"Ik leefde meer dan twintig jaar in een kramp omdat ik overal komma’s achter plaatste. God houdt van mij, maar…"

Onlangs ontving ik een appje van een vriendin die mijn boek ‘Je bent het al!’ aan het lezen was. Het boek – dat gaat over identiteit – daagt je onder meer uit om eens kritisch naar je eigen gedachten te kijken. Wat geloof jij over jezelf? Zie jij jezelf als een eeuwig werk in uitvoering of geloof je dat je al goed bent zoals het nu is? Geloof je dat je het licht bént of probéér je een licht te zijn?

Confronterend

Mijn vriendin schreef: ‘Pfff…ik vind het best confronterend, terwijl het tegelijkertijd ook een verlangen bij mij opwekt.’ Toen ik haar vroeg wat ze het meest confronterend vond, antwoordde ze: ‘dat ik het allemaal wel weet, maar toch telkens weer een komma zet.’

In de kramp

Oh, zo herkenbaar! Ik leefde zelf meer dan twintig jaar in een kramp omdat ik overal komma’s achter plaatste. God houdt van mij, maar… er zijn nog wel dingetjes waar ik aan moet blijven werken. God eist niets van mij, maar… ik moet wel in Zijn plan wandelen want ik ben hier toch niet voor niets. God noemt mij heilig, maar… als ik mijn zonden niet belijd dan kan Hij mij niet zegenen. Ik voelde mij niet vrij en vroeg me altijd af wanneer ik het punt bereikte dat ik werd wie ik werkelijk moest zijn.

Er is al afgerekend

Totdat iemand mij vertelde dat ik zélf een punt moest zetten waar ik normaal gesproken die komma plaatste. De Bijbel is er in ieder geval duidelijk over: in Jezus bén je al een nieuwe schepping en heb je dus al een nieuwe identiteit! Je hoeft het dus niet meer te worden door er je best voor te doen. Vechten tegen je oude natuur is nutteloos. Daar is al mee afgerekend aan het kruis.

Het is een keuze

In Johannes 15 staat: ‘je bént rein’ en in Mattheus 5 staat dat je het licht al bént. Als je dus die komma blijft zetten omdat je ten diepste gelooft dat je er nog niet bent, ervaar je nooit ten volle die vrijheid en vrede die juist en alleen ligt in het rusten van Gods genade. Het is dus echt een keuze. Om te stoppen met worden van iets wat je allang bent.

Volbracht

Vind je dat te makkelijk klinken? Dat begrijp ik, maar ik moedig je aan om het eens te gaan doen. Vier jaar geleden riep ik in wanhoop naar God om mij te helpen die komma niet meer te zetten en Zijn waarheid over mij te gaan geloven. Dat heeft Hij gedaan door steeds liefdevol te laten zien dat Hij die punt al lang voor mij zette.. Aan het kruis waar Hij uitriep: ‘Het ís volbracht!’

Oftewel: punt uit.

PS. Benieuwd naar het boek van Gabriëlle?! Wij vinden ‘em helemaal passen bij de boodschap van Lume en daarom verkopen we ‘em nu ook in onze webshop! Shop ‘em hier!