"Het enige dat je weet, is dat je een lichtje nodig hebt. Een lichtje dat je helpt om in ieder geval weer iets te zien..."

Nooit gedacht dat stilte oorverdovend kon zijn. Ja dus. Ik ontdekte het hier op de Veluwe. En donker? Dat woord kreeg voor mij ook een hernieuwde inhoud. Donker op de Veluwe betekent in de winter ook echt dat je vanaf een uur of vijf geen hand voor ogen ziet. In Utrecht had ik nauwelijks een fietslamp nodig om mijn weg te vinden dankzij het overvloedige kunstlicht op straat. Nu draag ik een complete bouwlamp op mijn fiets om te voorkomen dat ik door de totale duisternis in een moddersloot duik om vervolgens met een slaperige eend op mijn hoofd weer boven te komen.

Het is prettig in het donker

Licht in de duisternis is dus onontbeerlijk, maar weet je? Soms is ook best even prettig, zijn in het donker. Even niet aanwezig zijn in deze chaotische wereld. Een wereld waarin ik van alles moet. Waarin ik moet presteren, waarin ik leuk aanwezig moet zijn, waar ik continue áán moet staan! Waarin dingen van mij verwacht worden, waar ik niet altijd zin in heb. Nee even in het donker, wegkruipen in een hoekje waar niemand mij ziet en ik gewoon even helemaal “ik” kan zijn. Want niet iedereen hoeft altijd te zien wat ik doe. Of wat ik juist niet doe maar misschien voor de buitenwereld wel zou moeten doen! Soms is het heel prettig wanneer ik even onzichtbaar ben, want dan kan ik mezelf in mijzelf zijn.

Ik zie niks…

Maar de ellende is dat je op die donkere plek zo weinig vooruit kunt kijken. Je ziet niks, je ziet niet waar je naar toe moet. Je ervaart geen oriëntatiepunten, je herkent de richting niet waar je naar toe wilt en al helemaal niet waar de uitgang en dus de oplossing is. Je zoekt, je dwaalt. Je gaat in cirkeltjes rondrennen, tast naar houvast, die je soms lijkt te vinden,  maar die ineens een brokkelig stuk steen blijkt te zijn, dat in elkaar stort wanneer je erop leunt. Vervolgens ga je dan maar weer rennen om vervolgens keihard je tenen te stoten en met je hoofd tegen een muur te botsen. Met als eindresultaat? Dat je uiteindelijk uitgeput tot stilstand komt en van ellende als een plumpudding in elkaar zakt. Het gevolg? Blauwe plekken, een grote bult en pijn! Akelig veel pijn!

Hoofdpijn

En met knallende hoofdpijn kom je tot de conclusie dat je er geen centimeter mee bent opgeschoten. Sterker nog het is alleen maar erger geworden. Je zit nu in het donker met blauwe plekken, pijn en een grote bult op je hoofd en geen enkel idee waar je naar toe moet.

Je zoekt en je dwaalt...

Het enige dat je weet, is dat je een lichtje nodig hebt. Een lichtje dat je helpt om in ieder geval weer iets te zien… Al is het maar die muur die jou die bult op je hoofd en vijf blauwe tenen in je schoenen bezorgde. Maar het is iets. Je weet dan in ieder geval dat je voor die muur moet uitkijken en er bij vandaan moet blijven. Die muur op zichzelf is natuurlijk geen gevaar, sterker nog het is je bescherming. En je weet dat ‘ie hard is, keihard en dus moet je je voorzorgsmaatregelen nemen om geen schade op te lopen.Wat zijn die voorzorgsmaatregelen? Licht! Goed en zuiver licht, waarmee je een heldere blik krijgt op daar waar jij staat. Op je omgeving en op daar waar je naar toe wilt.

vrouw, lume, licht, donker, veilig

"Donker kreeg voor mij een nieuwe betekenis"

Die donkere plek voelt wel veilig, maar het is er niet gezellig en comfortabel

En wees eerlijk, die donkere plek voelt misschien even wel veilig, want je hoeft er niet zoveel en je doet er ook niet zoveel, want je ziet toch niks, maar het is er ook niet echt gezellig en het is al helemaal niet comfortabel, het voelt vaak koud en somber. Dus uiteindelijk verlang je weer naar een lichtje, al is het maar een waxinelichtje om je een beetje te verwarmen en wat licht te brengen. Daarnaast is er nog een groot voordeel van licht. Je ziet niet alleen jezelf beter, maar ook de ander en de ander ziet jou! En dan ontstaat er warmte/ saamhorigheid en herkenning en niet onbelangrijk je ziet ineens waar je naar toe kunt, er is uitzicht en perspectief.

Zuiver licht

Maar laten we eerlijk zijn, wij mensen zijn niet bepaald altijd helder zuiver schijnende  lichten. Er zitten nog wel eens wat barstjes, putjes en beschadigingen in ons glas. Sterker nog, vaak is het gewoon gebroken en kiert het licht tussen de gebrokenheid door. Dat gebroken glas kan ondanks het mooie licht dat er doorheen schijnt goed scherp zijn en wonden en pijn veroorzaken bij jezelf en bij anderen.

Licht kan niet uit!

Maar dan mag het zo’n troost zijn, dat het licht toch altijd tussen die scherpe punten van het gebroken glas door blijft schijnen en warmte, vertroosting en uitzicht geeft zonder dat je er zelf iets aan hoeft te doen, want dat licht kan namelijk niet uit, hoe hard je ook tegen blaast, er op spuugt of er met je vingers in knijpt. Misschien wordt het tijdelijk een beetje kleiner, een mini lichtpuntje, of misschien is het wel een grote lichtbron die je helemaal doorstraalt, misschien hapert en flikkert het nog wel eens, maar uitgaan doet het nooit.

Koud, scherp en donker

Wie dat licht in jouw gebroken glas veroorzaakt, vraag je? Uiteraard het Licht zelf! Waar je dat Licht moet vinden als je glas toch koud, scherp en donker aanvoelt en je verlangt naar warmte en licht, vraag je? Bij Degene die zegt: Ik ben het Licht der wereld, die in Mij gelooft zal nooit meer in het donker zijn (Johannes 8 vers 12).

Hoe zoek jij naar het licht in jouw leven?