Waarom Marije getroost wil worden

“Heb jij wel eens een teambuildingsspel gedaan? Je weet wel, zo’n oefening die je met elkaar doet, met als doel elkaar leren vertrouwen. In één van die oefeningen sta je met z’n allen in een kring, dicht bij elkaar en dan ga je allemaal zitten. Omdat je zo dichtbij elkaar staat, zit je op elkaars schoot en valt niemand om. Zo blijft iedereen staan.

Zodat niemand omvalt

‘We hebben elkaar nodig’ is het moraal van deze oefening. In deze tijd kan de oefening niet meer fysiek worden uitgevoerd, maar emotioneel en geestelijk is hij des te belangrijker! We hebben het nu allemaal moeilijk, denk ik. Juist nu is het belangrijk om op elkaar te leunen en ook op je te láten leunen, zodat niemand omvalt. De geloofsdeeltaal van bemoediging is nu heel zichtbaar en ook heel erg nodig.

Cirkel van bemoediging

In de tweede brief aan de gemeente in Korinthe schrijft Paulus ook over de cirkel van bemoediging. Eén van mijn favoriete tekstgedeelten komt uit deze brief:

Want zoals het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo is door Christus ook onze vertroosting overvloedig. Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de barmhartigheden en de God van alle vertroosting. Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden. Want zoals het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo is door Christus ook onze vertroosting overvloedig (2 Korinthe 1:3-5)

Getroost om zelf te troosten

We zien hier twee stappen: eerst worden we zelf getroost en bemoedigd en daarna mogen we dat doorgeven. Ik denk dat het makkelijk is om de eerste stap te willen overslaan. Het voelt heel kwetsbaar en soms ook raar om zomaar iets te ontvangen. Maar toch is het nodig. Ik weet dat ik het nodig heb, omdat ik merk dat als ik zelf bemoediging en troost nodig heb, ik eigenlijk vrij weinig oog heb voor anderen; mijn eigen hoofd zit dan zo vol zorgen. Dan moet ik eerst zelf uithuilen en bemoedigd en getroost worden, voordat ik de noden om me heen kan zien.

Durven ontvangen

Ik heb wel eens gelezen, ik weet niet meer waar precies, dat je niet vrijuit kunt geven wat je niet vrijuit kunt ontvangen. Ik voelde weerstand toen ik dat las, waarschijnlijk omdat het klopt. Als ik zelf geen bemoediging durf te ontvangen, maar anderen wel probeer te bemoedigen, merk ik dat ik daar stiekem dan wat voor terug verwacht. Op zijn minst dankbaarheid. Maar dat is niet het idee. Bemoediging mag je vrij ontvangen en ook vrij geven. Om het vrij te kunnen geven, moet je het ook vrij durven te ontvangen. Anders ontstaan er ook scheve verhoudingen. Als in de kring van het voorbeeld één persoon besluit om niet te gaan zitten, merken de mensen eromheen dat ook; voor het wordt het zitten ineens ook moeilijker. God is de God van alle vertroosting. De troost en bemoediging die we ontvangen, ontvangen we van Hem.

Ieder op zijn eigen manier

De tweede stap is het doorgeven. Wat je hebt ontvangen, mag je nu ook voor iemand anders betekenen! Iedereen bemoedigt op zijn eigen manier. En iedereen ervaart ook andere dingen als bemoedigend. Waar ik heel verbaal ben in het uiten van mijn bemoediging en waardering, vinden anderen het juist heel ongemakkelijk om dat te horen. Als je manier van bemoedigen niet aansluit bij iemand, is dat geen afwijzing van jou of je intenties! Bemoediging zorgt ervoor dat iemand zich gezien voelt. Zowel bemoedigen als bemoedigd worden is kwetsbaar, maar daarin juist mooi. Uit je eigen ervaring van bemoedigd worden, kun je kracht en moed halen om ook anderen te bemoedigen. Omdat je weet hoe het is om je gezien te voelen, kun je ook anderen zien en daarmee jezelf laten zien.

Van zoetsappig naar praktisch

Nu praktisch, want dit zijn natuurlijk hele mooie en vrij zoetsappig woorden in een wereld die nu alles behalve zoetsappig is. Ik daag mezelf en jou uit om bemoediging en troost te ontvangen en door te geven. Voor mij houdt dat in dat ik de komende tijd mensen ga bellen als ik me alleen voel op mijn kamertje, of me zorgen maak. Ik wil mensen de kans geven om er voor me te zijn en mezelf de kans geven dat te ontvangen. Ik ga ook zelf kaartjes sturen, en vriendinnen bellen die ik lang niet meer gesproken heb.

Leren om te leunen

Zo wil ik leren om te leunen en op me te laten leunen. Te ontvangen en weer door te geven. Dit alles in de wetenschap dat God de Vader van de barmhartigheid is en dat alle troost van Hem komt. Wij ontvangen om weer door te geven. Zo kunnen we in deze wereld een licht zijn. Want wij zijn bestemd tot licht.

Hoe ga jij de komende tijd anderen bemoedigen? En hoe ga je je laten bemoedigen?