"Ik leefde meer dan twintig jaar in een kramp omdat ik overal komma’s achter plaatste. God houdt van mij, maar…"
Onlangs ontving ik een appje van een vriendin die mijn boek ‘Je bent het al!’ aan het lezen was. Het boek – dat gaat over identiteit – daagt je onder meer uit om eens kritisch naar je eigen gedachten te kijken. Wat geloof jij over jezelf? Zie jij jezelf als een eeuwig werk in uitvoering of geloof je dat je al goed bent zoals het nu is? Geloof je dat je het licht bént of probéér je een licht te zijn?
Confronterend
Mijn vriendin schreef: ‘Pfff…ik vind het best confronterend, terwijl het tegelijkertijd ook een verlangen bij mij opwekt.’ Toen ik haar vroeg wat ze het meest confronterend vond, antwoordde ze: ‘dat ik het allemaal wel weet, maar toch telkens weer een komma zet.’
In de kramp
Oh, zo herkenbaar! Ik leefde zelf meer dan twintig jaar in een kramp omdat ik overal komma’s achter plaatste. God houdt van mij, maar… er zijn nog wel dingetjes waar ik aan moet blijven werken. God eist niets van mij, maar… ik moet wel in Zijn plan wandelen want ik ben hier toch niet voor niets. God noemt mij heilig, maar… als ik mijn zonden niet belijd dan kan Hij mij niet zegenen. Ik voelde mij niet vrij en vroeg me altijd af wanneer ik het punt bereikte dat ik werd wie ik werkelijk moest zijn.
Er is al afgerekend
Totdat iemand mij vertelde dat ik zélf een punt moest zetten waar ik normaal gesproken die komma plaatste. De Bijbel is er in ieder geval duidelijk over: in Jezus bén je al een nieuwe schepping en heb je dus al een nieuwe identiteit! Je hoeft het dus niet meer te worden door er je best voor te doen. Vechten tegen je oude natuur is nutteloos. Daar is al mee afgerekend aan het kruis.
Het is een keuze
In Johannes 15 staat: ‘je bént rein’ en in Mattheus 5 staat dat je het licht al bént. Als je dus die komma blijft zetten omdat je ten diepste gelooft dat je er nog niet bent, ervaar je nooit ten volle die vrijheid en vrede die juist en alleen ligt in het rusten van Gods genade. Het is dus echt een keuze. Om te stoppen met worden van iets wat je allang bent.
Volbracht
Vind je dat te makkelijk klinken? Dat begrijp ik, maar ik moedig je aan om het eens te gaan doen. Vier jaar geleden riep ik in wanhoop naar God om mij te helpen die komma niet meer te zetten en Zijn waarheid over mij te gaan geloven. Dat heeft Hij gedaan door steeds liefdevol te laten zien dat Hij die punt al lang voor mij zette.. Aan het kruis waar Hij uitriep: ‘Het ís volbracht!’
Oftewel: punt uit.
PS. Benieuwd naar het boek van Gabriëlle?! Wij vinden ‘em helemaal passen bij de boodschap van Lume en daarom verkopen we ‘em nu ook in onze webshop! Shop ‘em hier!
Punt of komma?!
Related stories
Wat als loslaten nu mijn roeping is?
Kun jij makkelijk loslaten? Voor Hagar is dat jarenlang best een ding. In haar werk, prive, maar…
Zo stap jij nog verder in Zijn licht
'Kom uit de rotsspleet, stap in het licht.' Eerder deelde Henriëtte bij ons een blog over…
Zo komt het ook goed met jouw roeping
Roeping, het klinkt altijd zo groots en mooi. Alsof je van jongs af aan al weet wat je gaat doen…
Hoi Grabrielle,
Ik heb je blog gelezen en goed, ik ben het gedeeltelijk met je eens. Er is echter een zin in uw blog die me echt heeft geschokt: “Vechten tegen je oude natuur is nutteloos.” Dus, gewoon de brief aan de Romeinen uittrekken vanaf hoofdstuk 7 tot en met 9? Waar Paulus de strijd uitlegt die voortdurend woedt in zelfs de meest geestelijk volwassen mensen. Hij betreurt dat hij doet wat hij niet wil doen en doet in feite het kwaad dat hij verafschuwt. Hij zegt dat dit het resultaat is van “de zonde die in mij leeft” (Romeinen 7:20). Je denkt dat Paulus een zwakkeling was omdat hij vocht tegen zijn oude zondige natuur? Vreemd, de grootste van alle apostelen spreekt over zijn strijd tegen zijn oude natuur, terwijl jij zegt dat deze strijd nutteloos is.
Hoi Erik, mijn excuses, ik lees nu pas je reactie op mijn blog. Dank je wel dat je de moeite hebt genomen om er iets over schrijven. Je hebt helemaal gelijk dat Paulus schrijft over de strijd die hij ervaart. Hij wil het goede doen maar doet het tegenovergestelde. Die stijd die ontken ik ook niet, ook ik herken het in mijn leven! Een zwakkeling zou ik hem, mijzelf en alle anderen al helemaal niet willen noemen. Wat ik bedoel is dat Jezus juist voor die zondige natuur is gestorven en dat het inderdaad niet mogelijk is om vanuit onszelf daar tegen te vechten. Dat zegt Paulus ook: ‘Wie zal mij ongelukkig mens redden uit dit bestaan?’ Met andere woorden: ‘ik kan het zelf niet, wie redt mij hiervan?’ En dan geeft hij zelf het antwoord. Het antwoord waar ik het ook over had in mijn blog. ‘God doet dat, dank aan Hem, door Jezus Christus onze Heer.’ Als je door Jezus een nieuwe schepping bent heb je een nieuwe natuur ontvangen. Het oude is voorbij, zie het nieuwe (niet hetgeen verbeterd is) is gekomen. Daarom zei ik dat vechten tegen de oude mens nutteloos is, omdat het er in Jezus niet meer is. Dat je de strijd soms wel zo ervaart, is iets anders. Een prachtige tekst uit Hebr. 10 gaat zelfs nog een stapje verder. Het bemoedigt je om toe te treden met een waarachtig hart, in volle verzekerdheid des geloofs, met een hart, dat door bespreking gezuiverd is van besef van kwaad.’ Als we leven vanuit de wetenschap dat we gereinigd zijn door het bloed van Jezus dan willen we niet anders dan gaan leven vanuit die nieuwe mens, gezuiverd van besef van kwaad. Zegen voor jou!