"En de parallel met mijn eigen leven op dat moment kwam keihard binnen. Mijn leven voelde als die struik..."

Lente

Elk jaar weer geniet ik van de lente. Alles wat dor en doods leek komt weer tot leven. Bomen vol met bloesems, de lichtgroene blaadjes aan de takken, vogels die weer aan het fluiten zijn, en de zon die zich weer laat zien. Het maakt me vrolijk, het geeft me energie! Voor mij is dit vaak ook het begin van een mooi seizoen in mijn werk. Het is de start van nieuwe tours, van veel concerten en van mooie evenementen.

Stilgezet

Net als de winter de natuur voorbereidt op de lente die gaat komen, staat bij mij de winter ook in het teken van voorbereiden. Plannen maken, vergaderen en uitwerken. En wanneer de lente start, komen ook deze plannen één voor één tot bloei. Op dat moment sta ik in de startblokken, klaar om te gaan, om er iets moois van te maken, om het beste te geven. Maar dit jaar werd hier abrupt een einde aan gemaakt. Eén persconferentie maakte mijn volledige agenda leeg. En vanaf dat moment leek er een waas over mijn leven te liggen. Het beste ervan maken, het lukte even niet meer.

Hectiek

En volgens mij hebben meer mensen hier last van. De hectiek waar we in leven, is abrupt stilgezet. Ons planbare, maakbare leven is veranderd in een onzekere tijd. Een tijd waarin boodschappen doen opeens het uitje van de dag wordt. Een tijd waarin sociale contacten alleen mogelijk zijn met een barrière ertussen. Een tijd waarin inkomens wegvallen. Een tijd waarin je nadenkt over het leven.

Vlinderstruik

Afgelopen zaterdag zat ik met een kopje koffie naar buiten te staren. Ik leek stil te staan, maar de lente ging gewoon verder. De vlinderstruik voor mijn raam was vol leven. Blaadjes begonnen te groeien, vogels vlogen af en aan, de zon scheen. Een mooi schouwspel. En ik genoot ervan. Maar opeens bedacht ik me dat ik nog moest snoeien, omdat er anders geen bloemen aan zouden groeien deze zomer.

Kort boven de grond

Een half uur later ging ik aan de slag. Bij een vlinderstruik moet het nogal rigoureus. Wil het een mooie, gezonde struik blijven, dan moet alles tot kort boven de grond weggeknipt worden. Toen ik net bezig was, voelde ik me opeens zo verdrietig worden. Want wat zo mooi was, werd lelijk. Werd teruggebracht tot niet meer dan wortels en een kale boomstronk. Waar ik nog zo van genoot die ochtend, was er niet meer. En de parallel met mijn eigen leven op dat moment kwam keihard binnen. Mijn leven voelde als die struik.

In tranen bij God

Met tranen in mijn ogen begon ik te bidden, zocht ik God. Ik legde mijn teleurstelling, mijn verdriet en mijn zorgen bij Hem neer.

"Juist dankzij deze periode komt de struik tot bloei..."

De lege agenda, de mooie plannen die niet doorgingen, mijn vrienden die ik mis, de uitjes met mijn gezin, inkomen dat wegvalt. Alles gaf ik over aan Hem. En opeens kwam er een mooie gedachte in mij op.

Het leven gaat door

Want ik zag nu een prachtige, groene struik veranderen in een lelijke, bruine stronk. Maar hiermee is de struik niet dood. Het leven gaat juist door, onzichtbaar voor nu. In de wortels, diep in de grond ontstaat wat moois. Juist dankzij deze periode komt de struik tot bloei en mogen we ervan gaan genieten. Het geeft leven door aan vlinders en insecten. Vogels kunnen er tot rust komen. En de schaduw geeft verkoeling in de hitte. De snoei is nodig om dit te bereiken.

Omarmen

En zo wil ik deze periode ook gaan omarmen. Het is niet leuk, het is niet mooi en het doet pijn. Het is confronterend en roept vragen op. Als alles wegvalt, wat blijft er dan over? Wat doet er daadwerkelijk toe in mijn leven? Wat is echt belangrijk?

Vrucht dragen

In de bijbel zegt Jezus zelf ook iets over snoeien, in Johannes 15:

“Ik ben de echte wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. De ranken aan Mij die geen vrucht dragen, kapt Hij weg. De ranken die wel vrucht dragen, snoeit Hij om er nog meer vruchten aan te laten komen. (…) Blijf dicht bij Mij, dan blijf Ik in jullie. Net zoals een rank alleen maar vrucht kan dragen als hij aan de wijnstok zit, kunnen ook jullie alleen maar vruchtbaar leven als jullie in Mij blijven. Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als jullie in Mij blijven en Ik blijf in jullie, brengen jullie veel vrucht voort. Want zonder Mij kunnen jullie niets doen.”

Mijn leven in Zijn hand

Ik wil niets liever dan één van de takken zijn die vrucht draagt. En daarom wil ik God steeds blijven zoeken, dichtbij Hem blijven, van Hem afhankelijk zijn. Hij is de reden dat ik leef, en het doel van mijn bestaan. Hij heeft mijn leven in Zijn hand, in de mooie tijden, maar ook als alles tegenzit. Dus ook nu. En wanneer dit alles voorbij is, hoop ik dat alles weer mag opbloeien, mooier dan ooit tevoren.

Mijn wens voor jou

Ik hoop dat deze periode van stilstand ook voor jou niet het einde is. Maar juist het begin van iets moois. Dat het een periode is waarin je relatie met God zich verdiept, je Hem beter leert kennen en vertrouwen. Dat het je gezinsleven verrijkt, door de extra tijd die je nu voor elkaar hebt. Dat het jouw huwelijk tot zegen mag zijn, nu je op elkaar bent aangewezen. Dat er nieuwe ideeën opborrelen, nu er weinig afleiding is. Dat er meer ruimte is om naar elkaar om te zien, om licht te zijn in een tijd die voor zoveel mensen donker is.

Want wat je aandacht geeft, groeit!

corona lume vertrouwen