"Ik heb het aangezicht van God nodig om mijn uitstraling van binnenuit aan te pakken. Ik moet rust en stilte zoeken bij Hem, om opgepept te worden..."

Mijn huis is nogal stoffig de laatste tijd. Misschien zie ik zoveel stofjes ronddwarrelen doordat de zon extra hard schijnt de laatste dagen…of is het gewoon tijd voor een voorjaarsschoonmaak? Ik geef mezelf een schop onder de kont en ga aan de slag.

Grondig schrobben

Als ik bij de grote spiegel in de gang ben aangekomen, blijf ik even staan. Mijn spiegel is, net als de rest van het huis, behoorlijk stoffig. Maar een gewone schoonmaakbeurt helpt niet. Het moet grondiger worden aangepakt. Het stof moet er werkelijk van af worden geschrobd, wil ik mijn spiegelbeeld weer helder kunnen zien.

Scrubbeurt en make upje

Misschien heb ik zelf ook een grondige schoonmaakbeurt nodig? Een goede scrubbeurt om mijn huid weer te laten stralen, een make upje om mijn ogen wat scherper te laten uitkomen, een tijdje op water en groente leven om mezelf van binnen te reinigen en een flinke peptalk om wat positiever de dag in te gaan. De actualiteit, het nieuws dat elke dag over oorlog gaat, maakt me somber.

Zonnestralen opvangen

Ik ontdek dat het vooral mijn binnenste is dat bepaalt wat ik uitstraal. Ik moet de deur uitgaan, zonnestralen opvangen en tot mijn lijf laten doordringen, om ook van binnenuit te kunnen stralen. De stoffige en sombere gedachten in de ban doen en op zoek gaan naar licht en positiviteit, om ook intrinsiek positief te zijn. Naar mezelf toe, én richting anderen.

Pasen: feest van bevrijding!

En dan valt het kwartje. Het is veertigdagentijd. We zijn op weg naar Pasen, naar het grote feest van redding en bevrijding! Naar het grote feest van genade, van Gods ultieme opoffering ten gunste van Zijn kinderen. Ik heb het aangezicht van God nodig om mijn uitstraling van binnenuit aan te pakken. Ik moet rust en stilte zoeken bij Hem, om opgepept te worden. Mijn intrinsieke positiviteit komt van Hém.

Het kleine meisje in de schuilkelder

Ik ben zoveel bezig met wat er momenteel in de wereld gebeurt, dat ik vergeet om het bij God te zoeken en het van Hem te verwachten. Ik scroll door de newsfeed op mijn telefoon, huil mee met moeders die op de vlucht zijn, vecht in mijn hart mee met militairen op de puinhopen van hun stad, zing mee met het kleine meisje in de schuilkelder. Maar ik vergeet om mijn hart te richten op God en deze oorlog aan Zijn voeten neer te leggen.

Het stof wegblazen

Op YouTube zie ik hoe een groep Oekraïense christenen op het metrostation van Kiev het wél heeft begrepen. Ze zingen: ‘U heeft voor ons Uw leven gegeven, onze namen zijn in het boek des levens opgeschreven.’ En dan weet ik: Pasen komt er aan. Het is tijd om het stof weg te blazen, weg te schrobben desnoods, en kracht uit te gaan stralen. Kracht en positiviteit, die ik in God zoek en van Hem ontvang.

Spoedig

Ik zing de Oekraïners toe:

Er is een dag waar al wat leeft al lang op wacht
Een dag van blijdschap, als heel de schepping wordt bevrijd
En op die dag, dan komt de Heer en haalt Zijn bruid
Die rein en stralend opgaat in Zijn heerlijkheid

Dus kijk omhoog en zie wat nog verborgen is
Maar wat beloofd is, dat blijft in alle eeuwigheid
En als je lijdt, weet dat het maar voor even is
Als Jezus terugkomt, deel je in Zijn heerlijkheid.

Spoedig zullen wij Hem zien
En voor altijd op Hem lijken en Jezus kennen zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn
Want wij zullen met Hem leven in Zijn nabijheid, voor altijd
Amen, amen!