"Terwijl ik mijn camera aan het instellen was, zag ik dat er naast mij een Poolse vrouw stond die uit haar Bijbel las een gebed opzegde..."

“Deze zomer waren wij op vakantie in Tsjechië en Polen. Twee landen waar je je kunt onderdompelen in de rust en schoonheid van Gods wonderschone natuur. De tinten groen buitelen over elkaar heen en op elke heuveltop word je overweldigd door de weidsheid van het landschap.

Op elke hoek

Wie hier weleens is geweest, weet dat er op elke straathoek, in elk dorpje en in elk weiland stenen beelden van Jezus, van Maria en van andere heiligen te zien zijn. Soms zijn er kleine kapelletjes waarbij je even kunt uitrusten tijdens een wandeling, soms staat er een eenvoudig bankje bij en soms is het alleen een beeld, tussen twee huizen in, op het dorpsplein of midden in het bos.

Maria met aureooltje

Dat er ook zo’n mooi beeld op onze camping stond, op een prominente plek nog wel, verbaasde mij niets. Meerdere keren per dag liep ik er langs, meestal zonder er aandacht aan te schenken. Het was een beeld van Jezus die aan het kruis hangt, met Maria (mét een gouden aureooltje) die aan Zijn voeten geknield zit. Er stond een tekst in het Duits bij, waarin Jezus tegen Zijn moeder zegt: “Vrouw, zie uw zoon” en daarna: “Zoon, zie uw moeder”. (Johannes 19:26 en 27)

Vrouw met krioelende kinderen

“Op een van de laatste dagen van onze vakantie wilde ik het beeld op de foto zetten omdat het zonlicht er zo mooi op viel. Terwijl ik mijn camera aan het instellen was, zag ik dat er naast mij een Poolse vrouw stond die uit haar Bijbel las een gebed opzegde. Hardop, zonder zich wat aan te trekken van de campinggasten die langs haar heen liepen of van de kinderen die al spelend om haar heen krioelden. Ze stoorde zich er niet aan, maar ging rustig door met declameren. Uit eerbied bedwong ik mijn gretigheid om van het juiste licht gebruik te maken voor mijn foto, en luisterde ik naar wat deze vrouw aan het doen was. En al spreek ik geen woord Pools: de toewijding van deze vrouw had geen vertaling nodig. Haar lef om hardop, onverstoorbaar tussen al het rumoer, God te aanbidden raakte me diep.

Comfortzone

Heb ik dit ooit in Nederland gedaan, bij een van de spaarzame kapelletjes langs de weg in Brabant of Limburg? Nee. Heb ik überhaupt ooit hardop uit de Bijbel gelezen of gebeden in het openbaar? Nee, nooit. Ik blijf lekker in mijn comfortzone, en getuig van mijn geloof voor andere gelovigen, in de kerk, of af en toe in een privégesprek met de buurvrouw of een moeder van het schoolplein.

Concentratie

Deze Poolse vrouw stoorde zich niet aan anderen, maar concentreerde zich op haar Heer. Niet wat anderen op dat moment dachten of van haar vonden, niet het mooie zonlicht dat het zo goed zou doen op een foto, maar haar moment aan Zijn voeten was het belangrijkst. Wat een lef! Daar zou ik een voorbeeld aan moeten nemen.”

Heb jij weleens hardop gebeden waar anderen, ongelovigen, getuige van waren?

PS. Ook Daniëlle leerde een waardevolle les op de camping. Benieuwd welke? Lees haar blog hier.