“In 2016 maakte ik een reis naar Israël met een groep jongeren van de kerk. Tijdens die reis ontmoette ik een man die vertelde over zijn broer, die niet geloofde. De man bad elke dag dat zijn broer tot geloof mocht komen, twintig jaar lang. Na al deze jaren, kwam zijn broer tot geloof…

Falen

Ik weet nog goed dat er, toen ik dit verhaal hoorde, iets brak bij mij. Er kwam een gevoel van falen naar boven. Ik had het namelijk nog geen twee jaar volgehouden om elke dag te bidden voor mijn zus. Sterker nog; in plaats van volhardend elke dag bidden voor mijn zus, raakte ik het vertrouwen in gebed en een stukje hoop kwijt.

Zinloos

Elke dag bidden voor iets en geen uitwerking ondervinden, dat doet iets met je. Bij mij resulteerde het erin dat ik het vertrouwen in God kwijtraakte. Het bidden leek zinloos en met de gedachte ‘de boodschap is nu toch wel overgekomen’ stopte ik met bidden.

Briefje in de klaagmuur

Tot die reis in Israël. Op een dag bezochten we de Klaagmuur. Zoals het daar gebruikelijk is, mochten we een briefje met daarop een gebed in de muur stoppen. Ik wist direct waar mijn gebed over moest gaan; op dat unieke moment van gebed bij de Klaagmuur moest ik bidden voor mijn zus. Geïnspireerd door het verhaal van de Joodse man schreef ik het gebed voor mijn zus op. Ik liep naar de Klaagmuur, stopte het briefje tussen de stenen, sloot mijn ogen en liet mijn tranen lopen terwijl ik bad voor mijn zus. Ik had het lang niet meer gebeden, maar het verlangen dat mijn zus God weer vond was nooit weggegaan.

Vertrouwen

Vandaag de dag bid ik nog steeds voor mijn zus, hopend dat ze God weer accepteert in haar leven. Ik bid er misschien niet elke dag concreet voor, maar ik heb vertrouwen in God en in gebed wel teruggevonden. Misschien komt mijn zus wel tot geloof over twintig jaar… wat een mooie dag zal dat zijn!

Is er iemand in jouw omgeving die niet meer gelooft en voor wie je bidt? Of voor wie je graag wilt bidden? Wat zijn jouw ervaringen?