" Ik werd geconfronteerd met een pijn die ik niet kende, waar ik geen weet van had... "

β€œOp 4 juli was het zover: het @wake.event, een online event voor iedereen die zich op een liefdevolle manier wil uitspreken tegen racisme. Het resultaat van één telefoontje tussen een goede vriend en mij, beide met een eigen verhaal. Verhalen die ver uit elkaar lagen, maar dichterbij elkaar zouden moeten liggen.”

Blackouttuesday

Het begon allemaal met een telefoontje van een vriend, Shelton Telesford. Zijn wereld stond op de kop na de dood van George Floyd. En de mijne…het veranderde op dat moment eigenlijk alleen de kleur van mijn Instagram. Maandag (1 juni) bestond deze nog uit allemaal mooie berichten over Opwekking, dinsdag was deze opeens zwart. En ik wist op dat moment niet waarom. Want ik had alle nieuwsberichten gemist, volop met mijn hoofd in alle hectiek van Opwekking, omdat ik betrokken was bij de digitale jongerendiensten.

Groeien

Dat telefoontje op woensdag veranderde een hoop. Ik hoorde Shelton’s verhaal; het verhaal van zijn vrienden en familie; het verhaal van onrecht. En het raakte me. In dat gesprek hoorden we elkaar en vanuit de gezamenlijke passie voor muziek, kwamen we op het idee een concert te organiseren. Een avond waarin we zouden luisteren naar elkaars verhalen, waarin zowel zwarte als witte artiesten beiden een podium zouden krijgen, een avond waarin we bruggen wilden bouwen, vanuit liefde. Een avond waarin we hoopten dat mensen naar het verhaal van de ander wilden gaan luisteren, en daarmee het begrip over en weer zou groeien.

Pijn

Binnen een aantal dagen haakten er mensen en organisaties aan. Groeide dit idee uit tot een groot event. Vonden we veel artiesten bereid om hieraan mee te werken. En dat was bijzonder, overweldigend. Maar hoe mooi dit ook klinkt, het was vaak niet makkelijk. Want tijdens de voorbereidingen werd ik geconfronteerd met een pijn die ik niet kende, waar ik geen weet van had. Van een geschiedenis die nieuw was voor mij. Van ongelijkheid, die voor mij onzichtbaar is geweest. Als persoon houd ik graag altijd iedereen te vriend, doe ik mijn best om de ander te zien en vooral geen pijn te doen. Maar de afgelopen maand kwam ik erachter dat ik door deze onwetendheid en mijn onhandigheid hierin regelmatig faal. En moest ik constateren dat ik, ondanks mijn goede bedoelingen, de plank soms volledig mis kan slaan.

Woman, mirror, Lume

" Ondanks mijn goede bedoelingen kan ik de plank soms volledig mis slaan ''Β 

Onrecht

De afgelopen maand las ik onwijs veel, ben ik nieuwe accounts gaan volgen op social media, keek ik docu’s en luisterde ik podcasts. Ik voerde veel gesprekken met witte en zwarte vrienden. Ik wilde meer weten, ik wilde leren, ik wilde veranderen. Want in deze zoektocht zag ik hoe ongelijk de kaarten zijn geschud. Dat mijn kinderen op basis van hun huidskleur meer kans hebben op een hoger schooladvies. Meer kans hebben op een goede baan, op een huis naar hun keuze. Dat ik ongestoord kan winkelen, zonder dat iemand erop let of ik niet iets in mijn tas stop zonder te betalen. En waar ik mijn kinderen leer dat de politie te vertrouwen is, dat ze er zijn om ons te beschermen, hoorde ik wat mijn vrienden hun kinderen leren: hoe ze zichzelf moeten gedragen als ze onterecht worden aangehouden omdat ze β€˜het profiel hebben van een crimineel’…

Niet ik en zij, maar wij

De afgelopen maand schuurde het, ben ik geconfronteerd met mezelf, met mijn ideeΓ«n en denkbeelden. En ik wil niet pretenderen dat ik nu alles ten volle begrijp… ik ben pas net onderweg. WAKE is wat dat betreft voor mij niet het eindstation, maar slechts de eerste tussenstop op een reis. En ik hoop dat er veel mensen zijn ingestapt of willen instappen om mee te gaan op deze reis. En nee, dat is geen makkelijke trip… Het kan spannend zijn om je eigen comfortzone te verlaten en naar een nieuw gebied te gaan. Om de ander te zien en je eigen bril even af te zetten. Het verhaal van de ander te horen en te luisteren zonder eigen invulling of vooroordelen. Om begrip te hebben voor de pijn en het je te laten raken. Om opzij te stappen om de ander ruimte te geven. Om je stem te laten horen, zodat de ander niet alleen het gevecht aan hoeft te gaan. Om niet te denken vanuit ik en zij, maar vanuit wij.

Wij zijn wie we dragen

Shelton verwoordde het zo mooi tijdens het WAKE event:

β€œHij geeft ons een ander om te dragen.

Het maakt niet uit als we er anders uit zien: Ik wil jou dragen.

En het maakt niet uit dat ik jouw pijn niet volledig begrijp,

we hebben misschien niet hetzelfde meegemaakt: Ik wil jou dragen.

Misschien ben ik wel degene die ooit iets verkeerd heeft gezegd:

één ding weet ik zeker, ik wil jou dragen.

Wij zijn wie wij dragen. Wij zijn de ander.”

Durf jij ook de confrontatie aan te gaan, met jezelf, met jouw ideeΓ«n? Ken jij mensen in jouw omgeving die misschien ook te maken hebben met racisme? Op welke manier kan jij voor hen van betekenis zijn en hen dragen? Of ben jij misschien zelf degene die te maken heeft met racisme? Op welke manier kunnen anderen jou dragen?

Wil je het Wake event terugkijken? Klik hier!

featured gelijkheid lume wake wereldwijd