"Misschien vind je het raar mama, maar wat nou als het allemaal een sprookje is? Ik weet niet of ik wel in God geloof.” Er zakt iets in mijn buik en de bezorgde moeder in mij wil direct allerlei argumenten op hem afvuren..."

“Mam, ik weet niet of ik wel in God geloof.” Mijn 7-jarige zoon kijkt me serieus aan. Even ervoor hadden we samen naar de prachtige paars-roze luchten bij zonsondergang gekeken en had ik opgemerkt dat God vanavond de lucht toch wel heel mooi geschilderd had.

Wat als het een sprookje is?

“Misschien vind je het raar mama”, reageert hij op mijn opmerking, “maar wat nou als het allemaal een sprookje is? Ik weet niet of ik wel in God geloof.” Er zakt iets in mijn buik en de bezorgde moeder in mij wil direct allerlei argumenten op hem afvuren die het tegendeel bewijzen. Maar ik bijt op mijn tong en slik mijn argumenten in. In plaats daarvan stel ik hem een vraag; ‘En waarom denk je dat?’ en we praten even terwijl hij bij mij op schoot kruipt.

Terugkerende angst

Wanneer hij later op bed ligt en ik op de bank zit, voel ik wat onrust in mijn buik. Ons gesprek roept een terugkerende angst bij me op; ‘Wat als hij later echt niet in God wil geloven en het geloof loslaat?’ Ik zou het geloof er bij hem wel willen induwen, maar ik weet dat het zo niet werkt. Dat is niet aan mij, ik heb daar geen controle over maar de control freak in mij vindt dat heel lastig… Om mijn onrust wat te weg te nemen lees ik wat teksten in de Bijbel en zoek ik rond op internet.

Mysterie

Ik blijf hangen bij een uitleg over de gelijkenis van de zaaier en na een periode waarin bij ons in de buurt de boeren volop bezig zijn met oogsten komt de uitleg extra binnen: “In de gelijkenis van het vanzelf groeiende zaad (Mar. 4:26-29) beschrijft Jezus met een bekend beeld uit het landbouwbedrijf hoe op de akker het proces van het begin tot het einde, van zaaitijd tot oogsttijd verloopt. In de grond waar gezaaid is, vindt ontkieming en ontluiking plaats waarvan de boer geen besef heeft. Er is sprake van een mysterie. Het zaad ontkiemt en groeit. De grond brengt vanzelf vrucht voort. In het Grieks staat automate, automatisch. Dit woord ‘automatisch’ wijst op een daad van God. Dit geldt voor het werk in de natuur, maar ook voor het werk in het Koninkrijk van God. Het is de Heilige Geest die het zaad van het Woord in het hart doet groeien.” (bron: https://www.theologie.nl/groei-2/)

Blijven zaaien

Wat ik lees is een bevestiging van wat ik eigenlijk al weet; het is niet in mijn handen; ‘Het is de Heilige Geest die het zaad van het Woord in het hart doet groeien.’ En met het lezen van die woorden voel ik iets van rust terugkomen. Hoe dat werkt is een mysterie en een daad van God. Daar heb ik geen controle over. Wat ik wel kan blijven doen is hem blijven voorleven en voorlezen uit het Woord. En ik kan blijven bidden: dat de Heilige Geest ook zijn hartje wil werken. Zo mag ik blijven zaaien. En dat is precies wat ik doe als ik later die avond voor het slapengaan nog even zijn kamer binnenglip. Aan de rand van zijn bed bid ik tot God en de Heilige Geest. Voor mijn zoon, maar ook voor mijn man en mezelf. Want wat hebben we dat hard nodig.

Luister- en doetip 

Terwijl ik gisteravond aan de bedrand van mijn zoon zat, schoot de tekst uit het lied ‘De Zegen’ van Eline door mijn hoofd. Luister dit lied deze week eens en spreek deze zegen (in gedachten) uit over iemand die jij dicht bij Gods Vaderhart wil brengen. Of stuur die persoon deze zegen toe! Dat is ook een mooie manier om te (blijven) zaaien!

angst geloofsopvoeding twijfels