“Ik heb heel veel bewondering voor mijn oudste kind. Hij heeft vanaf dat ik me kan herinneren een supersterk ontwikkeld zintuig voor rechtvaardigheid. Als er iets gebeurt dat in zijn ogen niet eerlijk is, dan MOET hij dat aanpakken. Hij zet al zijn emoties er als een stuwraket achter (wat vaak leidt tot menig ontploffing hier in huis). Hij zal en moet het onrecht recht zetten.

Ik kijk weg 

Ik weet vrij zeker dat hij die eigenschap niet van mij heeft. Ik kijk namelijk het liefst de andere kant op als ik iets zie dat niet klopt. Als iemand over mijn grenzen heen gaat, wuif ik het weg en ga ik er het liefst niet op in.  Het leven zal zich hierin in mij getekend hebben, maar soms ben ik gewoon jaloers op het onbegrensde verlangen van mijn oudste naar eerlijkheid. Kan ik dat ergens leren?

Waar ligt de grens?

De wereld om ons heen is gewoon niet eerlijk. In mijn gezin, in mijn werk, in mijn dorp maar ook in de grote wereld gebeuren dingen zie oneerlijk, onrechtvaardig en onterecht zijn. Mij bekruipt dan vaak het gevoel van onmacht. Wat kan ik er nou aan veranderen? Dan kijk ik toch maar weer de andere kant op. Dat is makkelijker. Of toch niet?  Want de situaties veranderen niet, als ik ervan weg kijk. Vroeg of laat zal ik ook mijn grenzen en die van Gods Koninkrijk moeten leren aangeven.

Wat zegt God zelf

Nehemia bemoedigt mij. Toen hij hoorde hoe erg zijn volk eraan toe was, was hij geschokt. Hij ging op de grond een potje zitten janken en daarna rouwde hij een aantal dagen (Nehemia 1: 4-5) Hij ging bidden en zonden belijden (vers 5 t/m 11).  Daarna gaat weer door met zijn werk. In het volgende hoofdstuk (Nehemia 2) lezen we hoe hij, terwijl hij aan het werk is, biddend, de koning om toestemming vraagt het onrecht recht te gaan zetten. God geeft hem de mogelijkheden en hij pakt ze meteen. In hoofdstuk 4 lezen we hoe de herbouw van de muur tegengewerkt wordt. Nehemia blijft bidden en God helpt hem de plannen van de tegenstanders te verijdelen. Wat een samenwerking, wat een kracht.

Wat kan ik doen?

Nehemia leert mij dat ik me mag laten raken door het onrecht. Ik mag er gewoon om huilen  of buikpijn krijgen als ik gruwelijk leed in de media lees of hoor. Ook Jezus werd geraakt door het leed van de mensen om Hem heen. Misschien is de eerste stap in licht schijnen bij onrecht, om je te laten raken.

Opruimen 

Daarna komt het gesprek met God op gang. Nehemia stort zijn hart uit en belijdt zonden. Dat mogen jij en ik dus ook doen. We mogen al onze emoties en onze tekortkomingen bij Hem neerleggen. Zo ruimen we ons hart op. Er ontstaat nieuwe ruimte voor God om te werken. Laten we dan daarna eens proberen alles bij Hem te laten. We moeten namelijk, net als Nehemia, weer aan de slag.

Samenwerken 

Nehemia was scherp en zodra zich de kans voordeed, ging hij, biddend, in gesprek met de koning. Dat is denk ik ook onze les. Scherp blijven en biddend onze taak doen. God reikt ons dan de mogelijkheden aan. Wij mogen ze biddend ontvangen en samen werken met zijn Geest om de plannen de laten slagen. Grote plannen of kleine plannen, voor Gods Koninkrijk maakt de menselijk maat niet uit. Het gaat om ons hart en hoe we ons laten raken.

Passende mogelijkheid 

Door deze lessen kan ik makkelijker grenzen aangeven en licht brengen in onrecht.  Door biddend samen te werken geeft Hij mij de mogelijkheden die bij mij passen. Hoe bemoedigend is dat?

Waardoor laat jij je hart opnieuw aanraken?