“Hoe kan het bestaan, ik begrijp mezelf niet, het is niet te bevatten, het is niet van deze tijd, niet van deze wereld die altijd en eeuwig geregeerd word door een verlangen naar maakbaarheid. Dit gevoel is niet maakbaar. Dit is van God gegeven.

“Hoe kan het bestaan, ik begrijp mezelf niet, het is niet te bevatten… Het is niet van deze tijd en niet van deze wereld die altijd en eeuwig geregeerd word door een verlangen naar maakbaarheid. Dit gevoel is niet maakbaar. Dit is van God gegeven. Naast een diepe overspoelende pijn en verbijstering voel ik namelijk… dankbaarheid en blijdschap!

Hoe is het mogelijk?!

Mijn oudste broer leeft niet meer… Hoe is het mogelijk! Ondanks een diepe verbondenheid met zijn hemelse Vader lukte het mijn broer niet om vreugde en een gevoel van waarde uit zijn leven te halen. Zoveel talent, zoveel capaciteiten en toch! Zijn leven was voor hem onleefbaar geworden. Een diep gevoel van eenzaamheid en angst bepaalde zijn dagelijks bestaan en ontnam hem alles.

Ik ging naar de plek

Samen met de recherche bezocht ik de plek van waaruit Hij door God was Thuis gehaald. Want daarvan ben ik overtuigd: God heeft mijn broer Thuis gehaald. Het was genoeg geweest. Hij hoefde niet meer verder. Hij mocht Thuis komen om bij Jezus te zijn. Wij daarentegen lijken met de brokstukken achter te blijven. Hoe moet ik hier mee verder? Hoe moet ik dit verwerken? Hoe moet ik dit uitleggen? En toch, tot mijn eigen verbazing kan ik uit volle overtuiging zeggen: ‘It is well with my soul’. De rest is K… met een grote K…. , maar ondanks dat is het ‘well with my soul’.

Overspoeld door angst

Ik voel, gek genoeg, naast het verdriet en de verbijstering een intense dankbaarheid. God was, is en zal er altijd zijn. Hij was het, die mij al weken eerder voorbereidde op de verschrikkelijke boodschap die zou gaan komen. Hij was er! Toen ik naar de plek in het bos reed van waaruit Hij mijn broer had Thuis gehaald en ik overspoeld werd door angst. In dat moment was er het gebed van een dierbare vriendin en de troost van Jesaja 43 vers 1-3:

“Welnu, dit zegt de HEER, die jou schiep, Jakob, die jou vormde Israël: Wees niet bang want Ik zal je vrijkopen, Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij! Moet je door water gaan _ Ik ben bij je; of door rivieren – je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien. Want Ik, de HEER, ben je God, de Heilige van Israël, je redder. Voor jou geef ik Egypte als losgeld, Nubië en Seba ruil ik in tegen jou.”

Die dag ging ik nog twee keer naar de plek waar mijn broer overleed en het was goed, ik kon daar zijn en voelde Zijn vrede. God was daar toen mijn broer daar was en God was daar toen wij daar waren.

Een muur van afstand

En ook nu in de dagen erna is God erbij. Hoe ik dat weet? Omdat ik een intense dankbaarheid ervaar. Mensen doen pijn, mensen stellen teleur, mensen kwetsen, juist in tijden van pijn. Door onvermogen, onbegrip of door een muur van afstand op te bouwen. Zover mogelijk weg blijven van andermans pijn. Is het angst? Is het hardheid? Misschien onzekerheid? Zeg het maar… Er kunnen redenen te over zijn waarom mensen reageren zoals ze reageren. Maar het verwondt soms nog zoveel dieper.

Hij negeert mij niet….

Juist dan; in die momenten voel ik naast pijn ook een diepe dankbaarheid. Want dan realiseer ik mij eens te meer dat ik een Hemelse Vader heb! Een Vader die mij nooit negeert en nooit verlaat. Hij komt in mijn pijn heel dichtbij, in mijn hart. Dagelijks leeft Hij met mij mijn leven; voelt Hij mijn pijn, mijn vreugde en boosheid en biedt Hij troost. Hij zendt mensen die voor mij en mijn familie bidden, betrokken zijn, luisteren en advies geven zodat ik weer even verder kan.

Iets wat er is

Zo ga ik door. Uur voor uur, dag voor dag en ik weet dat op de dag dat wij mijn broer definitief naar zijn plekje in het bos brengen, Hij er zal zijn. Gewoon omdat Hij ervoor koos om er te zijn en mij, mijn broer en mijn vader lief te hebben met alles wat er is. En dus kan ik voluit zeggen: It is well with my soul.

Ken je iemand in je omgeving met een diep verdriet? Laat eens wat van je horen door middel van een kaartje, bloemetje of luisterend oor. Of lees ter bemoediging voor jezelf of samen met iemand die het nodig heeft: Jesaja 43 1-3 Of luister eens naar dit luisterlied en/of zing mee: “Ït is well with my soul” van Hillsong.

Worstel je met gedachtes over zelfdoding en wil je hierover met iemand praten? Bel dan anoniem met 113. Praten helpt!