"We denken onszelf goed te kennen aan de buitenkant, omdat we meerdere keren per dag in de spiegel kijken. Maar is dat wel zo?"

“Die foto moet je echt meteen wissen, ik sta er afschuwelijk op!” 
“Ik ga echt de deur niet uit zonder make-up, je zou je kapotschrikken als je me tegenkwam!” 
“Ik heb geen geschikte voeten voor die leuke open schoentjes.” 
“Je zegt dat ik mooi haar heb? Je hebt vast niet goed gekeken, ik word al hartstikke grijs!”  

“Ik denk niet dat ik geschikt ben om met anderen over Jezus te praten.” 
“Eerst moet ik voor mezelf precies helder hebben wat ik eigenlijk geloof.” 
“Ik ben zelf nog niet genoeg overtuigd van mijn geloof, dus kan ik anderen er niet over vertellen.”  
“Ik mis gewoon het talent om vrijuit over God te praten, daar ben ik niet geschikt voor.”  

Goed genoeg 

Wat is het toch moeilijk om te geloven dat je prachtig bent, zoals je bént! Dat goed goed genoeg is. Dat God jou gemaakt heeft met een haalbaar doel voor jouw leven. Vrouw, kijk eens in de spiegel, kijk nou eens écht!  

Verrast 

Hoe we over onszelf denken, kan ons soms zo in de weg staan om ons geloof te delen. Maar dat hoeft niet! Ik was verrast door een artikel dat ik las in het Psychologie Magazine; over in hoeverre we onszelf eigenlijk echt kennen. We denken onszelf goed te kennen aan de buitenkant, omdat we meerdere keren per dag in de spiegel kijken. Maar is dat wel zo? Of is het een vertekend beeld? In het artikel komt duidelijk naar voren dat mensen in onze naaste omgeving ons uiterlijk waarschijnlijk veel beter kennen. 

Vreselijke foto

Een paar citaten uit het artikel: “Onze spiegelblik is een oordelende, controlerende blik, we checken onze lippenstift en of we er uitgeslapen uitzien. Met die manier van kijken zijn we vertrouwd.” – “Wij kennen vooral onze spiegelblik en vergeten dat we diverse gezichtsuitdrukkingen hebben.” Mensen om jou heen kennen jouw ‘diverse gezichtsuitdrukkingen’ wel. Dat merk je als je jezelf op een foto ziet staan. Jij vindt het een vreselijke foto, terwijl anderen dat reuze vinden meevallen. Hoe goed kijken we eigenlijk naar onszelf? En waarom zijn we zo kritisch? Ik kan hier niet het hele artikel citeren, misschien kun je het zelf nog ergens lezen, het bood mij echt leuke eyeopeners!  

spiegel, spiegelbeeld, Lume

"Vrouw, kijk eens in de spiegel, kijk nou eens écht!"

Dwars door je heen

Maar waar ik aan moest denken – en dáár las ik dan weer niks over – is de blik waarmee God naar ons kijkt. Denk je dat Hij blijft steken bij onze oneffenheden? Dat Hij moeilijk doet over dat maatje meer? Ziet Hij jouw spiegelblik? Natuurlijk niet. God kijkt daar dwars doorheen. Hij ziet zichzelf in jou weerspiegeld. Je bent naar Zijn beeld geschapen. Kijkt Hij naar jou, dan ziet Hij Jezus. Je bent volmaakt in zijn ogen!  

2 Korinthe 5:17: Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.  

Kijk naar Jezus

God kent ons door en door. Hij weet ook dat wij nu nog niet in staat zijn om onszelf als volmaakte schepping te zien. Kijk daarom maar vaak naar Jezus. En raak onder de indruk van Zijn schoonheid. Vervolgens kijk je in de spiegel. Probeer te beseffen dat Jezus’ schoonheid ook in jou zit. Echt waar: als christen mag je je identiteit vinden in Christus. Moeilijk om dat zomaar te geloven, je moet daar wel even induiken. Een boekje dat mij daarbij heeft geholpen is ‘Wie je bent in Christus’ van Wilkin van der Kamp. En als je het eenmaal doorhebt, ontdek je dat de bijbel vol staat met deze waarheid: In Christus ziet God je nu al als volmaakt!  

Maak groot wie in jou is

Ik zou zeggen; lees het artikel in het Psychologie Magazine daarom niet los van Gods woorden over jou. Laat je vullen met Zijn liefde, laat je bemoedigen. En kijk dan nog maar eens kritisch naar jezelf. Zie je de lichtjes in je ogen? Dat is weerkaatsing van Zijn Licht! Gaaf, hè? Denk niet langer klein over jezelf, maar maak groot wie in jou is.  

angst spiegelbeeld zelfbeeld