Ze is doodziek, ze zal waarschijnlijk niet lang meer leven. Janneke.

Ik ken haar nog niet zo lang. We hebben elkaar leren kennen bij een cursus Ministrygebed in de kerk. Ze heeft een andere manier van communiceren dan ik: ze praat poëtisch, ik kan soms geen touw vastknopen aan wat ze zegt. Toch spreekt alles in haar van God en van de Geest, en die woorden zijn helder. Toen de gebedscursus klaar was kwam er opeens een mailtje van haar. “De kanker is terug” was de eerste zin. Ik schrok, ik wist niet eens dat ze kanker had gehad. Maar kennelijk is ze nu goed ziek en is er geen weg terug. In onze gebeds-appgroep komt er soms een bericht van haar. Ze vertelt daarin hoe het met haar gaat, wat de uitslagen zijn en hoe ze haar kuren ondergaat. Haar oncoloog is telkens verbaasd dat ze zo rustig is. Ze vertelt hem dan dat God regeert en dat ze heel veel rust ervaart door Hem. Afgelopen zondag spraken we elkaar. “De kanker in mijn lijf is groter geworden”, zei ze, “maar de Geest nóg groter.”

Jaloers

En dan realiseer ik me plotseling dat ik jaloers ben. Jaloers op een doodzieke vrouw. Natuurlijk verlang ik niet naar kanker, naar doodziek zijn. Ik verlang er niet naar om je voortdurend hondsmoe en misselijk te voelen en ik verlang er zéker niet naar om al te sterven. Maar het geloof van deze vrouw, het vertrouwen dat zij in haar Heer heeft, dáár verlang ik naar. Hoe kan zij dit? Zij, die zoveel redenen zou kunnen verzinnen om haar God vaarwel te zeggen en die zoveel drempels over moet om te vertellen hoe goed haar Vader voor haar is, zij getuigt vol overgave van haar geloof. De Heilige Geest is in haar hele zieke lijs aanwezig om haar te laten stralen van rust, vreugde en geloof.

Als zij geen drempels ervaart, God juist bejubelt in plaats van Hem vaarwel te zeggen, waarom vind ik het dan soms zo moeilijk om over God te vertellen? Ik, bij wie alles voor de wind gaat? Misschien moet ik eens vragen of Janneke voor mij wil bidden. Ik heb het misschien meer nodig dan zij.

Vandaag kwam er opeens goed nieuws. Tegen alle verwachtingen in zijn de kankercellen in Janneke’s lijf plotseling afgenomen. Op de scans zijn er in sommige sterk aangetaste organen nauwelijks meer tumorplekjes te zien. Wat is God groot!

Update 17 februari 2021:
Ondanks voortdurende hoopgevende berichten van de artsen, ging het begin 2021 ineens bergafwaarts met Janneke. De kankercellen in haar hersenen groeiden snel en begin februari is ze overleden. Ze is in het volste vertrouwen naar haar Heer en Maker gegaan. Hij heeft haar bij haar nieuwe naam geroepen!