"Wietske wil troostende en bemoedigende woorden schrijven over ‘licht zijn in onrecht’.Ze kladt heel wat woorden neer, maar het blijven kladjes..."

Wat kun je zeggen als ouders hun kind verliezen, of als een kind zijn moeder verliest? Of wanneer je met betraande ogen luistert naar de verhalen van de nabestaanden van de MH 17-ramp? Ik heb dan even geen woorden meer, ik luister alleen maar. En dan hoor ik óók woorden van mensen, die midden in alle rauwe pijn ergens weer veerkracht, verbinding en nieuw perspectief vinden.

De klad er in

Dat ik woorden op papier blijf kladden, wil niet zeggen dat de klad er in komt. Ook ík vind een nieuw perspectief. Mijn zoektocht brengt mij niet bij het schrijven van een blog, maar bij dit gedicht. Het gedicht spreekt over het mogen vertrouwen dat de Here de hele wereld in Zijn hand houdt, ook als ik het even niet weet.

Zwijgen, zuchten, praten en roepen

Ik moet denken aan de woorden uit 1 Petrus 5: 7 uit de Herziene Statenvertaling: “Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u” en uit Romeinen 8: 26 “De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten.” We mogen zwijgen, zuchten, praten of roepen.

In het licht gezet 

Het slot van het gedicht baseerde ik op de Japanse techniek ‘kintsugi’, waarbij gebarsten aardewerk wordt hersteld door de breuklijnen op te vullen met goud. Zo wordt gebrokenheid niet uit het zicht gelaten, maar in het licht gezet. Toen bedacht ik mij dat er maar Eén is die deze techniek écht tot in de puntjes beheerst! He’s got the whole world in His Hands!

On-recht in de klad

Als het onrecht je bij de kladden grijpt
je doet snakken naar licht en lucht
Klad het dan neer, schrijf het biddend op
Je woorden vormen een klankloze zucht

 Als dat je geen voldoening schenkt
Werp je zorgen dan hardop voor Hem neer
Dat is hoe je elke lading tot ontlading brengt
als je het Omhoog gooit, telkens weer

Ook al blijft de situatie hoe die is
Ogenschijnlijk wordt het kromme niet recht
Overdragend aan Hem komt de klad er niet in
Daar heeft het kromme het minder slecht

Laat de breuklijnen die het leven je sloeg
niet dichttimmeren met onbuigzaam hout
Hoe diep de rouwranden ook zijn
Laat ze laagje voor laag vullen met troostrijk Goud