"Maar die goede energie was een half uur later alweer ver te zoeken... ik sloeg de plank mis."
Dit verhaal is al eerder gepubliceerd en geschreven voor de lockdown. Emma is niet haar echte naam; haar naam is bij onze redactie bekend.
“Daar zit ik dan op de rand van het bad, in de stilte van onze badkamer. De tranen branden achter mijn ogen en in mijn hoofd vechten frustratie, verdriet en boosheid om aandacht. In al mijn enthousiasme om iets van mijn passie voor God en het geloof te delen, is het me weer niet gelukt.
Goede energie
In de auto onderweg naar huis had ik me nog zo voorgenomen; niet doordraven en zeker niet preken. Ik ken mezelf. Maar gewoon vol enthousiasme delen hoe de avond was verlopen. Ik was bij twee gemeenteleden thuis en samen dachten we erover na hoe we onze kerk een nog fijnere plek kunnen maken. Een plek waar Jezus echt centraal staat, iedereen zich thuis voelt en waar we geloven meer betekent dan op zondag in de kerk zitten. De dingen die we die avonden deelden, gaven me nieuwe energie. En met die goede energie ging ik naar huis.
Goede energie
Maar die goede energie was een half uur later al ver te zoeken. In mijn poging om iets van mijn liefde en passie voor God en de kerk te delen met mijn man, sloeg ik de plank mis. Mijn enthousiasme sloeg om in prekerigheid en in plaats van goed te luisteren, ging ik de discussie aan. Een valkuil die ik zo goed herken en waar ik deze keer niet in wilde trappen.
Prekerigheid
Het gesprek strandde, ik gaf het op. Mijn man hoofdschuddend achterlatend. Niet dat hij niet gelooft. Zeker wel. Hij gaat elke zondag vol overtuiging met mij mee naar de kerk. Maar we spreken duidelijk een andere geloofstaal. In die van mij is het gevoel en doen erg belangrijk, in die van hem staat de nuchterheid centraal. Ik weet het al jaren, maar het lijkt me steeds meer te frustreren.
Stilstaat
En om helemaal eerlijk te gaan; het roept ook een angst bij me op. In een fase van mijn leven waarin mijn geloof veel ontwikkelingen doormaakt, ben ik bang dat de zijne stilstaat of zelfs achteruit gaat. Tegelijkertijd vind ik die gedachte niet eerlijk van mijzelf, veroordelend zelfs: Ik moet leren en respecteren dat ieder het geloof op z’n eigen manier beleeft. Maar in een tijd waarin ik veel nadenk over hoe ik mijn geloof wil delen, lukt het niet eens om mijn eigen man te bereiken. En dat doet pijn.”
Herken je het verhaal van Emma? Heb je een tip? Of een bemoediging? Deel ’em!
Waarom Emma het moeilijk vindt haar geloof te delen met haar man
Related stories
Wat zie jij van Ester als je in de spiegel kijkt?
Frieda wil je graag voorstellen aan Ester – een gewone vrouw uit de Bijbel met de moed van een…
Hoe Evie haar ritme met God vindt
Evie is een bezig bijtje. Naast haar werk als ondernemer, blogger en spreekster voor Lume, vervult…
Zo bloei jij op in een zomer van rust
De aanloop naar de zomer bracht voor Evie veel spanning. In juli verscheen haar boek "De woestijn…
Blijf er niet in hangen dat je je man niet kunt bereiken in geloofsgesprekken. Zoek je steun bij degenen die jouw geloof een boost kunnen geven. Zo kun jij je weer opladen en dat uitstralen naar je man. Het resultaat in Gods Hand laten en weten.
Wat kan het lastig zijn in een huwelijk ( en in elke relatie) als je je geloof op een verschillende manier beleefd. Ik wens je toe om te groeien in het waarderen dat iedereen hierin verschillend mag zijn. De verschillende manieren van je relatie met God beleven en uiten kunnen elkaar ook zo mooi aanvullen.
Ik las vandaag een gedeelde tekst waar ik aan moest denken bij het lezen van je verhaal:
“It’s rare to open people’s minds by preaching and prosecuting (“I’m right, you’re wrong!”).
Instead of trying to score points in a debate, treat it like an interview.
Your role is to ask questions that help people consider their own reasons for change.”
– Adam Grant
Soms is het beter om vragen te stellen en te luisteren in plaats van je mening of enthousiasme proberen over te brengen op de ander. Ik hoop dat jullie hier open over kunnen praten.
Heel veel sterkte en vooral geluk toegewenst! En weet dat iedere relatie z’n struggles kent, maar weet ook: de liefde is trouw en houdt stand <3
Mooi dat je dit deelt! Wel herkenbaar ook. Ik merk dat het soms beter werkt om een beetje low key over jouw geloof te delen en vooral veel vragen te stellen om uit te vinden wat bij hem wel een sprankje aanwakkert zodat jullie vanuit daar steeds iets meer kunnen delen. En vooral jouw daden te laten spreken en te genieten van de nieuwe inzichten die hij je vast wel kan geven. Sterkte!
lieve schat,
Je doet het goed. Het is ook lastig.