relatie

Jessie verlangt ernaar om een verschil te maken, licht te zijn, in het leven van de mensen om haar heen. Maar haar goedbedoelde pogingen worden niet altijd gewaardeerd. Een opmerking van haar vriend zet haar aan het denken; wat als juist een stapje terug doen een verschil maakt? Als in: let go and let God. Durft Jessie zich daaraan over te geven?

“Misschien komt ze over twintig jaar wel tot geloof, je weet nooit wat Gods plan is.” Dit is ongeveer de standaard reactie die Kirsten krijgt als ze met iemand praat over haar zus die haar geloof losliet. ‘Dat zal allemaal wel, maar daar heb ik nu helemaal niks aan’ denkt Kirsten vervolgens. Twintig jaar duurt veel te lang en er is geen garantie dat er dan ook daadwerkelijk iets verandert… Daar heeft toch geen mens het geduld voor?

Bid jij wel eens voor familie of vrienden die niet (meer) geloven? En vraag je je af of dat wel zin heeft? Laat je bemoedigen door het bijzondere verhaal van Thais Petró uit Brazilië: “Mijn vader had een hekel aan christenen.”

Emma is vol van het geloof en kan er enthousiast over praten. Dat enthousiasme wordt niet altijd gedeeld door haar man, die veel nuchterder in zijn geloof staat. Dat leidt regelmatig tot situaties waarin ze elkaar niet begrijpen. Als Emma na een mooie avond met twee mensen uit haar kerk thuiskomt en erover vertelt, gebeurt er weer precies wat ze niet wilde: het gesprek ontaardt in een discussie.

Je geloof delen, door op te komen voor onrecht. Dat is de ‘deeltaal’ fight. Loïs wenste dat ze daarvoor het lef en doorzettingsvermogen had en bewondert anderen erom. Maar een blog erover schrijven, dat moet wél lukken! Toch? Vol goede moed begint ze eraan, om er halverwege achter te komen dat ze zelf middenin een fight zit….