"Ik kreeg ook wel de vraag of ik wel zeker wist dat het Gods plan was geweest dat ik naar Roemenië zou gaan. Een erg lastige vraag… "

“Na een sponsorreis van drie weken naar Ghana wist ik als 16-jarige wat ik wilde worden;  zendeling. Ik zag mezelf al wonen in Afrika, tussen de mensen, trouwen met een Afrikaanse man en mijn leven leven in dienst van God”.

Ik dacht dat ik het wel wist

Op m’n 19e startte ik met een tweejarige Bijbelschool. Een periode waarin ik mezelf en God diep leerde kennen. Na de Bijbelschool stond ik voor een keuze; of gaan studeren of als zendeling aan de slag. Ik koos voor het laatste. En daar ging ik; in september 2016 vertrok ik als 21-jarige naar Roemenië. Ik ging er werken bij een organisatie die zich inzette in een Roma-wijk. Mijn inkomen kreeg ik uit giften en dacht dat ik wel wist wat er op mijn pad zou komen. Om er vervolgens achter te komen dat dit niet helemaal waar was…

Mijn telefoon was meer waard

De eerste maanden stonden in het teken van wennen. Een nieuwe taal leren, een andere cultuur, leven van giften en niet meer thuis wonen. Ik ontmoette bijzondere mensen en maakte veel mee. In de wijk waar ik werkte, was veel verslaving, seksueel misbruik, mishandeling en armoede. Ik hoorde veel verhalen en zag mensen die er echt doorheen zaten. Er stonden huisjes in de wijk die minder waard waren dan de telefoon in mijn zak. Erg indrukwekkend.

Dienen

Die zendingservaring heeft mij persoonlijk veranderd. Ik ben veel dankbaarder geworden voor het kleine. En ik ben God gaan zien in de hele kleine dingetjes. Zoals in een kind die na jaren van mishandeling weer eens glimlachte. Ik ging erheen om de mensen daar te dienen, om hen onderwijs te geven en praktische hulp te bieden, maar ik ontdekte dat zij ook mij dienden: ik leerde nieuwe levenslessen zoals dat God écht overal aanwezig is. Toch kostte het mij veel energie en lukte het niet om echt te landden in Roemenië. Daarom besloot ik na acht maanden weer terug te gaan naar Nederland.

Woman Mission Lume

" Welke keuze je ook maakt, God is erbij '' 

Terug

Een hele andere wending dan ik van tevoren had gedacht. In plaats van daar jaren te wonen en werken, ging ik vrij ‘snel’ terug. Veel mensen begrepen mij, maar ik kreeg ook wel de vraag of ik wel zeker wist dat het Gods plan was geweest dat ik naar Roemenië zou gaan. Een erg lastige vraag… Hoe kun je zoiets echt zeker weten? Het bracht me sterk aan het twijfelen over mezelf en over God. Na verloop van tijd besefte ik dat ik daar veel mocht delen van God. En wat als ik er  helemaal niet naartoe was gegaan? Dan waren er hier mogelijkheden geweest om op de plek waar ik ben God te laten zien. Welke keuze je ook maakt, God is erbij. Hij geeft keuzevrijheid en in dit leven mag je Zijn liefde en licht delen, waar je ook bent.

Gemengde gevoelens

Nu, drie jaar later kijk ik er met gemengde gevoelens op terug. Het was goed om er te zijn. Maar ik ontdekte ook dat het beeld wat bestaat van het leven als zendeling niet altijd klopt. Het is niet alleen maar glorie en elke dag dicht(er) bij God of alleen maar zwaar werk. Eigenlijk is het een normale werkweek met verantwoordelijkheden (maar dan in een ander land) en er zijn net zo goed geloofstwijfels, mooie momenten met God, genieten van een werkdag of juist even helemaal geen zin in je werk. De ervaring daar leerde me ook hoe belangrijk is dat je je thuis kunt voelen. Een plek van rust en waar je jezelf kunt zijn. Anders blijf je geven, zonder dat je zelf bij kunt tanken.

Op onze plek

Nee, ik ben niet getrouwd met een Afrikaanse man, wel met een hele lieve en leuke man en samen hebben we het heel goed. Ik ben bijna klaar met mijn studie AD-theologie, wij hebben geen plannen voor het wonen in het buitenland en begin volgend jaar verwachten we ons eerste kindje. Op onze plek mogen we gewoon in het dagelijkse Gods liefde geven aan de mensen om ons heen.

Het leven loopt vaak  anders dan je van tevoren kunt bedenken. En dat is eigenlijk het mooie aan het leven 😊 De tijd in Roemenië was een heftige tijd waarin veel gebeurde, en zeker, niet altijd leuke dingen. Toch vormde het mij tot wie ik nu ben: een dankbaar en vrij mens zingend voor God.

In beweging komen kan in het buitenland, in Nederland en in je straat, je familie, in je gezin. Allemaal even waardevol!  Hoe kom of ben jij in beweging?