Waarom Natascha zich opeens een christen-wappie voelt

“Zo, dus jij bent licht”, klonk het enigszins plagerig. Ik verschoot van kleur en besloot met ‘ja’ te antwoorden. Want tja, zelfs als dochter van de Allerhoogste blijf ik bang om als christen-wappie te worden weggezet. “Oké, en waar blijkt dat dan uit?” Mijn wappie-angst steeg. Stotterend en piepend bracht ik uit: “Ik ben denk ik wel een bevlogen christen?” “Hmm, en waar kan ik dat aan merken dan?”

Ik ben een wappie geworden

Opeens maakte zich een onverklaarbare stoerheid van mij meester. Ik zou me toch niet in een hoek laten drijven?! Stáán zou ik voor Jezus! Enigszins stekelig antwoordde ik “Nou, niet door het evangelie door de neus van mijn cliënten te boren.” Zijn antwoord was zo mogelijk nog stekeliger: “Ik vraag niet wat het níet is, ik vraag wat het wél is!” Mijn angst werd bewaarheid. Ik was een christen-wappie geworden. Tot zover mijn sollicitatiegesprek. Ja lieve ladies, het betrof een sollicitatiegesprek! Hoe kon dit gebeuren?! Nou dat bleek vrij simpel, Het stond op mijn CV: www.wijzijnlume.nl Dat bleek voor mijn potentieel toekomstige werkgever voldoende voor een verbale slachting.

Klotsende oksels

Ik word zo vaak door mijn Lume-collega’s bemoedigd met termen als: keep on shining, shine-ze en shine your life, maar van mijn shinen bleef tijdens dit gesprek bedroevend weinig over. Mijn licht bleek meer te lijken op één van de zwarte gaten in het universum, waar ik op dat moment ook het liefst in had willen verdwijnen. Met klotsende oksels en dieppaarse vlekken in mijn nek, doorstond ik de beproeving. Er vast van overtuigd dat ik direct daarna aangemeld zou worden op de wappiepoli van de psychiatrie.

Antwoord klaar

En toch, Jezus zegt niet voor niets meer dan 1500 keer in de Bijbel: “Ga! Verkondig Mijn Naam en maak de volken tot Mijn discipelen.” Maar soms hoef je dus blijkbaar niet eens te gaan. Dan komen de vragen vanzelf wel naar je toe. En wat doe je dan? Heb jij je antwoord klaar? Weet jij waarom je licht bent? En kun je het dan ook nog in Jip-en-Janneke taal uitleggen? Blijf je staande tegenover een gesprekspartner die niet kan wachten om je te vermorzelen met zijn verbale hakbijl?

Perfectie?

Het blijft vaak moeilijk, ook al wil je nog zo graag en houd je nog zoveel van Jezus. Maar sta je er wanneer het erop aan komt? Voor mijzelf werd het ondanks mijn klotsende oksels en paarse vlekken heel duidelijk. Ik kon Hem niet verloochenen. Het was gewoon geen optie. Maar ik realiseerde me meer dan ooit dat het dan soms flink lastig kan worden. Ik besefte: ik zal nooit een perfecte getuige worden, ondanks mijn verlangen naar God. Dat is pijnlijk, en tegelijkertijd mag het ook bevrijdend zijn. Want God kent mijn gebrokenheid. Hij vraagt niet om perfectie, Hij vraagt om in mij zichtbaar te mogen zijn.

Mooie vrouw

Die strijd met mezelf – het lef hebben om op te staan – moet ik aangaan, dat is een feit. Maar ik weet, dat als ik in Jezus Naam opsta, dat ik Hem dan ook veel meer ervaar. Dan wordt Hij zichtbaar in mij en voelbaar aanwezig. Uiteindelijk zal dit mij tot een mooiere vrouw maken die steeds meer wordt zoals ze bedoeld is, en steeds meer van God gaat houden.

Ik realiseer me dat het in mijn leven altijd onvolmaakt zal blijven en dat zorgt ervoor dat ik met beide benen op de grond blijf staan. Dat ik geen recht heb om anderen te veroordelen. Want juist in dit soort pijnlijke momenten ervaar ik mijn eigen gebrokenheid en daarin de onvoorwaardelijke liefde van Jezus, die mij met Zijn Geest door het leven loodst. Keer op keer mag ik dan ervaren dat Zijn houden van niet afhankelijk is van mijn prestatie, maar van Hem die Liefde is.

Hoe sterk voel jij je? Durf jij, als het erop aan komt, eerlijk op te staan voor Jezus?