"Ik werd geraakt door het idee dat we met zoiets eenvoudigs al iets van Gods Grote Gevende Hart laten zien."

“Zo. Nu zijn we weer…” Met een grote zwaai til ik mijn Benjamin uit het fietsstoeltje, terwijl hij enthousiast ‘THUIS!!’ roept om vervolgens naar de voordeur te rennen.

Thuis is onze comfortzone

Thuis is het goed. Het is onze comfortzone. De plek waar we eten, drinken, rusten en onze emoties de vrije loop durven laten. Benjamin pakt ijverig een fles zonnebloemolie uit het boodschappenkrat dat bij de voordeur staat. Deze week zamelen we weer boodschappen in voor de Voedselbank. Een flink aantal buurtgenoten draagt al jarenlang trouw een steentje bij aan dit fantastische stratenproject. Elke maand breng ik grote shoppers vol levensmiddelen en verzorgingsproducten bij de Voedselbank.

Dromen én doen

Het was niet eens mijn eigen idee. Een moeder vertelde me op het schoolplein over de voorraadproblemen bij de Voedselbank. Natuurlijk zijn er winkels die af en toe wat schenken, soms zelfs heel veel. Maar zouden we daar, als heel gewone gezinnen, niet iets aan kunnen bijdragen? Met een vaste regelmaat? Het is prachtig om groot te DROMEN, maar soms kun je beter iets kleins DOEN. Ik werd geraakt door het idee dat we met zoiets eenvoudigs al iets van Gods Grote Gevende Hart laten zien.

Een simpel gebaar

Deze maandelijkse inzameling waar inmiddels heel wat straten en mensen aan meedoen, is een heel effectief initiatief. Een simpel gebaar als handreiking naar maar liefst tachtig gezinnen in onze regio, waar dagelijks brood geen vanzelfsprekendheid is.

Pijnlijk

In de zeven jaar dat we hier wonen, heb ik veel buurtgenoten leren kennen. Wat een verscheidenheid aan mensen! We leven in een klein stadje met groot dorpsgevoel in de wijk waar ik woon. Aan aanspraak geen gebrek. Tegelijkertijd ben ik me pijnlijk bewust van de huizen waarachter eenzaamheid, armoede en ziekte schuilgaat.

In deze 40dagentijd voel ik me speciaal aangesproken tot alles rondom smaakvol eten. God die ons uitnodigt aan tafel. Wat Hij ons aanreikt is een plek van rust, om stil te zijn en te proeven van Zijn goedheid. Op onze beurt mogen wij het zout voor de samenleving zijn. Een smaakmaker voor de wereld, om bederf tegen te gaan. Smaakvol voor God.

Achter al die deuren schuilt pijn...

We hoeven niet te wachten op perfectie

En weet je wat ik zo mooi vind? De gedachte dat God ons wil gebruiken op de plek waar we al zijn. Dat we niet hoeven te wachten op perfectie, want daarvoor is Jezus juist aan het kruis gegaan. Dat we onze kleine bijdragen niet hoeven te bagatelliseren, want het kan groot verschil maken. Zeker als we samen optrekken. Zoals vele handen in onze straat steeds trouw een paar levensmiddelen leveren, zodat hele gezinnen gevoed kunnen worden.

Dat snufje zout

Heel veel mensen in onze samenleving, misschien zelfs in onze straat, hebben tekort aan dagelijks brood. Aan goede voeding. Én natuurlijk aan dat snufje zout. Soms hoef je alleen maar je voordeur open te zetten vanuit je comfortzone. Heel laagdrempelig.

Praten wij met elkaar over hoe en wat we eigenlijk zouden moeten doen? Of praten we over wie God voor ons is en strooien we snufjes zout rond, wetend uit welke bron we putten?

40dagen comfortzone delen featured geloof Jezus krat voedselbank