik besef. Hij brengt mij op de juiste tijd, naar de juiste plaats!