“Ineens kon ik haar vertellen over mijn Bron Jezus!”

“’Hoe ben je van het bruisende Utrecht in vredesnaam in dit slaperige dorp op de Veluwe terecht gekomen?!’ Regelmatig krijg ik als stadse wijkverpleegkundige die vraag. En acuut krijg ik het dan benauwd. Want nog steeds weet ik het niet goed uit te leggen. 

Sektarisch clubje 

Omdat Jezus het mij vroeg? Hmmm, niet direct het meest logische antwoord. De Bijbelschool dan maar? Dat begrijpen ze tenminste! Ook al is de associatie met dat ‘enge sektarische clubje uit het verleden’ nog steeds niet verdwenen.  

Oprechte interesse 

Desondanks belandde ik onlangs in een prachtig gesprek met de echtgenote van één van mijn cliënten. Ik vertelde haar over de Bijbelschool en mijn dappere blog-pogingen. Zwetend vanwege eerdere armzalige pogingen tot christelijk verantwoord evangeliseren, begon ik te zoeken naar woorden. Ik bespeurde namelijk oprechte interesse!  

Verbazing

En nu moest ik gaan uitleggen waarom ik voor een groep enthousiaste vrouwelijke Jezus volgers op een vrouwenplatform schreef! Ik verwachtte honend gelach om vervolgens met pek en veren de laan uit te worden gestuurd. Wassen en aankleden, prima, maar graag zonder het risico op bekeringsneigingen. Maar het liep anders! Tot mijn verbazing bleek ze een paar dagen later verschillende blog te hebben gelezen. 

Vraag 

En ze had één vraag: Waarom is het zo moeilijk voor je om voor je geloof uit komen? Want Zijn we in de kern niet allemaal spiritueel? Zoekend naar een Bron van waaruit we kracht ontvangen?’ Plotseling begon er in mij iets te stromen, want welke Bron bedoelde ze dan? En wie was haar Bron? Ineens kon ik haar vertellen over mijn Bron Jezus! 

Dankbaar 

Terug in de auto besefte ik dat God door mijn zwakte en schaamte heen, mij de kracht en woorden had gegeven om Zijn liefde en betrokkenheid aan haar te tonen. En ik dankte Hem vanuit de volle dankbaarheid van mijn hart!”