“Ik weet het nog als de dag van gisteren. De spreker op Opwekking deelde hoe moeilijk het was geweest om contact op te nemen met een persoon waarvan hij wist; die moet ik van God om vergeving vragen. Vele excuses passeerden en toen de spreker eindelijk de moed had verzameld om te bellen, bad hij zelfs tot God: “Heer, laat hem de telefoon niet opnemen”. Daarop volgde er veel gelach in de zaal en uiteindelijk vertelde de spreker hoe het goed was gekomen. Op dat moment van vertellen, raakte God mijn hart aan, en ik ervoer dat God zei: ‘Esther, jij hebt een soortgelijke situatie in je leven. Je krijgt van mij de opdracht om naar die ene persoon te gaan. Ondanks het onrecht dat die persoon jou aandeed, is je boosheid een eigen leven gaan leiden. Vraag vergeving voor deze boosheid; boosheid die je al zo lang met je meedraagt, boosheid die jou belemmert om verder te gaan in vrede.’

Die afwijzing maakte me boos

De persoon om wie het ging, zat bij mij in de gemeente. Net als in families zijn er ook in het gemeenteleven ups en downs. Je maakt mooie momenten mee, maar ook minder mooie momenten. Zo was deze situatie één van de minder mooie momenten. Op het allerlaatste moment annuleerde een vrouw uit mijn gemeente een gezamenlijk plan om vrouwengroepen op te starten. De reden die ze me gaf, was nogal pijnlijk: ‘Esther, er is door een aantal vrouwen uit de kerk gebeden en God heeft gezegd dat ik mag aansluiten bij hun al bestaande vrouwengroep. Voor jou geldt dit echter niet omdat je als enige kinderen hebt’. Ik kan je vertellen; dit voelde als een gigantische afwijzing. Gods wil? Hoe kon afwijzing Gods wil zijn? Mijn zaadje van boosheid begon te ontkiemen en bleef groeien.

De aanmeldingen stroomden binnen

Na een tijdje kwam ik in contact met andere vrouwen in onze gemeente. Zij bleken hetzelfde verlangen te hebben als ik: het oprichten van een moedergroep. Wat ik nooit had verwacht, gebeurde. God zegende mijn eenzaamheid en gekwetste situatie. Het bleef niet bij één groep. De aanmeldingen bleven binnenkomen en uiteindelijk ontstonden er meerdere moedergroepen, vrouwengroepen en zelfs seizoensgebonden vrouwenavonden. Wat een bijzondere wending vanuit God. Hij had mijn pijn gebruikt om de situatie ten goede te keren. Ik was God zo dankbaar!

Ik moet gaan

In die tussentijd, tussen de afwijzing en het oprichten van de moedergroepen, was er die ene dienst op Opwekking. En na die dienst wist ik, ik moet opnieuw contact leggen met deze vrouw. Op de terugweg vanuit de tent kwam ik deze vrouw tegen, zonder te weten dat zij ook op Opwekking was. Mijn hart klopte in mijn keel, en ik zei in gedachten tegen God: ‘Nee, Heer, dit gaat wel heel erg snel! Te snel!’ En zo snel als ik kon, liep ik door.

Dat zware gevoel bleef

Alles in mij stribbelde tegen: ‘Wat moet ik zeggen? Waarom zou ík vergeving moeten vragen terwijl zij mij iets aandeed? En als ik dat dan doe.. wat als zij het niet begrijpt en mij niet wil vergeven? Het is ook al zo lang geleden en we hebben elkaar al zo lang niet gesproken. Ze weet niets van mijn boosheid af, waarom oude koeien uit de sloot halen?’ Maar wat ik ook als excuus verzon, het zware gevoel op mijn hart om contact te moeten zoeken, bleef.

Vergeving maakt vrij

Uiteindelijk zocht ik contact en vroeg ik haar of een afspraak mogelijk was. De afspraak werd gemaakt en met lood in mijn schoenen gingen we wandelen. Ik begon te delen over mijn boosheid en verdriet, over wat de situatie met mij had gedaan en dat ik wist dat God wilde dat ik om vergeving zou vragen. En dat deed ik: Ik vroeg haar of zij mij wilde vergeven voor de boosheid die diep vanbinnen was blijven woekeren. Daarop volgde het meest helende moment; Ze vergaf mij en ik kreeg erkenning, erkenning voor het feit dat het inderdaad niet netjes was hoe er met mij was omgegaan. Uiteindelijk vroeg zij mij ook om haar te vergeven. Zo kwam er een einde aan een langdurig gevoel van boosheid en pijn door afwijzing. Wat een vrijheid en rust ontstond er diep vanbinnen. We maakten nog een heerlijke wandeling en namen in liefde afscheid. Ik heb deze vrouw daarna nooit meer gezien, maar wat een les leerde ik hier: zie op God, luister naar Zijn stem en gehoorzaam als Hij roept. Vergeving maakte werkelijk vrij! God gebruikte mijn pijn van afwijzing voor een heel ander doel, en tegelijkertijd ontving ik deze mooie les.

Bemoediging

Misschien lees je deze blog en voel je diep vanbinnen dat God je aanraakt, dat Hij je laat zien naar wie je kunt gaan om vergeving te vragen en oude wonden te helen. Ik ken jouw situatie niet en weet ook niet hoe de ontvanger zal reageren. Maar wat ik wel weet, is dat als God je roept en aanraakt, Hij daar een bedoeling mee heeft. Al is het niet voor erkenning van je eigen pijn, dan wel om los te kunnen laten, om datgene los te kunnen laten wat je nu gebonden houdt. Wat je vreugde overschaduwt. Wat ervoor zorgt dat je niet verder kunt in vrijheid. Zoals Johannes 8:32 zegt: ‘En gij zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken.’ (NBG51)

Laat Hem je vrijmaken!

Vind je het moeilijk om vergeving te vragen? Luister naar dit lied van Opwekking en wordt bemoedigd door wat God tegen jou zegt!