Daarom ben ik het zonnetje in huis

“Ik heb weleens de woorden uitgesproken, dat ik me niet kan voorstellen ooit in een depressie te belanden. Vanuit levenservaring weet ik inmiddels dat dat een enigszins naïeve uitspraak is geweest, maar het zegt wel wat. Ik zie het leven over het algemeen rooskleurig in en probeer dat ook mee te geven aan mijn kinderen en in mijn omgeving.

Wasje in de regen

Soms moet ik om mezelf lachen. Zoals vanochtend toen ik in een miezerig regenbuitje toch een wasje aan het ophangen was. Buiten. Ik kon me namelijk niet voorstellen dat het de hele dag zou gaan regenen (en ja, ik had het weerbericht gezien, dus het was ook niet zo aannemelijk). En nat waren die kleren nu toch nog… Een half uurtje later breekt voorzichtig de zon door de wolken heen. Met moeite, maar… daar is hij weer hoor! Ben ik even blij dat ik het niet binnen heb gehangen. Gaat helemaal goed komen met dat wasje!

Poëziealbum

Ik herinner me een moment vanuit mijn jeugd. Mijn nichtje Rineke die aan de andere kant van het land woonde, was bij ons logeren. Ze wilde in mijn poëziealbum schrijven. Het was handig als ze dat bij ons thuis deed, anders zou het wellicht maanden duren voordat ik mijn album terugkreeg. Dus mijn moeder ging haar helpen om een geschikt versje te vinden. Ik weet nog dat er op een gegeven moment eentje was gekozen en Rineke ging aan de slag. Ik hoorde mijn moeder zeggen dat dat gedichtje écht precies bij mij paste.

Knipoog

Ik mocht nog niet kijken natuurlijk en was enorm nieuwsgierig wat ze schreef. De precieze woorden heb ik niet onthouden, maar dat er over mij gezegd werd dat ik het zonnetje in huis was, ben ik nooit vergeten. Natuurlijk was het schrijven van deze blog aanleiding om mijn poëziealbum weer eens van zolder te halen. Echt leuk om weer eens door te bladeren! De woorden van Rineke kloppen nog steeds en ik zie ze nu zelfs als een knipoogje van God.

Levenslicht

Ik denk ook aan de geboorte van mijn tweede kind, dit jaar twaalf jaar geleden. Op de eerste Adventszondag zag hij het levenslicht. Wat was ik dankbaar dat hij gezond en wel ter wereld kwam. De zwangerschap was pittig, vanwege een operatie aan mijn eierstokken die ik halverwege moest ondergaan. Superspannend om daar geopereerd te worden, enkele centimeters bij zo’n kostbaar kleintje vandaan… Zijn tweede naam is daarom Manuel: God met ons. Zo hebben we dat intens ervaren. Op zijn geboortekaartje verwezen we naar Psalm 36:10. Woorden van vertrouwen, passend bij het toeleven naar Kerst: ‘bij U is de bron van het leven, door úw licht zien wij licht’. Ook toen werd ik geraakt door woorden van licht… weer een knipoog die ik pas later zag.

Toerusting

En zo kan ik nog meer voorbeelden noemen. Maar feit is dat God ons klaarstoomt voor het leven. Het leven met Hem. In Zijn nabijheid. Op de plek waar wij staan. In onze kindertijd, aan de wieg van onze kinderen. In ons werk aan de schrijftafel. Hij rust ons toe met datgene wat wij nodig hebben om Hem te eren met ons leven. En dat weet Hij precies. Hij is al bij ons vanaf het begin.

Ga maar!

God liet mij geboren worden op een zondag, dat vind ik ook zo mooi. Alsof Hij me toen al zeggen wilde: ‘lieve kind, ga jij maar lekker stralen in je leven! Deel maar uit van mijn licht. Je mag het anderen leren en laten zien. Gewoon door te zijn wie je bent… jij bent licht, mijn lieve kind, jij bent het zonnetje in huis!’

Heb jij ook een bepaald thema in je leven waar je regelmatig bij bepaald wordt? Zie je daar Gods sturing in?