“Jezus was vermoeid van de reis en ging bij de bron zitten; het was rond het middaguur. Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten." (Johannes 4:6-7)
Het verhaal over de Samaritaanse vrouw (Johannes 4) is misschien wel één van de meest bekende ontmoetingen van Jezus. We hebben het er vaak over, er zijn zoveel lessen uit te halen. Het spreekt tot de verbeelding; een zondige vrouw, een Samaritaanse buitenstaander, een outcast, iemand met wie mensen niks te maken willen hebben en iemand die zelf de mensen ook liever niet onder ogen komt, wordt door Jezus gezien en aangesproken. Hij is niet bang voor wat mensen van hem zouden denken als Hij met haar wordt gezien.
Vol
Deze ontmoeting is voor de vrouw heel belangrijk. De vrouw zonder naam, die door meerdere mannen als oud vuil is weggezet (want bedenk even dat vrouwen niet mochten scheiden in die tijd), die haar naam wellicht alleen maar hoorde als de mensen uit de buurt over haar fluisterden. Mensen spraken alleen maar over haar en wilden niet met haar praten. Maar toen was daar Jezus. Hij vroeg zelfs of de vrouw iets voor Hem wilde doen, of zij Hem water wilde geven. Daarmee erkende Hij haar bestaan en liet Hij zien dat Hij haar voor vol aanzag.
Niet bang
Jezus vraagt naar haar man, Hij zegt dat wat iedereen alleen maar durft te fluisteren. Op klaarlichte dag praat Hij over wat is gebeurd in de nacht, wat schaamtevol is. Maar Hij is daar niet bang voor, Hij is niet bang om deze dingen te benoemen. En kijk wat het met de vrouw doet! Ze durft weer naar het dorp te gaan, onder de mensen te komen en te vertellen wat ze heeft gezien.
Eindelijk gekend
Let op: haar verhaal is niet iets groots, een filosofisch verhaal, of iemand die uit de dood is opgestaan. Haar getuigenis is ten eerste dat ze het weer aandurft om onder de mensen te komen. Daarna zijn het haar woorden, Hij weet alles van haar en durfde toch met haar te praten! Ze is gekend, eindelijk. Er is weer met haar gepraat, in plaats van over haar verhaal. Iemand heeft de tijd voor haar genomen, en wát voor iemand!
Over onszelf heen stappen
Ik denk dat we allemaal wel iemand in onze omgeving hebben waar we liever over praten, dan dat we met diegene spreken. Misschien heeft diegene iets gedaan, misschien is hij of zij gewoon een beetje raar of sociaal onhandig, maar we zijn in elk geval bang om zelf te worden geassocieerd met diegene. Of misschien durven we zelf wel even geen mensen onder ogen te komen door wie we zijn of wat we hebben gedaan. Ik hoop dat dit verhaal ons helpt om over onszelf heen te stappen en ook iets van Jezus te laten zien aan anderen. Om niet mee te gaan in het gefluister, je niet te schamen voor iemand anders.
Jezelf laten zien
Ik hoop ook dat je jezelf durft te laten zien, juist door een ontmoeting met Jezus, of iemand die bij Hem hoort. Ik hoop dat we allemaal onze eigen omgeving in mogen lopen, mogen huppelen, zonder bang te zijn voor het oordeel of het anders-zijn van anderen. Ik hoop dat we dan samen mogen zeggen over Jezus: Hij is echt wie Hij zegt dat Hij is, Hij weet alles van ons en toch heeft Hij ons lief.
***
Deze blog is ook verschenen als podcast in de serie ’40 dagen hier en nu’. Wil jij in de 40-dagentijd bewust toeleven naar Goede Vrijdag en Pasen? En ontdekken hoe jij Jezus kunt volgen in jouw leven hier en nu? Luister dan (ook) dit jaar naar de gratis podcastserie ’40 dagen hier en nu’, via onze handige app, jouw favoriete podcast-kanaal of per e-mail. Ga naar www.40dagenhierennu.nl voor meer info.