geloof

Je geloof delen kan op onverwachte plekken. Of op onverwachte momenten. Het overkwam Natascha onlangs op haar werk, als wijkverpleegkundige. En tot haar eigen verrassing leidde dat niet tot haar ‘zoveelste armzalige poging’, maar ontstond er een prachtig gesprek!

Hoe kun je licht zijn in de drukte van elke dag? Iets van God laten zien als je al wanhopig probeert zoveel balletjes hoog te houden? Sietske vindt dat behoorlijk lastig. Toch vond ze een manier om hiermee om te gaan, en die oplossing was dichterbij dan ze ooit had gedacht.

Liever was Ruth niet gegaan, maar ze belandde er toch; op het Griekse eiland Lesbos. Niet voor de welbekende zon, zee en strand, maar om te helpen in een vluchtelingenkamp. ‘Dan heeft U er vast een plan mee voor mij’ concludeerde ze, maar hoe langer ze daar was, hoe meer ze daaraan twijfelde. Ruth raakte erdoor van slag ‘God dit moest toch van U?’ en ontdekt dat ‘licht zijn’ niet altijd even makkelijk is. Een openhartige blog over goede bedoelingen, een dagje in de hel en een mond vol tanden.

Met veertig vrouwen uit de kerk dacht Frieda een tijdje geleden na over de komende zomerperiode. Voor veel van hen een heerlijk vooruitzicht, maar er was ook een aantal dat er met gemengde gevoelens naar uitzag. Want zomertijd creëert ook afstand. En dat is niet voor iedereen een pretje.

Dit weekend was het Wereld-Afrika-Dag. Op die dag wordt wereldwijd de Afrikaanse eenheid herdacht. De dag roept bij Frieda herinneringen op aan een bijzondere ontmoeting in Afrika, ééntje die háár wereld veranderde. Een niet persé mooi souvenirtje dat al bijna vijf jaar in haar vensterbank staat, herinnert haar hier dagelijks aan…

Tijdens een christelijk conferentieweekend leerde Sanne zichzelf en God opnieuw kennen. Jarenlang dacht Sanne over zichzelf ‘ik doe er niet toe’ maar na dat weekend veranderde er iets: ze voelde zich lichter, geliefd! En ze ontdekte dat God van je houdt om wie je bént. Niet eerst opstaan en dan pas schitteren, nee voor Hem schitter je nu al! Voor alle vrouwen die ervaren dat ze in een donker hoekje staan, schreef ze deze hartverwarmende getuigenis.

Getuigen over Jezus in een gesprek met vrienden? Je geloof delen met wildvreemden? Alleen al van het idee schoot Natascha vroeger in paniek. Maar ze vond steun in de Bijbel, bij iemand die ze eerder zuur, betweterig en arrogant vond: Paulus. Die bleek toch minder superieur dan ze dacht: het bange hart van Paulus inspireerde Natascha stappen te zetten. Dat leverde haar klotsende oksels en zwetende handen op, maar ook een hele mooie ervaring.

Op het platteland van Zuid-Afrika ontdekte Arianne niet alleen wat hard werken is, maar ook hoe je je geloof kunt delen in kleine, alledaagse werkzaamheden. Ze werd daardoor op een idee gebracht en besloot, eenmaal thuis in Nederland, nieuwe keuzes te maken.

Zonder schaamte en zelfverzekerd over God praten. Arianne verlangt nog wel eens terug naar haar kindertijd toen ze daar nog geen enkele moeite mee had. Met haar niet-gelovige buurmeisje praatte ze eindeloos over God. Veel effect leek dat niet te hebben. Maar jaren later verrasten God en het buurmeisje haar toch…

‘Onlangs hadden we in de kerk een preek over ‘lichtdragers’. Ik moest meteen aan jullie denken.’ Ik moet mijn vriendin met een stomverbaasde blik hebben aangekeken. Lichtdragers? Wij?