"Let go and let God... Hij wil dat we luisteren, dat we doen wat Hij van ons vraagt en dat we erop vertrouwen dat Hij zal voorzien..."

“Ik wil graag een ‘aanstekelijk christen’ zijn. Ik hoop dat iedereen in mijn omgeving ziet hoe ik met God vol liefde, begrip en compassie in het leven kan staan. En hoe mooi zou het dan zijn als ze daar wat van oppakken en zelf weer uitdelen? Dit is een van mijn drijfveren waarom ik zo hard mijn best doe om situaties ten goede te veranderen; om licht te zijn. Toch lukt het me lang niet altijd om een verschil te maken; althans niet alleen. Herken je dat?”

Overtuigen

Onlangs nog probeerde ik nog iemand te overtuigen om ‘het bredere plaatje’ te zien en iets op een andere, meer liefdevolle manier te bekijken. Uiteindelijk hielp het niks. Als de ander niet openstaat om te luisteren, dan komt wat je ook zegt, simpelweg niet binnen. In zo’n situatie blijf ik toch hopen en bidden dat er iets verandert. Ik grijp alsnog elke opening die ik zie aan om erover in gesprek te gaan. Ik wil namelijk zo graag een positief verschil maken in het leven van die ander. Maar al mijn goede bedoelingen liepen alleen maar uit op frustratie en uitputting. Ergens wist ik wel dat ik het moest loslaten. Maar soms is dat zo moeilijk. Ik had écht het gevoel dat ik licht kon zijn in deze situatie. Waarom werkte het allemaal dan niet mee?

De muur van Jericho

Toen ik recent mijn vriend vertelde dat ik hier zo mee zat, zei hij: “Jess, je kan wel tegen een muur aan blijven schoppen maar hij zal toch niet verschuiven.” Zijn vergelijking deed me denken aan een Bijbelverhaal, namelijk het verhaal waarin het volk van Israël de stad Jericho moest veroveren. Deze stad werd omgeven door een enorme muur. Het volk kreeg de opdracht om zes dagen lang een rondje om de stad te lopen en op de zevende dag zeven rondjes. Hierna zou de stadsmuur vallen en zouden ze de stad kunnen innemen. Klinkt als een ietwat uniek verhaal, toch? Wat zou het volk van Israël wel niet hebben gedacht na het krijgen van die opdracht? Ik denk dat tegenwoordig de meeste mensen eerder een sloophamer pakken, dan rondjes gaan lopen. Dan ben je tenminste écht bezig met het probleem aanpakken. Want wat voor nut heeft het lopen van rondjes?

Moe van de moeite

Misschien projecteer ik wel mijn eigen gedachtes op het volk van Israël. Want toen ik tegenover mijn muur stond, koos ik er in eerste instantie voor om de sloophamer te pakken. Helaas kwam ik er al snel achter dat je wel tegen zo’n muur aan kan blijven slaan, maar hij zal niet snel breken. En met ieder brokje wat je van de muur weet af te slaan, raak je vermoeider, tot je helemaal kapot bent. En voor wat? Uiteindelijk heb je nog niks bereikt want je bent nog lang niet door die muur heen. Dit is precies wat mijn vriend bedoelde. Ik kan wel zoveel moeite doen om een situatie te veranderen maar soms haalt mijn moeite gewoon niets uit. Dit realiseerde ik me daarna ook en dus accepteerde ik (met enige tegenzin) de situatie.

muurm breken, lume, vrouw, verschil

"De muur brak maar niet..."

Stapje terug

In zulke gevallen is het, denk ik, soms goed om even terug te stappen en te luisteren naar God. Soms vraagt hij namelijk niet van je om je helemaal kapot te werken om een muur naar beneden te halen. In plaats daarvan vraagt hij je soms om een aantal rondjes te lopen. Ook al lijkt dit voor jou veel minder nuttig, God weet wat Hij doet. En wanneer je doet wat Hij van je vraagt, helpt Hij je jouw doel te behalen. Hij wil dat we luisteren, dat we doen wat Hij van ons vraagt en dat we erop vertrouwen dat Hij zal voorzien.

Afbrokkelen

Het volk van Israël deed dit. Zij liepen elke dag een rondje om de stad en ondanks dat ze niks aan de muur zagen afbrokkelen, deden ze het de volgende dag gewoon weer. Wellicht hadden ze het gevoel dat ze veel meer of juist iets heel anders moesten doen, maar ze vertrouwden op Zijn plan. Ze wisten dat God bezig was, ook al konden zij het niet zien. En nadat ze op de zevende dag zeven rondjes hadden gelopen, viel de hele muur om.

Niet teveel

God voorziet als je Zijn plan volgt. En dat niet alleen, Hij zorgt dan ook voor je. Het werk is niet teveel; als je vertrouwt op God, doet Hij de rest. Je mag rusten na dat ene rondje en weten dat dat genoeg was voor die dag. Zo kun je de volgende dag weer opgeladen verder gaan. Wellicht voelt dit minder voldaan, want je ziet niet altijd gelijk resultaat en je hebt niet het gevoel dat je tot het uiterste bent gegaan. Maar als we licht willen zijn in deze wereld, kan onze batterij niet opraken.

Geleerde lessen

Als ik vanuit dit verhaal weer kijk naar mijn eigen situatie leer ik een aantal dingen. Allereerst was ik teveel aan het handelen vanuit wat mij goed leek en daarbij ging ik aan God voorbij. Ik wilde hard mijn best doen en dan gelijk resultaat zien. Als ik God meer had betrokken in mijn plannen, had ik wellicht eerder geweten dat mijn manier niet werkte. Daarnaast leerde ik dat ik geduld moet hebben. Ook al zie ik nog geen verandering, dat betekent niet dat God niet bezig is. Soms duurt het wat langer dan ik had gehoopt, maar God zal weten wanneer het goed is. En ten slotte leerde ik dat ik moet loslaten en vertrouwen in het feit dat het nu in Gods handen is.

Serenity prayer

GOD,
grant me the SERENITY to accept the things I cannot change;
COURAGE to change the things I can;
and WISDOM to know the difference.

‘The serenity prayer’, het is een gebed die je wellicht bekend voorkomt. Als ik weer eens tegen situaties aanloop zoals deze, probeer ik hieraan te denken. Het is belangrijk om te beseffen dat we zelf niet alles kunnen veranderen. En al helemaal niet in het tijdsbestek waarin we dat het liefst zien (:zo snel mogelijk). Ook al doen we nog zo ons best en willen we nog zo graag, soms lopen de dingen nou eenmaal niet zoals wij dat willen. En dat is oké. God weet namelijk wel hoe ze moeten lopen. En op de momenten dat ik niks kan doen, mag ik daar rust in vinden.

Welke ervaring of Bijbeltekst helpt jou om een stapje terug te doen en het aan God over te laten?